Dagrenning - 01.08.1947, Page 15

vísu tók ég það mjög skýrt fram þá, að mín
skoðun gæti reynst röng og meira sagði ég
ekki þá, en að ég byggist við því, að upp úr
slitnaði þeim sýndaitiliaunum sem enn værí
veiið með til samstaifs milli Sovietiíkjanna
og Engilsaxa, en í huga alþjóðar varð þessi
umsögn mín að nýrri heimsstyrjöld, sem þá
ætti að verða skollin á í Evrópu. Af þessari
reynslu verð ég að læra.
Ég veit að ótalmargir spyrja: Hvað verður
þá 2. janúar 1948? Ég mun því að þessu
sinni fara gætilegar í sakirnar en hið fyrra
skiptið og ekki einusinni láta mínar eigin
tilgátur uppi.
En á eftirfarandi staðreyndir má benda:
Síðan 1941 eða í rúm 6 ár liafa sumir pýra-
midafræðingar nákvæmlega athugað þessar
reiknuðu línudagsetningar, sem ekki eru sér-
staklega sýndar, heldur fylgja stærðfræðilegri
reglu, sem menn liafa veitt eftirtekt í þessu
sambandi. Sú regla er, að milli atbuiðaiins
sem sýndui ei á táknmáli pýramidans og
hinnai ieiknuðu dagsetningai líðui ávallt
nákvæmlega /afnJangur tími — 150 dagar eða
5 mánuðii þiítugnættii.
Nú var 6. ágúst greinilega sýndur á tákn-
máli Pýramidans mikla, sem stallur er þjóð-
irnar steypast fram af niður í djúpa en þrönga
gjá. Af því sá atburður er á „engilsaxnesku
línunni“ mátti auðvitað ætla að hann snerti
fyrst og fremst hinar vestrænu þjóðir. Það
varð og svo þar sem það var þann dag er
fjárkreppan mikla, sem nú er skollin yfir,
byrjaði hjá forustuþjóð ísraels nútímans,
Bretum og mun lítið snerta Rússa.
„Reiknaða línudagsetningin" verður því
150 dögum síðar eða 2. /anúar 1948. Hún
verður, eins og hinar fyrri, sem sýndar eru
hér að frarnan, á „rússnesku línunni". Höf-
uðatbuiðuiinn þann dag — eða næstu daga
þai í kiing — verður því á einhvein ábeiandi
hátt í sambandi við Rússa.
XI.
Það má nú segja með sanni, að útlitið í
heiminum er þannig nú, að á hverjum degi
mætti búast við stórtíðindum. En það sem
við köllum stundum stórtíðindi er oft ekki
sýnt í mælingum Pýramidans mikla. Þannig
var upphaf styrjaldar þeirrar, sem nýlega er
lokið ekki sýnt á almanaki Pýramidans mikla.
Styrjöld er oft ekki upphafsatburður heldur
oftar liápunktur í langri þróun. Það eru því
jafnvel oftar sýnd lok styrjaldar en upphaf.
Haustið 1947 mun verða mjög svo við-
burðaríkt og sögulegt á margan hátt. Mjög
einkennandi er það, að nú eru hinar engil-
saxenesku þjóðir, sem flutt hafa frelsi og
menningu til þeirra landa og þjóða, sem þær
hafa haft samskipti við, óðum að hverfa á
brott og mun nú myrkur liinna fornu trúar-
bragða og hverskyns heiðindóms leggjast yfir
löndin á ný jafnframt því, sem Rússland
æsir til uppreisnar allar þjóðir á meginlönd-
um Asíu, Evrópu og Afríku, — og Ameríku
eftir því, sem við verður komið.
En á þessum myrka framtíðarhimni skín
ein vonarstjarna, er lýsir því skærara, sem
myrkrið verður meira og útlitið ískyggilegra.
Hún er hin nýja þekking á því, að hinar
engilsaxnesku og norrænu þjóðir séu hinn
forni ísrael, sem við lok tímabilsins er ætl-
að hið veglega hlutverk að verða þjónn Guðs
við hina erfiðu fæðingu hinnar nýju aldar.
DAGRENNING 13