Dagrenning - 01.12.1953, Síða 17

þegar hefir sagt verið, má nefna enn
nokkur atriði, sem varpa ljósi á þessa
furðulegu hluti og skal nú hér vikið að
einu þeirra.
IX.
Spádómur sá, sem hér hefir verið rædd-
ur, um líkneski Nebukadnesars, er í 2.
kapitula Danielsbókar. En í 7. kapitula
er að finna annan spádóm um þetta sama
efni. Það er spádómurinn um fjögur stór
„dýr“ sem „stigu upp af hafinu". Er þeim
lýst þar nokkuð og um fjórða dýrið er
sagt, að það væri „hræðilegt, ógurlegt og
yfirtaksöflugt". Það hafði „stórar járn-
tennur, át og muldi sundur, og það, sem
eftir varð, tróð J:>að sundur með fótun-
um. Það var ólíkt öllum fyrri dýrunum
og hafði tiu horn“. Þá segir enn: „F.g at-
liugaði hornin og sá þá hvar annað lítið
horn spratt upp milli þeirra, og þrjú af
fyrri hornunum (three of the former
horns) voru slitin upp fyrir það. Og sjá,
þetta horn hafði augu, eins og manns-
augu, og munn sem talaði gífuryrði.“
Daniel þykir þetta dýr, og sérstaklega
þó „hornin“ á því, athyglisvert og biður
því um sérstaka skýringu á hvað það
tákni. Hann fær þá skýringu, að af þessu
ríki, þ. e. Rómaríki — muni upp koma
tíu konungar (þ. e. tíu stórveldi) en eitt
þessara ríkja (konunga) muni verða öðru-
vísi en hin („ólíkur hinum fyrri“) og það
muni leggja að velli (steypa) þrjú af þess-
um tíu ríkjum. Þetta „horn“ „talaði
gífuryrði" og var „meira ásýndum" en
hin ,,hornin“.
Engum efa er það undirorpið að þessi
tíu „horn-ríki“ dýrsins svara til hinna
tíu „tá-ríkja“ á draumlíkneskinu í 2. kap.
Danielsbókar. Hér er þó spádómurinn
að því leyti fullkomnari, að talað er
nokkuð um innbyrðis viðskipti þessara
tíu ríkja, sem upp koma í lokaþættinum.
Viðskiptin verða þau, að eitt „hornið“
— þ. e. eitt ríkið — (eitt stórveldið) sem
í fyrstu er „lítið,“ — (er e. t. v. utan
við samtökin) — tekur að þenjast út
og stækka unz það verður „meira
ásýndum" en hin,og það„slítur upp“þrjú
af hinum hornunum, en það hlýtur að
merkja, að þrjú af þessum tíu ríkjum
annað hvort líða undir lok eða verði a.
m. k. svipt stórveldisaðstöðu sinni fyrir
tilverknað þessa nýja ríkis.
Ef vér nú athugum hvað raunverulega
hefir gerzt í viðskiptum þeirra ríkja,
sem hafa verið aðalríki í þjóðabandalög-
um vorra tíma, kemur einkennilegt
fyrirbæri í ljós. — I aðalstjórn
Þjóðabandalagsins áttu sæti fimm stór-
veldi, eins og fyrr segir, þ. e. Bretland,
Frakkland, Ítalía, Þýzkaland og Japan.
Nú fór Jiað svo, eftir síðari heimsstyrj-
öldina, að þrjú jDessara rikja — Þýzka-
land, Italía og Japan — misstu stórveld-
isaðstöðu sína og eru ekki (og verða ekki)
meðlimir nýja bandalagsins — Samein-
uðu þjóðanna. En í stað þessara þriggja
stórvelda, hefir eitt hinna tíu „horna“
síðari samtakanna — Sóvietríkin eða
Rússland — sem var tiltölulega veikt
(,,lítið“) á tímabili fyrri samtakanna,
tekið að þenjast út og orðið
„meira ásýndum" en hin „hornin“, og
„talar gífuryrði“ og hyggst að „umbreyta
helgisiðum og lögum“, þ. e. kollvarpa
öllu fyrra skiplagi hér í heimi.
Sérstaklega athyglisvert er hvernig
komist er að orði þegar talað er um yfir-
gang þessa „horns“ gagnvart hinum. Þá
er sagt: „Ég athugaði hornin og sá þá
hvar annað lítið horn spratt upp milli
þeirra og þrjú af fyrri hornunum voru
slitin upp fyrir það.“ Hvaða „fyrri“ horn-
um, verður manni á að spyrja. Það eins
DAGRENNING 1S