Dagrenning - 01.12.1952, Qupperneq 12

„Hin íhugunarverða lífssaga blessaðrar
Aíaríu Magdalenu, hverrar nafn vér nefnum
með dýpstu lotningu, sem var ástúðlega út-
valin og elskuð af Kristí, og sagan um hið
starfsama líf hennar dýrðlegu systur, þjónustu
Krists, heilagrar Mörtu, og þá vináttu og end-
urllfgun, sem Drottinn vor heiðraði með
hinii virðulega bróður þeirra, Lazarus, er
ekki byggð á sögnum eða uppgötvunum síðari
tíma, heldur á óyggjandi heimildum hinna
fjögurra guðspjallamanna ásamt því að ka-
þólska kirkjan um heirn allan tignar þessar
staðreyndir og trúir þeim, eins og þær hafa
verið boðar frá upphafi trúar vorrar.
Trú, sem þannig er staðfest af guðlegum
véfréttum þarf ekki á mannlegum auglýs-
ingurn að halda.
„Hver eyru hefir að heyra, hann heyri
hvað andinn segir söfnuðunum“ fyrir munn
heilags Jóhannesar guðspjallamanns, um þá
rniklu kærleika, margvísleg samskipti og
unaðslega samfélag, sem var milli Sonar hinn-
ar Heilögu Meyjar og vina hans Mörtu,
Maríu og Lazarusar.
Því skrifað stendur: „Ég elska þá, sem
elska mig“, og heilagur Jóhannes ritar: „En
Jesús elskaði þau Mörtu og systur hennar
og Lazarus.“ Þetta er vitnisburður lærisveins-
ins Jóhannesar, sem elskaði Jesú rneira en
hinir lærisveinarnir. Það er vitnisburður post-
ulans, sem hallaði sér að brjósti Jesú við
kvöldmáltíðina. Það er vitnisburður guð-
spjallamannsins, sem Kristur á krossinum fól
að annast og aðstoða rnóður sína, hina
Heilögu Mey.
Ó, þér hamingjusömu, helgu menn, sem
fagnaðarboðskapurinn gefur slíka dýrð, slík-
an vitnisburð!
Til þess að þessi atriði rnegi verða enn ljós-
ari, þykir mér rétt, að draga saman á einn
stað hinar helgu frásagnir guðspjallamann-
anna og bæta þar við, eins samviskusamlega
og mér er unnt, því sem vitað er um þessa
vini Frelsara vors, eftir himnaför hans, eins
og feður vorir hafa sagt oss það og eftir þeim
gögnurn, sem þeir hafa látið oss í té með
ritum sínum. Og til þess að auðvelda verkið
og forðast endurtekningar, skal nú revnt að
skýra frá því í stuttu rnáli, sem hinar fornu
heimildir segja oss um uppruna, fæðingu,
uppeldi og hæfileika Mörtu, Maríu og Laza-
rusar, til vegsömunar Drottni vorurn og
Frelsara og vinum hans til lofs og dýrðar.“
BETANÍU-FJÖLSKYLDAN.
Fyrsti kapítulinn hefst á stuttri sögu Bet-
aníu-fjölskyldunnar.
í nágrenni Jerúsalem, við Olíufjallið, hér
urn bil 15 skeiðrúm (kílómetra) í austur frá
borginni helgu, er lítill bær, sem heitir Bet-
anía, heimkynni Maríu Magdalenu, Lazarus-
ar og Mörtu.
Þar fæddist hin blessaða Marta, sem gekk
urn beina fyrir Drottinn vorn.
Móðir hennar hét Eucharía og átti ætt
sína að rekja til konunga ísraels. Faðir henn-
ar, Theophilus, var sýrlenskur prins og land-
stjóri í sjávarhéraðinu.
Hin heilaga Marta átti mjög fagra systur,
sem hét María, og ungan bróður, að nafrii
Lazarus. Öll voru þau rómuð fyrir dvggðir
og góðar gáfur og kunnáttu í hebreskri tungu,
sem þau höfðu lært vel.
í 2. kapitulanum er oss ennfremur sagt, að
þau hafi erft miklar landeignir, peninga og
þræla, að stór hluti af Jerúsalem (auk þorps-
ins Betaniu) hafi verið eign þeirra, að þau
hafi ennfremur átt land í Magdalnum
(vinstra rnegin við Galileu vatnið) og aðra
Betaníu (eða Bethabara) þar sem Jóhannes
skírari boðaði kenningar sínar.
Þessi þrjú systkini bjuggu saman, og
Marta, sem var þeirra elzt, hafði yfirumsjá
með eignunum. Þegar yngri systirin óx upp
flutti hún frá Betaníu og settist að í Mag-
dölurn, annaðhvort á eign sinni þar eða sem
20 DAGRENNING