Bókasafnið - 01.06.2011, Blaðsíða 47

47
bókasafnið 35. árg. 2011
eyðurnar með því að fara á bókamarkaði. Það segir sig sjálft
að þegar upp er staðið hafa allir tapað og ég hef sterklega á
tilfinningunni að þarna sé verið að spara eyrinn fyrir krónuna.
Millisafnalán
Ég komst að því í vetur að á sama tíma og okkur á skólasöfn-
unum var gert að spara eins og unnt er í bókakaupum var
ekki sjálfgefið að við fengjum áfram sömu þjónustu á Borgar-
bókasafninu. Sú leið var stundum valin að leita þangað til að
bjarga sér fyrir horn og fylla upp í skort á bókum fyrir kennara
í tengslum við kennsluna og nemendur með annað tungu-
mál en íslensku. Við þurftum ekki að hafa áhyggjur af dag-
sektum þar sem samkomulag var um að skólasöfnin hefðu
rýmri útlánstíma og sektir voru ekki inn í dæminu. Nú var
lánstíminn styttur og útlit fyrir að við lentum í dagsektum og
þá spurði maður sig hvaða vit væri í þessu, að taka úr hægri
vasanum (Reykjavík) til að setja í þann vinstri (Reykjavík) með
þeim kostnaði sem því fylgdi. Um tíma ríkti óvissa um þetta
en sem betur fer hefur skynsemin enn fengið að ráða.
Æsifregnir
Nú um stundir lifum við ansi undarlega tíma þar sem mikið
er um feitletraðar fyrirsagnir í æsifregnastíl í dagblöðum
um stórfelldan niðurskurð í starfsemi skólasafnanna. Miklar
áhyggjur hafa skapast í kjölfarið og eru allir kvíðnir gagn-
vart því hvað framtíðin beri í skauti sér og óvissan mikil þar
sem enginn veit neitt en þó vita allir að frekari niðurskurður
er óumflýjanlegur. Minnkar starfshlutfallið? Verða skólarnir
sameinaðir og hvað tekur þá við? Það er erfitt að vinna í slíku
starfsumhverfi og er óskandi að þessu óvissuástandi fari að
linna svo hægt verði að halda áfram því góða starfi sem hefur
verið til staðar á skólasöfnunum, nemendum og starfsfólki
skólanna til gagns og ánægju.
Guðbjörg Garðarsdóttir
Skólasöfn á erfiðum tímum
Ég útskrifaðist í bókasafns- og upplýsingafræði frá Háskóla
Íslands 2006 og hef starfað síðan í 350 barna grunnskóla í
Reykjavík. Ég er í fullu starfi og þar sem ég er eini starfsmaður
safnsins er oft ansi mikið annríki, en umfram allt er þetta ein-
staklega skemmtilegt og gefandi starf. Síðastliðin ár hefur ekki
verið komist hjá miklum sparnaði í rekstri grunnskólanna og
skólasafnið hefur lent undir niðurskurðarhnífnum eins og svo
margt annað í rekstri skólans. Ég ætla í þessari umfjöllum að
nefna nokkur atriði sem koma að daglegum rekstri safnsins.
Upplestur
Ég hef nokkuð reglulega staðið fyrir upplestrum á safninu,
þar sem eldri nemendur lesa upp fyrir þá sem yngri eru og
það er alltaf vinsælt. Einnig höfum við fengið rithöfunda í
heimsókn til að lesa upp úr nýjustu bókum sínum og segja frá
starfi rithöfundarins og nemendur hafa verið mjög ánægðir
með þessar heimsóknir. Nú má segja að þessar heimsóknir séu
úr sögunni í bili þar sem það kostar of mikla peninga. Rithöf-
undar hafa þó komið af og til og lesið upp úr bókum sínum
án þess að fá greitt fyrir (Þorgrímur Þráinsson er þar fremstur
í flokki) og er það alltaf mjög vel þegið og ég held að allir séu
sáttir við sitt: Nemendur fá að hlusta á góðan upplestur og
um leið tækifæri til að spjalla við höfundinn. Rithöfundar fá
að sama skapi góða kynningu og allar bækur eftir viðkomandi
höfund staldra stutt við á safninu næstu vikurnar.
Kennsla
Þar sem oft er mikið um að vera á safninu og lítill tími gefst
til að ganga almennilega frá bókum í hillur hef ég að hluta
til leyst það með því að virkja nemendur til að aðstoða mig
á safninu í bókasafnstímum með því að skanna út bækur og
ganga frá í hillur. Þetta er í beinni tengingu við það nám sem
fram fer á safninu þar sem ég meðal annars kenni nemendum
á flokkunarkerfið (Dewey) og á Gegni.is. Allir nemendur skól-
ans koma reglulega í tíma á safnið og er kennsla samkvæmt
námskrá grunnskólanna. Það hefur reynst nemendum mjög
gagnlegt að „vinna“ við það sem þau eru að læra og ekki síður
fyrir safnið sem nýtur góðs af.
Safnkostur
Hvað safnkostinn varðar hef ég ætíð látið það ganga fyrir að
kaupa sem flestar bækur eftir íslenska höfunda og síðan keypt
þýddar bækur ef afgangur er af bókakvóta hverju sinni. Þetta
hefur gefist ágætlega. Ég varð fljótlega vör við það eftir að
kreppan skall á hversu lítið var um peninga til bókakaupa og
um tíma var ekkert keypt. Þetta er mjög slæmt og illt í efni
þegar eyða fer að myndast í safnkostinum þar sem ekki er
hægt að halda honum eðlilega við ár eftir ár. Í dag kaupi ég
einungis eitt eintak af hverri bók sem er óviðunandi fyrir þetta
stóran nemendahóp og síðan reyni ég að fylla upp í stærstu