Morgunblaðið - 28.02.2015, Blaðsíða 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. FEBRÚAR 2015
✝ Anna KristínBjörgmunds-
dóttir er fædd á
Kirkjubóli í Val-
þjófsdal 27. sept-
ember 1949, hún
lést á Landspít-
alanum 24. febrúar
2015. Foreldrar
hennar voru Björg-
mundur Guð-
mundsson, f. 31.1.
1921, d. 25.12.
1998, og Guðrún Ágústína Bern-
harðsdóttir, f. 24.10. 1919, d.
14.5. 2000.
27. september 1973 giftist
Anna Kristín, Markúsi Guð-
mundssyni, f. 27.9. 1947. Þau
eignuðust þrjú börn: 1) Guð-
mundur Jón Markússon, f. 25.9.
1971, maki Fríða Birna Andr-
ésdóttir, f. 17.3. 1974, d. 23.7.
2014. Börn þeirra eru: a) Mark-
ús, f. 15.5. 1995 og b) Anna Kar-
en, f. 2.12. 1998. 2) Ágúst Helgi,
f. 27.10. 1971, d. 2.11. 1991. 3)
Katrín Dröfn, f. 5.10. 1976, maki
Vignir Arnarson, f.
20.12. 1966, börn
þeirra eru: a) Ágúst
Helgi, f. 1.9. 1999,
b) Jón Elí, f. 17.5.
2001, c) Kristín
Birna, f. 15.3. 2005,
d) Örn Ómar, f.
11.11. 2007, e)
Björgmundur
Steinar, f. 18.10.
2008, f) Arndís Una
og g) Viggó Freyr,
f. 24.2. 2011.
Systkini Önnu eru Edda, f.
1941, Bragi, f. 1943, Fríða, f.
1945, d. 1961, Gerður, f. 1945, d
1988, Guðmundur Steinar, f.
1948, Sigríður, f. 1955, Eyjólfur,
f. 1958.
Anna Kristín starfaði alla
sína starfsævi sem sjúkraliði,
lengst af í Bolungarvík og Ísa-
firði en síðustu ár á Sólvangi í
Hafnarfirði.
Útför Önnu Kristínar fer
fram frá Fossvogskirkju í dag,
28. febrúar 2015.
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn
vissir mína galla.
Hvar sem ég um foldu fer
finn ég návist þína.
Aldrei skal úr minni mér
mamma, ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson.)
Mig setur hljóða yfir enn einu
áfallinu sem fjölskyldan þarf að
takast á við, að í annað skipti á
hálfu ári sest ég niður og rita
minningargrein um náinn fjöl-
skyldumeðlim, nú um elskulegu
móður mína sem látin er eftir
stutta en harða baráttu við
krabbamein. Síðustu fimm vikur
hef ég verið hjá mömmu, aðstoð-
að hana og hjúkrað eftir bestu
getu, við reyndum að halda í von-
ina sem smám saman fjaraði út.
Mamma hélt í hönd mína og
hjarta allt mitt líf en síðasta spöl-
inn hélt ég í hönd hennar.
Hún mamma var stórbrotin
kona sem tók sínum áföllum af yf-
irvegun og æðruleysi, því var ekki
öðruvísi farið í þessu tilfelli, hún
sagðist vera að fara heim og það
yrðu margir sem tækju vel á móti
henni, en hún hefði óskað að hún
fengi meiri tíma. Það er þungt að
hugsa til þess að samverustundir
barna minna með ömmu sinni
verði ekki fleiri, þau eldri eru
heppin sem fengu að verja svo
miklum tíma með henni en þau
yngstu munu fá að kynnast ömmu
í gegnum minningar okkar sem
eru margar og fallegar.
Takk, mamma, fyrir að vera
gullunum þínum góð amma, fyrir
sumrin sem Ágúst Helgi og Jón
Elí voru hjá þér, fyrir að kenna
Kristínu Birnu að prjóna, fyrir ís-
ferðirnar með Örra og Björra, og
öll knúsin sem Dísa og Viggó
fengu, fyrir allar fallegu peysurn-
ar, húfurnar og sokkana prjónað
af ást og umhyggju. Takk fyrir að
vera alltaf til staðar fyrir mig og
mína.
