Dagrenning - 01.12.1953, Qupperneq 5

hin mikla ræða Eisenhowers Bandaríkjaforseta, 8. des., og Bermudafund-
urinn dagana áður, muni e. t. v. verða upphaf stórkostlegrar stefnubreyt-
ingar í stjórnmálum, menningarlífi og samskiftum þjóðanna. Verði svo,
hefir það reynst rétt, að árið 1953 yrði „upphafsár hinna miklu umskifta í
sögu mannkynsins."
Aldrei fyrr hefir önnur eins hættustund verið í lífi mannkynsins eins
og nú. Aldrei fyr hefir því hinum kristnu, vestrænu þjóðum verið það slík
nauðsyn sem einmitt nú, að leita Drottins og biðja hann náðar, miskunnar
og hjálpar. En er það gert í fullri alvönr og einlægni? Margir eru enn svo
blindir, að þeir sjá ekki — eða vilja ekki sjá — hættuna, sem vofir yfir,
en þeir eru líka margir, sem sjá liana og viðurkenna.
Nú fer í hönd önnur helgasta hátíð kristinna manna — Jólahátíðin. I>á
minnumst vér fæðingar Hans, sem kom í heiminn til þess að frelsa menn-
ina frá syndum þeirra. En minnumst þess einnig, að Hann á að koma
hið annað sinn til jarðar vorrar, og þá til þess „að endurreisa ríkið handa
Israel (Post. 1. 6.). Kristur hefir sjálfur sagt oss, að Hann muni koma aft-
ur á þeirri stundu, sem hætta tortímingarinnar vofir yfir öllu mannkyni
— svipuð þeirri er varð „á dögum Nóa.“ Og er nú ekki einmitt þannig
ástatt nú.
Vér skulum því einmitt nú, á þessum jólum og við áramót, biðja þess
af alhug, að Hann komi sem allra fyrst — svnilegur eða ósýnilegur — til
þess að greiða úr þeim flækjum, sem vér liöfum skapað, vér skulum
hreinlega viðurkenna að vér erum þess algjörlega ómegnug sjálf.
Sú er mín jóla- og nýársósk til íslenzku þjóðarinnar, að á árinu 1954
megi hún bera gæfu til þess að koma sem þjóð fram fyrir auglit Drottins
á sameiginlegum þakkargjörðar og bænadegi og fela Honum líf sitt og
framtíð. Það væri þýðingarmeira en allt annað — og er nauðsynlegia
en allt annað.
GLEÐILEG JÓL!

DAGRENNING 3