Húnavaka - 01.05.1965, Blaðsíða 35

HÚNAVAKA
33
Vigdis Björnsdóttir með nemendahóp. Aftari röð frá vinstri: Þorbjörn Ólafsson,
Jakob Sveinbjörnsson, Elinborg Halldórsdóltir, Magnús Sigurðsson, Baldur
Magnússon, Leifur Sveinbjörnsson. Fremri röð frá vinstri: Þorbjörg Magnús-
dóttir, Maria Sigurðardóttir, Vigdis Björnsdóttir, kennari, Vigdis Sigurðardóttir,
Guðrún Sveinbjörnsdóttir.
að þola þegar hann var á Réttarhól, hungur og sjálfspyntingar,
hann kemur ekki jafnréttur frá þeim lífsleik. Hann hefur breytzt
og lítur öðrum augum á lífið og tilveruna. Hann sagði oft, að það
væri synd að troða sig út af mat, heldur skyldu menn miðla þeim
er minna hefðu. En þótt lífsbarátta föður míns hafi verið átaka-
mikil, þá er mér ljóst að hlutur móður minnar var þar ekki smærri,
enda þó hljótt hafi verið urn þann þátt sem hún spann í lífsvef
Jreirra. Hún andaðist þegar ég var 10 ára gömul og varð það mér
þungt áfall.
Eg vissi að faðir minn var andvígur allri skólagöngu, jness vegna
minntist ég ekkert á nám mitt við hann. Ég hafði fengið 1000
krónur í móðurarf og átti það mikið óeytt af þeim peningum að
duga mundi mér til framfæris meðan á skólavistinni stæði. Mér
sýndist því rétt að hafa engin orð um þetta, þar sem ég var ákveðin
3