Húnavaka - 01.05.1965, Blaðsíða 24

22
H Ú N A V A K A
Segja má, að hér hafi ekki verið um mannúðlega veiðiaðlerð að
ræða, enda nú lögð með öllu niður, að því er ég bezt veit.
Formaður veiðanna hafði 6—9 uppihöld, var þar í hlutur fyrir
bátslán og tilsjón. Hásetar höfðu þrjú uppihöld.1) Húsbændur áttu
veiðina, þeir sem sendu vinnumenn sína. Þó var venja að hásetar
fengu að hafa einn fleka aukreitis og áttu sjálfir jrað sem á hann
veiddist.
Árið 1898 réðist ég vinnumaður til Brynjólfs Bjarnasonar í Þver-
árdal. Hjá honum var bústýra Ingibjörg Olafsdóttir hálfsystir mín.
Ari seinna, 1899, brá móðir mín búi á Stóra-Vatnsskarði og flutti
að Þverárdal, var lnin þar síðan til dauðadags.
Á Jtessum árum gaf það ekki mikla von uin Ijársöfnun að vera í
vinnumennsku. Ég mun hafa haft öO—80 kr. árskaup fyrstu árin, en
eftir að ég kom að Þverárdal var kaupið 100 krónur, eða sem svar-
aði einu hestverði.
Haustið 1903 fór ég til náins í bændaskólann á Hólum, vorum
við Elísabet Jrá heitbundin. Hún hafði verið Jxar veturinn áður á
mjaltanámskeiði og féll vistin vel. — „Já,“ segir Elísabet. „Það er eitt
ánægjulegasta tímabil æsku minnar, þessi Hóladvöl. Þar var J)á
skólastjóri Sigurður Sigurðsson, síðar búnaðarmálastjóri, ljómandi
maður. Ég kvatti því Stefán til að sækja þennan skóla, en annars
mun honum frekar hafa komið í hug Möðruvellir. Ég held Jró að
honum hafi lánazt skólavistin á Hólum Jrað vel, að hann líti ekki
með neinni eftirsjá til dvalarinnar þar.
Stefán réðist til föður míns að Mjóadal vorið 1904 og var Jjar um
sumarið eða Jrar til hann fór aftur í skólann. Þar vorum við síðan
fram til ársins 1922, en þá fluttum við að Gili í Svartárdal og
bjuggum Jrar í rúm 30 ár.“
Og nú er það Stefán aftur. — Mjóidalur er sæmileg jörð, enda
þótt hún sé nokkuð erfið. Land allt liggur nærri alrétt og smala-
mennskur því erfiðar. Fannþungt er oft á vetrum, en þó gat verið
hægt að halda Jrar fé til beitar, þótt ófært væri í Út-Langadal sök-
um harðviðris og fanna. Til heimilisaðdrátta var bæði langsótt
og erfitt. Framan af árum var verzlun nær eingöngu sótt til Sauð-
árkróks. í Bólstaðarhlíðarhreppi var stofnuð deild úr Kaupfélagi
Skagfirðinga og meðal annars þess vegna var verzlunin sótt norður.
i) Við hvert uppihald (dufl) voru festir Jrrír flekar.