Dagrenning - 01.08.1947, Blaðsíða 39

hann kallaði hárri röddu til þess, sem hafði
bitru sigðina, og sagði: Ber þú út bitru sigð-
ina þína og sker þrúgurnar af vínviði jarðar-
innar, því að vínberin á honum eru orðin
þroskuð.
19. Og engillinn brá sigðinni á jörðina
og afsakar vínvið jarðarinnar og kastaði hon-
um i REIÐI-VÍNÞRÖNG GUÐS HINA
MIKLU.
20. Og vínþröngin var troðin fyrir UTAN
BORGINA OG GEKK BLÖÐ ÚT AF
VÍNÞRÖNGINNI, svo að tók upp undir
beizli hestanna um eitt þúsund skeið og sex
h undruð.
OPINBERUNARBÓKIN 19., frh.
ij. Og ég sá einn engil, sem stóð í sól-
inni, og hann hrópaði hárri röddu og sagði
til allra fugíanna, sem flugu um miðhimin-
inn: Komið, safnist sainan til hinnar miklu
kvöldmáltíðar Guðs.
18. Til þess að eta hold konunga og hold
hersveitarforingja og hold kappa og hold
hesta og þeirra, sem á þeim sitja, og hold
allra, bæði frjálsra og ófrjálsra og smárra og
stórra.
19. Og ég sá DÝRIÐ og KONUNGA
JARÐARINNAR og HERSVEITIR
ÞEIRRA safnaðar saman til þess að heyja
stríð við þann, sem á hestinum sat, og við
herlið hans.
20. Og DÝRIÐ var handtekið og ásamt
því FALSSPÁMAÐURINN, sem táknið
gerði i augsýn þess, en með þeim afvega-
leiddi hann þá, sem tekið höfðu við merki
dýrsins, og þá, sem tilbeðið höfðu líkneski
þess. Báðum þeim var kastað lifandi í
ELDSDÍKIÐ, sem logar af brennisteini.
21. Og hinir voru drepnir með sverði
þess, er á hestinum sat, sverðinu, sem út
gekk af munni hans, og allir fuglarnir södd-
ust af hræjum þeirra.
Loks komum vér að síðustu bók Biblíunn-
ar, Opinberunarbókinni. Þar sjáum vér að
spádómamir úr Jesaja 63. og 34. eru endur-
teknir í 19. kap., 11.—21. versi. Þar eru not-
uð sömu táknin. Vínlagarþróin, sláturshúsið
og blóðstokknu fötin. Sannar þetta að 19.
kap. Opinberunarbókarinnar ræðir um sama
dóminn — dóminn yfir Edom-Þýzkalandi
við lok aldarinnar.
Guð er sá trúi og sannorði, sem efnir öll
loforð sín við Jakob. Dóniur hans og her-
ferð er réttvís. Hann, sem hefir augu eins
og eldsloga, ber mörg ennisdjásn, skapaði
alheiminn með orði sínu og viðheldur hon-
um með því og heitir konungur konunga og
Drottinn drottna. Út af munni hans gengur
sverð, sem sundrar Möndulveldunum. Hann
brý’tur (stjómar ekki) óvini sína með jám-
sprota.
Hér er nákvæm lýsing af Guði, er hann
hefst handa að efna orð þau, sem hann
á öllurn öldum liefir mælt með munni spá-
manna sinria. Þessi dagur er umræðuefni allra
spámannanna. Á Jrað Jdví vel við að Jóhannes
postuli sér efnd þessara orða Guðs, um dóm
yfir Möndulvejdunum, táknaða með því að
„Orðið Guðs“ fer til bardaga. Það er í raun
og veru barátta hins mikla dags almáttugs
Guðs.
í 14. kap. Opinberunarbókarinnar er
einnig talað um hinn sama dómsdag, þegar
ávöxtur illsku Evrópu verði upp skorinn.
Vínþröngin er troðin utan við borgina Jerú-
salem og er það tákn þess, að Guð helli úr
skálum reiði sinnar yfir meginland Evrópu,
utan við heimkynni hins engilsaxneska
ísraels.
Þarna er og notað annað tákn — sigðin.
Það er meira en tilviljun ein, að Rússar hafa
og þetta merki. „Hamarinn og sigðin“ nmnu
sundra nazistum Evrópu, og kasta Möndul-
veldunum í reiði-vínþröng Guðs. Hinn 25.
nóvember sendi A. T. Cholerton, fréttarit-
ari Dailv Telegraph, þetta einkennilega sím-
skeyti frá Moskvu um árásir þær, er Rússar
gerðu til þess að frelsa Stalingrad:
DAGRENNING 37