Við sem eftir sitjum höfum
lært að við þurfum að lifa með
sorginni ekki í sorginni, það er oft
erfitt en við munum halda áfram
að vera sterkir einstaklingar sem
mamma var svo stolt af.
Sofðu rótt, elsku mamma.
Þín
Katrín Dröfn.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Elsku mágkona, nú þegar
hjarta mitt er fullt af sorg vegna
skyndilegs brotthvarfs þíns er
svo gott að geta leitað í huganum
að öllum fallegu minningunum
um samvist okkar, stundunum
sem eru mér allar svo kærar.
Minningarnar koma hver af ann-
arri, hversdagsminningar og
spariminningar, gleðidagar og
sorgardagar. Það eru liðin meira
en 40 ár síðan ég, 17 ára stelput-
rippi, kom inn á heimili ykkar
Markúsar með henni Diddu okk-
ar og ég fann strax hvað ég var
velkomin, fann þetta stóra hjarta
og faðm sem reyndist svo mörg-
um vel. Nokkrum misserum síðar
varð ég svo mágkona þín og flutti
í dalinn þinn. Þá var gott að eiga
þig að, fá stuðning þinn og hand-
leiðslu.
Það var endalaus sól sumarið
sem við gengum með „rabar-
bara“-börnin okkar, við vorum
báðar óléttar og átum upp rab-
arbarann hennar mömmu þinnar,
sátum út undir vegg í sólinni og
eldri strákarnir okkar léku sér í
garðinum og klifruðu í trjánum
þegar amma sá ekki til. Börnin
komu í heiminn um haustið og við
skírðum þau á jólunum í dalnum.
Og ég minnist skiptanna sem
ég beið hjá þér í Víkinni þegar
von var á nýjum strák í heiminn,
þá var gott að vera í þinni umsjón.
Þeir voru ófáir smaladagarnir
er við mágkonurnar stóðum sam-
an í fyrirstöðunni uppi í fjalli báð-
ar að krókna úr kulda, en strák-
arnir okkar að leik veltandi um
hlíðina.
Svo byggðuð þið ykkur sumar-
hreiður í Árnesinu þar sem börn-
in og barnabörnin þín nutu ver-
unnar, það var notalegt að fá
ykkur í dalinn.
Anna mín, þú varst kletturinn
og stjórnandinn í fjölskyldunni, á
öllum samverustundum hvort
sem var í gleði eða sorg – þú
leystir úr öllu, það voru engin
vandamál í þínum huga, bara
verkefni til að leysa. Það var þér
eiginlegt að hugsa fyrst og fremst
um aðra, svo kærleiksrík og góð
lést þú þig alla varða, hver og einn
var einstakur í þínum huga.
Elsku mágkona, hjarta mitt er
fullt af þakklæti yfir öllum stund-
unum okkar saman. Mér finnst ég
rík að hafa fengið að eiga þig sem
mágkonu og vin öll þessi ár.
Elsku Markús, Gummi, Katrín
og fjölskyldur, Guð veri með ykk-
ur og styrki í sorginni.
Við kveðjum þig með tregans þunga
tár
sem tryggð og kærleik veittir liðin ár.
Þín fórnarlund var fagurt ævistarf
og frá þér eigum við hinn dýra arf.
Móðir, dóttir, minningin um þig
er mynd af því sem ástin lagði á sig.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Þín mágkona,
Sigríður Magnúsdóttir
Kirkjubóli.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku hjartans Anna frænka,
þú varst yndisleg manneskja,
kærleiksrík kona og þér fylgdi
alltaf stóísk ró. Takk fyrir að hafa
alltaf átt þig að, mín kæra, og allt
sem þú hefur verið mér og mín-
um. Þó mér finnist að of margir
hafa verið teknir burt úr þessu
lífi af okkar fólki þá gleðst ég
samt yfir því hvað margir taka á
móti þér hinumegin og er sann-
færð um að þar eru fagnaðar-
fundir og mikill kærleikur.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt, elsku besta
mín.
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra, elskurnar mínar.
Ágústa Björg Kristjáns-
dóttir og fjölskylda.
