Tímarit Máls og menningar - 01.04.1960, Blaðsíða 21

STEFÁN HÖRÐUR GRÍMSSON
ETER
Þú sem ert ekki hér; hvers vegna skyldi mér vera Ijóst aS Jiú ert liér ekki?
Eg slœ þessari spurningu jram aj því mér jinnst þaS skrítiS aS ég, sem tek
mjög illa ejtir því sem hér er, skuli veita því athygli sem er hér ekki. Mig langar
til þess aS vila hvar þú ert, hvernig þér líSur, hvort þú erl aS brosa eSa ekki,
hvort þú ert vakandi eSa hvorl þú ert sojandi og hvernig þú ert ej þú vakir og
hvernig þú ert ej þú sefur, og hvort þú sért yjirleilt t 'l. ÞaS langar mig aS vita.
EIRÍKUR GÓÐI
MinnisatriSi án þess aS vera munaS og án nokkurs sambands viS þann hug-
veruleik, sem viS köllurn sjálj: grímubúningur borinn á starjsdegi ejtir grímu-
ballsnótt, sem maSur í vinnugleSi sinni (eSa grimmd) hejur ekki hugmynd
um að manni hejur láSst að ajklœðast; enda veit sig ekki bera né minnist haja
klœSzt. 1 dagsbirtu liefur maður enga hugmynd um að nœlurdans og grímu-
búningur eigi sér tilveru. „Eiríkur á svörtum“ ríður jyrir björg án vitundar
um sitt skagjirzka myndjorm. Ytra jorm persónu hans var aldrei hestur, nema
sem skynvilla
en vér lijendur söðlum löngum sjálf þann Brún, er Dauðinn ríður.
99