Dagrenning - 01.12.1953, Síða 24

ALEXIS CARREL:
B Æ N
r a
I desember 1940 skrífaði hinn heimsfrægi læknir og höfundur þessarar
greinar, ritgerð fyrir ameríska tímaritið „Rcaders Digest", um „Kraft
bænarinnar". Ritsljórn tímaritsins breytti greininni og stytti hana, og
undi höfundurinn þvi illa svo hann skrifaði aðra styttri og heilsteyptari
ritgerð um sama efni. Sú ritgerð hefir verið þýdd á fjölda tungumáia. Hún
birtist nú hér í íslenzkri þýðingu, sem gerð er eftir danskri útgáfu frá
1948. Viglundur Möller þýddi.
L______________________________________________________________________________________J
Svo virðist sem vér Vestur-Evrópumenn
teljum skynsemina innsæinu æðri. Vér trevst-
um miklu meira á vitsmunina en tilfinning-
una. Vísindin blómgast, en trúin visnar. Vér
fylgjum Descartes en fjarlægjumst Pascal.
Þess vegna leggjum vér mest kapp á að
þroska vitsmuni vora. Hinir ó-vitrænu eðlis-
þættir, eins og næmleikinn fyrir því góða
og fagra, og sérstaklega guðsvitundin, eru
því nær algerlega vanræktir. Þegar afltaugar
vitundarlífsins lamast verður maðurinn and-
lega blind vera. Slíkur örkumlamaður er
óhæfur steinn í þjóðfélagsbygginguna. Hrun
siðmenningar vorrar lilýtur að eiga upptök
sín í eðlisgöllum einstaklinganna. Það er
staðreynd, að sálrænn þroski er jafn nauð-
synlegur til þess að komast áfram í lífinu
eins og hagnýt og efnisleg þekking. Þess
vegna er oss nauðsynlegt að örva hina and-
legu eiginleika vora, því að þeir veita oss
miklu meiri styrk og persónueinkenni held-
ur en skynsemin. Sá andlegi eðlisþáttur, sem
vér vanrækjum mest, er guðsvitundin eða
trúræknin.
Guðsvitundin verður bezt þroskuð með
bæninni. Bænin er vitanlega andlegs eðlis
eins og guðsvitundin — og vísindamenn vor-
ir hafa ekki enn sem komið er komist inn
í andlega heiminn. Hvernig eigum vér þá
að öðlast jákvæða vitneskju um bænina? Vís-
indin fjalla um allt, sem hægt er að skoða
og rannsaka. Og með milligöngu lífeðlisfræð-
inganna geta þau náð til andlegra fvrirbæra.
Með vísindalegri rannsókn á hinum biðj-
andi manni er því hægt að fræðast um bæn-
ina, upptök hennar og áhrif.
*
í aðalatriðum virðist bænin vera þrá and-
ans eftir hinum óáþreifanlega frumkjama
lífsins. \7enjulega er hún kveinstafir — ang-
istaróp — ákall um hjálp. Stundum er hún
djúp hugleiðsla um uppruna og tign alvit-
undarinnar. Einnig má kalla bænina upp-
stigningu sálarinnar til Guðs — vott um ást
og tilbeiðslu til hans, sem hefir gefið oss
hina undursamlegu gjöf — Jífið.
Þá má kalla bænina viðleitni mannsins til
að ná sambandi við ósýnilega veru: skapara
alls, sem til er — vizku, mátt og fegurð —
föður vorn og frelsara.
Það er fjarri sanni, að bænin sé þula af
22 DAGRENN I NG