Húnavaka - 01.05.1965, Page 18

16
HÚNAVAKA
1877, eru því um 13 ár þangað til hún á 100 ára vígsluafmæli. Þeirra
tímamóta verður væntanlega og vonandi minnzt þá á verðugan hátt.
Þjóðinni má aldrei gleymast hvílíku menningarhlutverki þessi stað-
ur hefur gegnt fyrir þjóðina og landið í heild. Það er skylda Hún-
vetninga, íbúa þessa héraðs, að halda merki Þingeyrastaðar hátt á
lofti. Áhugi hefur verið nú um skeið á því að varpa ljósi yfir sögu
lornfrægra staða landsins og sýna þeim viðeigandi sóma. Á ég þar
sérstaklega við biskupssetrin fornu, Hóla og Skálholt, en klaustrin
gegndu einnig mikilvægu hlutverki lrvert í sínu liéraði og verður
gildi þeirra seint ofmetið. Mér linnst Þingeyrastað ekki hafa verið
sýndur sá sómi, er honum tvímælalaust ber, og hér er vissulega
óunnið verkefni fyrir höndum, er héraðsmenn og Húnvetningafé-
lagið í Reykjavík ættu að taka höndum saman um. Einnig ættu hér-
aðsfundir að láta það mál til sín taka. —
Máli mínu er lokið, en að síðustu þetta: Geymum í hug og hjarta
minningu um þetta stórmerka aðsetur menningar og mennta, kirkju
og kristni í landinu og sýnum ræktarsemi og þakklæti til staðarins
á einhvern hátt í verki. Já, drögum skó af fótum, því staðurinn,
sem vér stöndum á er heilög jörð.
(Erindi þetta, sem hér birtist örlítið stytt, var flutt á héraðsfundi
á Þingeyrum 6. september 1964 af séra Guðmundi Þorsteinssyni
presti að Hvanneyri.)