Húnavaka - 01.05.1965, Blaðsíða 71

r*I Mývatnssveitar
FF.RÐASAGA
Fg sprett upp úr rúminu með andlælum. Mamma haíði komið í
dyrnar og vakið mig. Ég ætlaði þó aldeilis að vakna af sjálfsdáðum
þennan morgun, því í dag, 11. ágúst 1964, ætla ég í skemmtiferð
með ungmennafélaginu ,,Húnar“ í Torfalækjarhreppi, norður í
Mývatnssveit. Ég er búin að hlakka óskaplega mikið til þessa dags.
En hvernig skyldi veðrið vera? (), drottinn minn dýri, það sést
ekkert, bókstaflega ekkert l'yrir kolsvarta þoku.
I>að á ekki úr að aka fyrir okkur. hegar Jretta sama ungmennafélag
fór skemmtiferð í fyrrasmnar var ekki heldur bjart yfir. I>á var nú
hvorki meira né minna en norðan bleytuhríð og alhvít fjöll ofan
undir bæi, en samt rættist úr og varð reglulega gaman.
Vonandi birtir þegar á daginn líður, það er leiðinlegt að fara
skemmtiferð til að sjá sig um í kolsvarta þoku, — en nú Jrýðir ekki
annað en drífa sig, klukkan er að verða hálf-sjö og bíllinn fer að
koma.
Mamma er búin að láta niður nesti í stóra tösku, auðvitað miklu
meira en nokkur líkindi eru til að ég borði — en hún um það.
Ég læt í veskið mitt, varalit, svolítið púður og kremdós. Hver veit
hvað verður með í ferðinni af fólki, það sakar ekki að vera vel út
buin.
Klukkan rétt um átta eru allir farþegar komnir um borð, og far-
skjótinn brunar upp I.angadalsveginn í áttina til fyrirheitna
landsins.
Það virðist vera góð stemming í liðinu, þrátt fyrir þokuna, enda
eru þetta ekki ellilúnir farþegar. — Við erum þrjátíu og tvö, sem
förum þessa ferð. Farkosturinn er glæsileg þrjátíu og sjö manna
hópferðabifreið frá ,,Sleitustaðabræðrum“. Rílstjórinn er pínulítill