Tímarit Máls og menningar - 01.12.1990, Side 95

skrifað og verið kurteis við annað fólk.“
Walserhætti að skrifaárið 1933. Læknarnir
á hælinu reyndu ítrekað að fá hann til að
halda áfram að skrifa en allt kom fyrir ekki.
Enginn vaft leikur á að geðheilsa Walsers
bilaði að einhverju leyti. En samt er engu
líkara en hann hafí litið á dvölina á hælinu
sem kærkomna hvfld. Ari áður en hann var
lagður inn skrifaði hann stuttan texta um
þýska skáldið Hölderlin þar sem segir:
„Þegar Hölderlin varð fertugur fannst hon-
um það sjálfsögð kurteisi að ganga af vit-
inu.“ Þessi setning varð fleyg. Walser sagði
við annað tækifæri að Hölderlin hefði að
lokum ekki orkað að standa undir öllum
þeim kröfum sem gerðar voru til hans og
þess vegna sýnt þá tillitssemi við sig og aðra
að flýja inn í heim geðveikinnar þar sem
hann var laus allra mála. Ósagt skal látið
hvort þessi kenning fær staðist. Sennilega
var Walser í raun réttri að tala um sjálfan
sig.
Walser var alltaf að skrifa um sjálfan sig,
og því má bæta við að hann hafði einhvers
konar ófreskigáfu. Ekki er aðeins hægt að
finna staði í skáldsögum hans og prósum
þar sem hann sér áratuga dvöl á geðveikra-
hæli fyrir sér áður en hann var sjálfur lagður
Walser á yngri árum.
á hæli, heldur var hann líka búinn að lýsa
því hvemig hann myndi deyja. Hann skrif-
aði hvað eftir annað um snjó og snjókomu
og alltaf liggur þar einhver dáinn í snjónum.
Walser dó á jóladag árið 1956. Hann hafði
farið í sinn daglega göngutúr um morg-
uninn, það var snjókoma úti og hann fannst
látinn í snjónum síðar um daginn.
TMM 1990:4
93