Dagrenning - 01.12.1952, Page 21

sælubústaða, sem hún þráði, til þess að
komast í enn nánara samfélag við Drottin
sinn, son Guðs, birtist Frelsarinn henni sjálf-
ur. Hún sá í sannleika sjálfan Frelsarann, tak-
mark óska sinna, sem með föruneyti engla-
hersveita, kallaði hana inn í sitt himneska
dýrðarríki með þessum ástúðlegu orðum:
„Kom þú, mín útvalda, og seztu í hásæti
mitt, því að konungurinn þráir návist þína ...
Hann, sem þú þjónaðir þegar hann var á
jörðinni meðal mannanna, ætlar nú að leiða
þig inn í eilífðina meðal engla hersveita, er
syngja lof og þakkargjörð — inn í heim, er
að eilífu mun standa.“
Síðan andaðist þessi ástfólgna vina og
postuli Frelsarans hinn 20. dag júlímánaðar
og fagnandi englar veittu henni viðtöku, þar
sem hún var þeirra jafningi, eftir úrskurði
himneskra máttarvalda, og verðug þess (eins
og þeir) að líta konung aldanna í ljóma hans
og njóta unaðar í dýrð hans og eilífu Ijósi.
Heilagur Maximinus smurði blessaðan lík-
ama hennar með ýmsum ilmsmyrslum, lagði
hann í dásamlega vandaða gröf og lét síðan
reisa þar fagra kirkju. Gröf hennar er úr
hvítum marmara, og á henni er höggmynd
af smurningunni í húsi Simonar, þar sem
heilög María fékk fyrirgefningu synda sinna,
og einnig er sýnt þegar hún fór með smyrslin
í gröf Frelsarans.
MARÍA BIRTIST MÖRTU.
46. kapítuli: Meðan þetta var að gerast
hjá Aix, höfuðstöðvum kristninnar í Nor-
bonnaisehéraði, kom það fvrir á sömu stundu
i Tarascon í Viennehéraði, að þjónusta
Drottins, heilög Marta, sem lá rúmliggjandi
í hitasótt, sá herskara af englum bera sál
Maríu Magdalenu, systur sinnar, til himins.
Hún kallaði þá til sín, er hjá henni voru, og
sagði þeim frá sýn sinni, bað þá að gleðjast
með sér og segja: „Ó, hamingjusama svstir,
hvað hefir þú gert? Hvers vegna heimsóttir
þú mig ekki, eins og þú hafðir lofað? Og
ert þú að gleðjast án mín í faðmi Herrans
Jesú, sem við höfum elskað og elskað hefir
okkur? En ég mun fylgja þér þangað sem
þú ferð. En þangað til ég kem skalt þú gleðj-
ast í hinu eilífa lífi, sem þú nú hefir erft, en
gleymdu ekki henni, sem hugsar um þig.“
Hin heilaga hetja hlaut huggun af þessari
sýn, en þráði nú meir en nokkru sinni fvrr,
að fá lausn og vera með Kristi. Dvölin í lík-
amanum var nú að verða henni óbærileg og
hún óskaði þess heitt, að komast til systur
sinnar og englanna, sem hún hafði séð.
Fullviss þess, að brottför sín mundi ekki
dragast lengi, hélt hún stöðugt áfram að
áminna, fræða og styrkja hinn kristna söfnuð
sinn. Þegar sú fregn barst út, að þessi þjónn
Drottins væri að deyja, safnaðist þangað
fjökli af trúuðu fólki, sem ákvað að dvelja
þar uns útförin hefði farið fram. Það tjald-
aði í skógunum í nágrenninu, og eldar voiu
kveiktir í 'ölluni áttum.
47. kapítuli: Að morgni sjöunda dags fyrir-
skipaði heilög Marta aðstoðarfólki sínu, að
tendra sjö kerti og þrjá larnpa. En um miðja
nóttina seig þungur höfgi á þá, sem yfir henni
vöktu, og þeir sofnuðu. Og sjá, ofsaleg vind-
kviða konr og slökkti á öllum kertunum og
lömpunum. Þegar heilög Marta sá þetta
signdi hún sig og bað þess, að hún vrði
vernduð fyrir illum öflum. Síðan vakti hún
þjóna sína og bað þá að kveikja aftur. Þeir
brugðu skjótt við, en um leið og þeir fóm
varð allt skyndilega uppljómað af himnesku
ljósi, og í þeirri birtu opinberaðist María
Magdalena, postuli Krists, Drottins vors og
Frelsara, með logandi kyndil í hægri hendi,
og af þeim himnesku geislum tendruðust
samstundis aftur ljósin á lömpunum og kert-
unum sjö, sem slokknað höfðu. Því næst gekk
hún að rúmi systur sinnar og sagði: „Heil,
blessuð systir.“ Og þegar heilög Marta
DAGRENNING 19