Tímarit Máls og menningar - 01.12.1990, Qupperneq 96

Robert Walser
Þrjár sögur
Alsnjóa
Það snjóar og snjóar, þvílík ósköp af snjó sem koma úr loftinu. Himinninn er
horfinn, allt er ein gráhvít, iðandi drífa. Himingeimurinn er líka horfinn, hann er
fullur af snjó. Jörðin er horfin, hún er öll undir snjó og aftur snjó. Þök, stræti og
tré eru hulin snjó. Það snjóar á allt, sem er ofurskiljanlegt, því þegar snjóar þá
snjóar auðvitað á allt, án undantekninga. Snjórinn sest á allt sem fyrir er, á
hreyfanlega hluti jafnt og óhreyfanlega, eins og til dæmis vagna og búslóðir,
fasteignir, jarðeignir og lausamuni, staura, stólpa og bjálka og gangandi fólk.
Fyrir utan það sem er inni í húsum, göngum og hellum er ekki til nokkur hlutur
sem snjórinn sest ekki á. Heilu skógarnir, engin, fjöllin, borgirnar, þorpin og
jarðirnar eru í kafasnjó. Það snjóar á heilu ríkin og ríkisstofnanirnar. Aðeins vötn
og ár eru þannig gerð að snjó festir ekki á þeim því vatnið svelgir bara og gleypir
í sig allan snjóinn. Aftur á móti er skran, rusl, leppar, larfar, steinar og möl vel
til þess fallið að hyljast snjó. Snjórinn sest á hunda, ketti, dúfur, þresti, kýr og
hesta og líka á hatta, frakka, jakka, buxur, skó og nef. Snjórinn tyllir sér
feimnislaust á hárið á laglegum konum og sömuleiðis á andlit og hendur og á
augnhárin á agnarlitlum börnum sem eru á leið í skólann. Snjórinn þekur hrein-
lega allt sem stendur, gengur, skríður, hleypur og stekkur. Limgerðin skrýðast
hvítum flygsum og litskrúðug plaköt verða alhvít sem er kannski ekki alltaf svo
slæmt. Auglýsingar verða óskaðlegar og ósýnilegar og það er þýðingarlaust fyrir
þá sem búa þær til að kvarta undan því. Göturnar eru hvftar, múrveggirnir hvítir,
greinarnar hvítar, stangirnar hvítar, girðingarnar hvítar, akrarnir hvítir, hólarnir
hvítir og Guð má vita hvað fleira. Hann heldur áfram að snjóa í gríð og erg, það
er eins og það ætli aldrei að stytta upp. Allir litirnir, rautt, grænt, brúnt, blátt, eru
94
TMM 1990:4