Þegar við kveðjum kæra vini
og samstarfsfélaga eftir langa
viðkynningu og samstarf lítum
við gjarnan um öxl og förum yfir
farinn veg. Anna var ein af mátt-
arstólpum Sjúkraliðafélags Ís-
lands, á þessum stólpum byggði
félagið tilveru sína og framtíð og
án þeirra var ekkert til að byggja
ofan á. Þegar félagið var að und-
irbúa það að verða stéttarfélag í
kringum 1990, með sjálfstæðan
samningsrétt á landsvísu, þurfti
góða talsmenn um allt land til
þess að þetta yrði að veruleika. Á
Vestfjörðum var kona sem var til
í stéttarfélagsbaráttuna fyrir
betri réttindum og kjörum til
handa sjúkraliðum. Hún bjó yfir
þeim sannfæringarkrafti sem til
þurfti til að fá aðra sjúkraliða
með sér í baráttuna. Eftir að
stéttarfélagið var síðan stofnað
var Anna fyrsti formaður Vest-
fjarðadeildar Sjúkraliðafélags Ís-
lands frá 1991-1995 og sat í fé-
lagsstjórn félagsins þann tíma.
Anna gegndi fjölmörgum öðrum
trúnaðarstörfum fyrir félagið eft-
ir að hún hætti sem formaður
deildarinnar. Lengst af sat hún í
fræðslunefnd félagsins eða frá
stofnun nefndarinnar til dánar-
dags. Í störfum sínum fyrir félag-
ið kom í ljós hvaða persónu Anna
hafði að geyma. Hún var réttsýn
og sanngjörn og þoldi illa mis-
munun og ranglæti. Í starfi sínu
sem sjúkraliði var hún alls staðar
vel liðin af skjólstæðingum og
samstarfsfólki. Eftir að Anna
flutti að vestan og í Hafnarfjörð
og varð nágranni minn kynntist
ég betur mömmunni, ömmunni
og handavinnukonunni Önnu. Í
þeim hlutverkum var hún ekki
síðri en félagsmálakonan. Hún
bar hag fjölskyldunnar ofar öllu
og talaði um hana með miklu
stolti og hlýju. Við töluðum um
það þegar við hittumst síðast á
fundi að með hækkandi sól tækj-
um við fram gönguskóna og
könnuðum betur hraunið um-
hverfis Hafnarfjörð. Við ætluð-
um að ná okkur í andlega nær-
ingu og orku úr umhverfinu, við
þurftum á því að halda eftir erf-
iðleika síðasta árs. Við þurfum að
efna það heit annars staðar og í
öðrum víddum.
Að leiðarlokum langar mig að
þakka fyrir frábært samstarf og
samveru í gegnum árin. Það
verða allir að betri manneskjum
við það að hafa kynnst Önnu
Kristínu Björgmundsdóttur.
Fjölskyldu Önnu votta ég mína
dýpstu samúð.
Birna Ólafsdóttir
sjúkraliði.
Fyrirmynd. Þegar ég, 16 ára
stelpukjáni, byrjaði í sumarvinnu
á Sjúkraskýlinu í Bolungarvík tók
á móti mér fullt af góðum konum
sem kenndu mér margt og urðu
mér mjög kærar, Anna var þar
fremst í flokki. Hún var sjúkraliði
af lífi og sál. Eftir þetta sumar var
ég búin að taka ákvörðun, ég ætl-
aði að verða hjúkrunarfræðingur
og stóð við það. Í gegnum tíðina
hef ég alltaf sagt við Önnu að það
sé hennar „sök“ að ég sé hjúkr-
unarfræðingur. Mikið leit ég upp
til hennar þetta sumar og alla tíð
síðan. Hún var dugleg, hjálpsöm,
umhyggjusöm, hún var allt sem
prýðir góðan heilbrigðisstarfs-
mann. Hún var mín fyrirmynd.
Ég leitaði mikið ráða hjá henni
þetta sumar og mörg sumur þar á
eftir þegar ég kom og vann á skýl-
inu með skóla. Þegar ég kom svo
til baka sem hjúkrunarfræðingur
og varð yfirmaður hennar um
tíma var ómetanlegt að hafa hana
sér til aðstoðar. Alltaf var hægt
að leita ráða hjá henni og gerði ég
það óspart. Ég vissi að ég gat
treyst Önnu, hún sagði meiningu
sína tæpitungulaust og það kunni
ég vel að meta. Ég á henni Önnu
mikið að þakka.
