Bókasafnið - 01.06.2011, Side 29

29
bókasafnið 35. árg. 2011
dæmis voru spjaldskrárnar svakalega stórar. „Allir voru mjög
góðir við mig, sérstaklega fullorðnu konurnar sem unnu á
bókasafninu og þær fóru með mig um allt til að sýna mér sem
mest. Mér hefur alltaf fundist Norðmenn sérstaklega vinalegir
og vingjarnlegir gagnvart Íslendingum. Norskan var mér ekki
erfið og ég gat fljótt bjargað mér með skóladönskuna mína.“
„Á Deichmanske bókasafninu var ég fyrst á barnadeild,
síðan fór ég í útibú og eitthvað fleira. Það voru margar deildir,
tekniska avdelingen, og musik avdeling og ég gekk á milli
deildanna til að kynnast starfseminni sem best.“
En svo hófst hið eiginlega nám við Statens biblioteks-
skole haustið 1952 og lauk vorið 1953. Bókasafnið var jafn-
framt kennslustaður og kennslustofan var á efstu hæðinni í
bókasafninu. „Við vorum um 30 nemendur í bókavarðaskól-
anum og ég var fyrsti og eini útlendingurinn. Við fórum tvo
daga í viku í háskólabókasafnið sem var einnig kennslusafn.
Sérhæfing var lítil en þó var hægt að sérhæfa sig svolítið á
síðasta hluta námsins. Þá gat maður valið á milli tveggja lína,
almenningsbókasafna og rannsóknarbókasafna. Í mínum
huga var aldrei nein spurning að ég var ákveðin í því að velja
almenningsbókasafnið. Ég sá alltaf fyrir mér vinnu á Borgar-
bókasafninu í Reykjavík.“
Námsgreinarnar í Statens biblioteksskole á þessum tíma
voru flokkun og skráning, norsk bókfræði, erlend bókfræði,
upplýsingaþjónusta (referansearbeid), norskar bókmenntir
og efnisskráning (emnekatalogisering).
Í Osló leigðu systurnar saman á pensionati, en í Osló kynnt-
ist Hulda manninum sínum, Flosa Hrafni Sigurðssyni, sem var
að læra veðurfræði í Osló á þessum tíma. Þau Flosi giftu sig á
Þorláksmessu 1953, en hann var þá enn við nám. Þau bjuggu
svo saman eftir að Hulda fór út aftur. Börn Huldu og Flosa eru
Ágústa Hjördís doktor í hafvísindum og löggiltur skjalaþýð-
andi og Sigurður tónlistarmaður og yfirkennari við jazzdeild
Tónlistarskóla FÍH.
Heim á ný
„Ég kom heim eftir námið vorið 1953 en þá hafði Borgarbóka-
safnið verið lokað og húsnæðislaust í ár. Það hafði verið borið
út úr Ingólfsstræti 12 sem var leiguhúsnæði og flutt í geymslu
borgarinnar í Skúlatúni 2. Um haustið fékk ég vinnu á safninu,
en þá var verið að flytja inn í Esjuberg sem borgin hafði keypt
fyrir safnið. Esjuberg var flott einbýlishús sem hafði verði lag-
fært til að henta betur starfsemi safnsins, en var í raun strax of
lítið og á margan hátt óhentugt.“
Árið 1955 fékk Hulda launalaust leyfi frá Borgarbóka-
safninu og vann þá við Deichmanske bibliotek í Osló, fyrst í
aðalútlánsdeildinni og síðan við upplýsingaþjónustu á lestr-
arsalnum. Hún telur þetta ár hafi verið mjög lærdómsríkt og
góð viðbót við skólalærdóminn.
Hulda kom heim í ársbyrjun 1956 og fór strax að vinna í
Borgarbókasafninu, aðallega við flokkun og skráningu, en
flokkunarkerfið sem safnið notaði var danskt afbrigði af De-
wey sem Sigurgeir Friðriksson hafði komið með til Íslands
frá sínu námi. Flokkunarkerfi Borgarbókasafns var sambland
af þessum venjulega Dewey og danska Dewey. Sigurgeir
hafði haldið dönsku aðaltölunum, til dæmis var landafræðin
í 400 flokknum, en hann notaði samt þrjár tölur fyrir framan
punktinn þar sem í Danmörku er punktur settur eftir annan
staf. „Oft hafa komið upp þær hugmyndir að breyta um kerfi,
en endurflokkun er mikið mál og því hefur ekki verið ráðist í
hana. Núna eru flokkstölur mestmegnis uppröðunartæki og
ef til vill lítill tilgangur að leggja í þá miklu vinnu sem endur-
flokkun er. Efnisleit fer nú mest fram í tölvu eftir efnisorðum
en ekki flokkstölum.“
Ekki var margt starfsfólk í safninu þegar Hulda byrjaði.
Lára Pálsdóttir hafði starfað í safninu um langt árabil, en auk
hennar voru þarna Katrín Magnúsdóttir, Páll Jónsson, Kristín
Bjarnadóttir, Páll Sigurðsson, Jóhann Sveinsson og Herborg
Gestsdóttir. Herborg var nokkurs konar framkvæmdastjóri
Nemendahópurinn við Statens biblioteksskole 1952­1953. Hulda er í öftustu röð, önnur frá hægri.