Dagblaðið Vísir - DV - 16.01.2009, Blaðsíða 26

föstudagur 16. janúar 200926 Helgarblað
Gæludýr eru
Gulls íGildi
Kolbrún björnsdóttir, þáttastjórnandi Í bÍtið
HrinGlaði í „Hundastokkunum“
„Pétur er eldri hundurinn minn, verður tveggja ára í maí en ég fékk hann
í útskriftargjöf frá foreldrum mínum þegar ég lauk prófi í stjórnmálafræði
frá HÍ 2007. Mario er innflytjandi, borinn og fæddur á Írlandi, en kom til
landsins í júní 2008. Hann er aðeins yngri en Pétur, varð eins árs í
nóvember síðastliðinn. Það var aldrei planið hjá mér að eignast hund,
hvað þá hunda, en þegar ég sá þessa tegund gerðist eitthvað. Þetta er
rétt eins og þegar það klingir í eggjastokkunum hjá konum þegar þær
sjá lítil börn, það hringlaði í „hundastokkunum“ mínum. Þeir eru ótrúlega
miklir karakterar, mjög ólíkir en ákaflega góðir vinir, bæði hvor annars og
fjölskyldunnar. Við getum ekki ímyndað okkur lífið án þeirra enda með
eindæmum yndislegir. Pétur er rólegri týpan, svolítið svalur á því, mjög
fimur og líkjum við honum oft við Íþróttaálfinn. Mario er meiri kraftlyft-
ingatýpan, karlmennskan uppmáluð og svolítill brussugangur á honum.
Hann er þessi sem fellir hluti um koll ef þeir eru fyrir honum. Þeir eiga
það þó sameiginlegt að finnast afskaplega gott að sofa, eru yfirleitt
fyrstir í rúmið á kvöldin og hrjóta hátt og mikið. Þeir slógu til dæmis
alveg í gegn í kringum áramótin en við fórum til tengdafjölskyldu minnar
á akureyri. Þar voru allir staðir nýttir til þess að leggja sig, höfuðið lagt
nánast ofan í strigaskó, blundur tekinn undir jólatrénu og þar fram eftir
götunum. Það er hægt að gleyma tímanum algerlega bara með því að
fylgjast með þeim. göngutúrarnir eru oft skrautlegir þar sem Mario telur
það á sína ábyrgð að passa upp á Pétur með því að taka tauminn hans í
kjaftinn og halda í hann. Þegar það tekst ekki reynir hann að taka í sinn
taum og halda þannig í sjálfan sig.“
birta björnsdóttir fatahönnuður
Borða Grænmeti oG fjarstýrinGar
„Þær heita dimma og Loppa og eru rósettunaggrísir og erum við búin að
eiga þá í um þrjú ár. Við gáfum stormi, syni okkar, dimmu í eins árs
afmælisgjöf, svo kom í ljós að dimma var ólétt þegar við fengum hana og
brátt eignaðist hún tvo unga. Við héldum einum eftir og það er sem sagt
Loppa.
Þær eru mjög þægilegar og barngóðar en þær éta alveg ógurlega mikið
og skíta svakalega, það þarf því að skipta á búrinu þeirra mjög reglulega.
Þær borða aðallega grænmeti og fjarstýringar ef þær komast í þær. Þegar
þær eru svangar syngja þær fyrir okkur eða eiginlega í hvert skipti sem
við opnum ísskápinn. Á sumrin fá þær svo að vera í búri úti í garði á
daginn. Þá borða þær nær eingöngu gras. Þetta eru mjög skemmtileg
gæludýr.“
bergur ebbi benediKtsson tónlistarmaður
Hættur að taka áHættu
„nafnið snúlli varð fyrst fyrir valinu, mér fannst bara viðeigandi
að velja svona klassískt kattarnafn en svo ákvað ég að breyta því
fyrir stuttu í símon. snúlli var þá því miður orðið svolítið fast við
hann þannig að í dag heitir hann símon snúlli. Ég fékk hann árið
2003 í Kattholti en þá var hann nokkurra mánaða. símon snúlli
gerir allt eftir bókinni, drekkur mjólk og elskar fisk þá sérstaklega
harðfisk. Þess á milli borðar hann ódýra tegund af kattamat og
er bara afar sáttur við það. símon snúlli hefur nú farið í gegnum
eitt og annað þrátt fyrir að að vera fyrirmyndarköttur. Eitt sinn
horfði ég á hann verða fyrir bíl, það var frekar óskemmtilegt.
Hann haltraði í viku og það blæddi aðeins en svo var málið bara
dautt. Þessir kettir eru svo duglegir að lækna sig sjálfir. Miklu
harðari af sér en mannfólkið. Einu sinni varð hann líka fárveikur,
þá hélt ég að hann væri að drepast en hann jafnaði sig nú á því
greyið.
Einu sinni týndist hann og var búinn að vera týndur í tvo daga
þegar ég fann hann bara fyrir tilviljun langt frá heimili okkar. Þá
var hann svolítið illa farinn. Ætli það megi ekki segja að hann sé
búinn með nokkur líf blessaður. Í dag er hann orðinn fimm ára
og hættur að taka svona áhættu, sérstaklega yfir vetrartímann.“
þorsteinn guðmundsson, leiKari og grÍnisti
eru í fjarBúð
„Ég á tíu mánaða gamlan mini pincher sem er
eiginlega eins og doberman sem er búinn að fara í
þurrkara. Hann heitir snúður og það tók margra ára
tuð í konunni að fá loksins hund á heimilið. Þegar hún
var tilbúin fékk ég að kaupa hann og það hefur komið
í ljós að við vorum öll tilbúin. Ég held jafnvel að konan
sé ánægðari með hann en ég. Þetta er æðislegur
hundur. Hann er náttúrlega varðhundur í eðli sínu en
hann er mjög heimilisvænn. Hann er húsvanur og fær
að sitja við matarborðið þegar við erum að borða og
koma upp í rúm á morgnana, og situr svo auðvitað hjá
mér þegar ég horfi á sjónvarpið á kvöldin.“
jói fel baKari
tók marGra ára tuð að fá Hund
„Ég á köttinn Bessa sem er fjögurra ára gamall.
dóttir mín kom með hugmyndina um að skíra
hann Bessa eftir Bessastöðum en í mínum huga
er hann skírður eftir Bessa Bjarnasyni. Ég sá mér
þarna leik á borði að heiðra fallinn meistara.
Þarna var því mjög gott samkomulag. Bessi býr
reyndar núna hjá syni mínum í tengibyggingu
við húsið sem ég bý í. Við erum því eiginlega í
fjarbúð. Ég held honum uppi fjárhagslega, við
hittumst reglulega en það er ekki um dagleg
samskipti að ræða. Ég lifi það alveg og hann
virðist ekki kvarta undan samskiptaleysi.“