Tímarit Máls og menningar - 01.07.1982, Qupperneq 14

Tímarit Máls og menningar
Hugmynd mín og jafnvel hræðsla við sálfræðinga var komin frá
amerísku myndinni af sálfræðingi, þar sem maður kemur inn, sest
við stórt marmaraskrifborð, hellir sér yfir aumingja manninn í hvíta
sloppnum með heiðursmerkin og fær síðan lykilinn að sjálfum sér +
aukalykil að lífinu ef maður borgar meira.
I glaðasólskini í Hallargarðinum var fyrsti fundurinn minn með
„félagsmálakrökkunum“, en það heiti gef ég félagsráðgjöfunum mín-
um. Mér féll strax vel við þessa krakka, þau voru ung, hress og létust
vera líbó eða allavega vildu vera það. Eg vonaðist til að þau skildu
mig pínulítið en skildi vel að þau skildu ekki því ekki skildi ég mikið
sjálf. Eg svaraði hreinskilnislega öllum spurningum, þó að ég hafi
sleppt að segja sumt þá opnaði ég meira fyrir annað. Eg gaf þeim
allavega smáinnsýn í líf mitt án þess að þau þyrftu nokkuð að reka á
eftir mér. Við töluðum um fíkni + lyfja + alkóhólreynslu mína,
sjálfa mig, vini mína, fjölskyldu mína o. fl. Mér líkaði vel við þessa
krakka og sá enga ástæðu til að ljúga að þeim þótt einstökum at-
burðum hafi ég sleppt (enda hvenær opnar maður sig alla fyrir
öðrum, aldrei, aldrei, maður geymir alltaf pínulítið innst inni bara
fyrir sig eina).
Ég brosti kærulaus framaní lífið, enda var ekkert sem mér fannst
ég þurfa að hafa verulegar áhyggjur af, kannski jú Þjóðviljinn. Eg
var farin að slá slöku við útburðinn, bar stundum út um og eftir há-
degi o. s. frv. (þolinmóðir áskrifendur) enda vakti ég langt fram á
nótt. Jajja, ég vakti mikið en mætti næstum alltaf í vinnuna (sirka
þrír dagar sem ég mætti ekki) þ. e. a. s. róluvöllinn. Eg drakk dálítið
mikið en þó kúltíverað þar sem ég sullaði í léttvíni flest kvöld.
2. júlí varð ég 15 ára og skömmu eftir það ákváðu mamma, pabbi
og bróðir minn að fara út á land. Það átti að prófa hvernig ég stæði
mig ein, einu sinni enn (við höfðum gert aðra tilraun og hjónarúmið
brotnaði með meiru og ég setti dálítið lygaleikrit á svið). „Félags-
málakrakkarnir“ ætluðu að kíkja inn og gerðu það. Konan á hæðinni
fyrir ofan okkur vissi líka að ég var ein heima og skammtaði mér
1000 krónur gamlar á dag. Frá mínum sjónarhóli þá og nú gekk
þetta vel, en því miður voru ekki margir á sama máli um það. Tvær
góðar vinkonur mínar voru mikið hjá mér þennan hálfa mánuð og
ég kynntist Nonna. Ég drakk lítið (eða minna), reykti lítið (eða
minna) var glöð og ánægð. Mætti að vísu ekki mjög vel í vinnuna en
260