Anna var ein af fáum sem kall-
aði mig alltaf báðum nöfnunum
mínum, mér þótti mjög vænt um
það. Kannski áttaði ég mig ekki á
því hvað mér þótti vænt um það
fyrr en ég hitti hana í síðasta
skiptið, Anna þá orðin veik og
nýbúin í uppskurðinum. Ég gekk
inn á sjúkrastofuna til hennar og
hún var að tala í símann og sagði:
Jæja, nú verð ég að hætta að tala,
hún Hildur Elísabet er komin að
heimsækja mig. Mér hlýnaði mik-
ið um hjartaræturnar og þakka
fyrir að hafa fengið þessa stund
með henni.
Elsku Gummi, gamli bekkjar-
bróðir minn, Katrín, Markús og
aðrir aðstandendur, þið standið
nú enn og aftur frammi fyrir
sorginni. Mig setur hljóða, á eng-
in orð, er ekki komið nóg? Því
miður hef ég ekki tök á að koma
og fylgja vinkonu minni en hugur
minn verður hjá ykkur. Ég bið
Guð að styrkja ykkur öll og halda
verndarhendi sinni yfir ykkur.
Hildur Elísabet Pétursdóttir.
Anna Kristín
Björgmundsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Að kveðja einhvern sem
alla tíð hefur verið til staðar
í blíðu og stríðu er ólýsan-
legt. Það hefur aldrei skipt
máli hvað hefur staðið til;
hvort mamma hafi farið á
ball, ég komið í skemmti-
ferð í bæinn eða sex vikna
verknám sé framundan allt-
af hefur verið sjálfsagt að
ég mætti skríða uppí til
gömlu frænku. Þú gerðir
aldrei lítið úr neinu sem var
stórt í annarra huga og með
ólýsanlegum aðferðum
vaktirðu áhuga minn á
hjúkrun og náðir á nokkr-
um vikum að kenna mér
grunnhugsun hjúkrunar
sem mun hafa áhrif á starf
mitt sem tilvonandi hjúkr-
unarfræðings. Takk fyrir
allt.
Þín
Gerður Ágústa
(Agga).
af mörgum kynslóðum.
Grunlaus um heimsins harm.
Í minningum mínum af lífskrafti þínum
og kærleikans ómælisdjúp sem þú
gafst
þær þerra burt tárin og sefa flest sárin.
Skilja eftir þakklæti og von sem aldrei
brást.
Ég bið þig Guð að halda í hendi þinni
alla þá sem kveðja þig nú.
Að þeir huggun, frið og líkn finni
í minningum sem gefa lífsins trú.
Anna mín, ég kveð þig að sinni
og þakka fyrir allt sem gafstu mér,
nú syngja englar yfir sænginni þinni
og vernda allt sem kærast var þér.
(Anna Bentína Hermansen)
Ættingjum og vinum sendum
við samúðarkveðjur og biðjum
Guð að styrkja ykkur í sorginni.
Róbert Aron Hostert
og Rakel Sesselja Hostert.
Elsku Anna mín. Fyrstu ævi-
árin mín gerði ég lítinn greinar-
mun á þér og móður minni enda
varstu meira með mig en
mamma. Þú varst mér sem önnur
móðir alla tíð og börnunum mín-
um einhver sú besta amma sem
hægt er að hugsa sér. Í veikind-
um móður minnar stóðstu eins og
klettur við hlið okkar systkin-
anna, þú varst akkeri okkar og
styrkur þegar við vorum við það
að gefast upp. Þú mættir fyrst á
staðinn þegar mamma lést og
hringdir til mín nánast daglega
fyrstu mánuðina eftir andlát
hennar.
Þú varst syni mínum ómetan-
leg hvatning og hafðir ávallt trú á
því að hann yrði Íslandsmeistari
þegar hann gekk til liðs við nýliða
meistaraflokks ÍBV í handbolta.
