Tímarit Máls og menningar - 01.07.1982, Síða 36

Tímarit Máls og menningar
ekki oftar sem fangi. Þetta er hlutverk sem ég er komin yfir. Eg sat
yfir símaskránni og réð mig útá smáþorp til að pæla í fiski. Auðvitað
fékk ég pínulitlar hótanir í fararnesti eða boð og bönn einsog: Ef þú
byrjar að sukka allt út þá komum við og sækjum þig.
En ég sat þrátt fyrir allt tæpum tveimur mánuðum seinna í flugvél
til Danmerkur. Eg hafði kunnað ágætlega við mig í fiskifýlunni enda
var þörfin orðin mikil fyrir að komast burtu frá Reykjavík. Hafði
farið huldu höfði síðustu vikurnar. Það var gott að sleppa frá iðandi
höfuðborginni uppí fámennt fiskiþorp
vakna við hljóðið í vekjaraklukkunni
í leppana
í helvítis verksmiðjuna
sel á mér kroppinn fyrir einskisverða pappírssnepla
bónusinn stendur á stilkum í augunum
Félagsmálastofnun borgaði svo skólagjaldið en lánaði foreldrum
mínum fyrir farinu til Danmerkur þannig að ég fór á þennan lang-
þráða skóla.
Þegar ég lít til baka finnst mér þessi partur ævi minnar, „ung-
lingaheimilið“, vera nauðsynlegur í þroskaferli mínum. Þá meina ég
að maður lærir alltaf og þroskast mikið á hverjum erfiðleikum sem
manni tekst að yfirstíga.
Fyrir mér núna er unglingaheimilið eitthvað sem er búið og gert,
hlutur sem ég lærði mikið af um lífið, reglur, innilokun, frelsissvipt-
ingu, og sérstaklega kynntist ég manneskjunni og einstaklingnum
mér.
I dag er ég ekki til í að lenda aftur í sömu períódu, því það
mikilvægasta sem maður á er frelsið, frelsið sem alltaf er verið að
skerða, frelsið sem alltaf er verið að kúga.
Frelsið er orðið óþekkjanlegt hugtak úr fornaldarhandriti, en fólk
japlar á því, afþví það lætur vel í munni.
282