Tímarit Máls og menningar - 01.06.1963, Side 93

HUGLEIÐINGAR UM NÚTÍMATÓNLIST
Ég vil leyfa mér að ljúka þessu máli og
draga það saman með eftirfarandi skrítlu
um píanóleikarann Moritz Rosenthal. Þeg-
ar hann hlustaði á hinn fræga Paderevski í
fyrsta sinn spurði einhver hvemig honum
lfkaði. Rosenthal á þá að hafa svarað:
„Ágætur píanóleikari, en hann jafnast ekki
á við Paderevski."
Þetta mætti ef til vill segja um þetta verk,
sem talið er hafa umbylt tónlist okkar tíma:
ágætt verk, en það jafnast ekki á við Sacre
du Príntemps.
Hreinn Steingrímsson þýddi.
[René Leibowitz, höfundur þessarar greinar, fæddist í Varsjá 1913 en fluttist til Frakk-
lands á unga aldri. Ilann var nemandi Antons Webems um skeið og hefur fengizt talsvert
við tónsmíðar, en er einkum þekktur sem kennari (Pierre Boulez er einn af nemendum
hans) og gagnrýnandi. Rit hans um tólftónatónlist eru meðal hinna merkustu um þetta
efni, þau helztu eru: Schoenberg et son Ecole (1947) og Introduction á la Musique de
douze Sons (1949). Grein sú sem hér birtist var rituð árið 1960.]
187