Okkur öllum fannst sú hugmynd
ansi langsótt en það kom á dag-
inn að þú hafðir rétt fyrir þér. Þú
fylgdist með Rakel dóttur minni í
heimsreisunni sem hún fór í síð-
asta sumar og við tvær plönuðum
að fara með henni sem lífverðir
svo hún færi sér ekki að voða.
Þú varst alltaf til staðar, sterk
eins og klettur og mild eins og hin
besta móðir. Þú varst mér og fjöl-
skyldu minni ómetanleg og við
erum þér svo innilega þakklát.
Elsku Anna mín. Takk fyrir
alla hlýjuna, að kyssa á bágtið,
setja plástra á sár, gefa mér app-
elsínu með sykurmola og að búa
til bestu kjötbollur í brúnni sósu í
heimi. Takk fyrir að passa upp á
mig í gegnum árin, sýna mér
ávallt að þér væri ekki sama,
hringja alltaf á afmælum okkar
eða bara til að segja hæ. Takk
fyrir hláturinn, sögurnar þínar
og húmorinn. Takk fyrir að taka
okkur systkinin að þér í gegnum
súrt og sætt, standa alltaf með
okkur þegar okkur fannst við
vera ein og halda í höndina á okk-
ur í gegnum veikindi móður okk-
ar. Takk fyrir börnin mín, hvatn-
inguna, kærleikann og áhugann.
Takk fyrir allt.
Anna Viktoría móðursystir
mín var allt í senn máttarstólpi,
ættmóðir, umvefjandi, nærandi
og algjörlega ómetanleg fyrir svo
marga. Missir þinna nánustu er
mikill, þú varst ómissandi í lífi
þeirra og starfi, fylgdist með öll-
um, vökulum augum og af ein-
lægum áhuga. Kærleikur þinn,
skopskyn, óborganlegar sögur og
endalaust stolt af fólkinu þínu var
það sem einkenndi þig. Binni,
börnin þín og barnabörn voru það
sem skiptu þig mestu máli og þú
sinntir þeim af alúð og kærleika
sem verður mér ávallt fyrirmynd.
Elsku Binni minn, Hulda og
fjölskylda, Addi og fjölskylda,
Daníel og Kristinn, megi algóður
Guð þerra hvert ykkar tár og um-
vefja ykkur í sorginni og sökn-
uðinum. Anna Viktoría lifir áfram
í hverju og einu ykkar og öllum
þeim minningum sem hún skilur
eftir.
Elsku Önnu mína kveð ég að
sinni og veit að einn daginn hitt-
umst við á ný. Þín systurdóttir,
Anna Bentína Hermansen.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BERGSTEINN RAGNAR MAGNÚSSON
húsasmíðameistari,
Helsingborg,
lést föstudaginn 20. febrúar.
Útförin fer fram frá Kvistofta kyrka,
Helsingborg í Svíþjóð, fimmtudaginn 5. mars kl. 14.
.
Elín Svava,
Magnús,
Sólveig Dagmar,
Björg,
tengdabörn og barnabörn.
Okkar ástkæri,
MAGNÚS ANNASSON,
Tjörn á Vatnsnesi,
sem lést fimmtudaginn 19. febrúar,
verður jarðsunginn frá Tjarnarkirkju
föstudaginn 6. mars kl. 15.
.
Brynjólfur Magnússon, Ragnheiður Tómasdóttir,
Eðvald Magnússon, Þóra Jónsdóttir,
Geir Magnússon, Þorbjörg Rut Guðnadóttir,
Sesilía Magnúsdóttir, Kristinn Björnsson,
Svala Ólafsdóttir, Ragnar Sigurjónsson,
Freyja Ólafsdóttir, Hjalti Júlíusson.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, dóttir, systir,
tengdadóttir, mágkona og vinur,
SANDRA MÜNCH,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 21. febrúar.
Útför fer fram frá Grindavíkurkirkju
mánudaginn 2. mars kl. 14.00.
Haraldur Björn Björnsson,
Björn Lúkas, Hákon Klaus, Fritz Fabian,
Sylvia Münch,
Dana, Anja, Marcus, Thomas Münch,
Guðný Hallgrímsdóttir, Björn Haraldsson
og Björnsbörn.