Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.2009, Blaðsíða 44

BrimaBorgarengillinn Gesche, eða Gesina, Gottfried
var þýskur raðmorðingi sem hafði að minnsta kosti fimmtán mannslíf á sam-
viskunni. Fórnarlömb Gesinu voru frá Brimaborg og Hannover og morðin
framdi hún á árunum 1813 til loka 1827. Morðvopn Gesinu var eitur, blanda af
arseniki og fitu. Eitrið var kallað „músasmjör“ því það var alla jafna notað til að
fyrirkoma músum. Fórnarlömb Gesinu voru samt ekki mýs heldur að stærstum
hluta ættingjar og vinir. Gesina Gottfried fékk viðurnefnið Brimaborgarengillinn.
Lesið um Brimaborgarengilinn og músasmjörið í næsta helgarblaði DV.
sápugerðarkonan
Að baki morðunum sem Leonarda Cianciulli framdi bjó ekki mannvonska heldur takmarkalaus ást á syni
sem var á leið til vígvalla síðari heimsstyrjaldarinnar. Morðin voru fórnir sem tryggja áttu syni Leonördu
líf, en hún gekk enn lengra og nýtti lík fórnarlamba sinna á óhugnanlegan máta.
Bernska Leonördu Cianciulli var
ekki hamingjurík. Hún fædd-
ist í Montella di Avellino á Ítalíu
1893. Fæðing hennar var afleiðing
nauðgunar og fékk hún litla ástúð
frá móður sinni.
Árið 1914 giftist Leonarda Raffa-
ele Pansardi, ritara á skráningar-
skrifstofu, og settust hjónakornin
að í Lariano í Alta Irpina. Árið 1930
fluttu þau til Corregio í Reggio Em-
ilia-héraði eftir að heimili þeirra
jafnaðist við jörðu í jarðskjálfta.
Þrátt fyrir að Leonarda yrði
barnshafandi sautján sinnum
komust ekki nema fjögur barna
hennar á legg. Hún missti fóstur
þrisvar og tíu barna hennar létust
á barnsaldri.
Því var ekki að undra að þau
fjögur börn hjónanna sem lifðu
nytu mikillar verndar. En fleira
kom til því Leonarda var minn-
ug orða sígaunakonu einnar sem
mörgum árum áður hafði spáð
Leonördu hryllilegum örlögum:
„Þú munt giftast og eignast börn,
en engu barna þinna verður lífs
auðið.“ En sígaunakonan sá ýmis-
legt fleira í lófa Leonördu. „Í hægri
lófa sé ég fangelsi, í þeim vinstri
geðveikrahæli.“
Fórn til bjargar syni
Árið 1939, þegar yfir vofði að Ít-
alía myndi taka þátt í síðari heims-
styrjöldinni, heyrði Leonarda að
elsti og uppáhaldssonur hennar,
Giuseppe, yrði að ganga í herinn.
Í huga Leonördu var bara eitt til
ráða til að bjarga lífi Giuseppes;
mannfórn.
Leonarda átti þrjár vinkon-
ur sem allar voru miðaldra og
einmana og myndu láta einskis
ófreistað til að komast burt frá Cor-
regio og einsemdinni og tilbreyt-
ingarleysinu sem einkenndi líf
þeirra. Allar þrjár höfðu leitað til
Leonördu um hjálp og ráð vegna
þessa, og hún komst að þeirri nið-
urstöðu að tími athafna væri runn-
inn upp.
Sú fyrsta til að falla í gildru
Leonördu var Faustina Setti. Faust-
ina var elst vinkvenna Leonördu og
taldi sig himin höndum hafa tekið
þegar Leonarda sagðist hafa fund-
ið mannsefni handa henni í bæn-
um Pola.
Leonarda sagði Faustinu að hafa
ekki hátt um tíðindin en á brottfar-
ardag fór Faustina og kvaddi vini
sína og ættingja. Leonarda hvatti
Faustinu til að skrifa bréf og póst-
kort sem hún gæti póstlagt um leið
og hún kæmi til Pola þannig að
ættingjar hennar vissu að allt væri
í sómanum.
Faustina verður tekex
En Faustina Setti komst aldrei til
Pola. Leonarda myrti hana með
öxi, dró líkið inn í lítið herbergi og
hlutaði það niður í níu hluta. Blóð-
inu safnaði Leonarda í bala. Síðan,
eins og Leonarda lýsti síðar ítarlega
í yfirlýsingu, „setti ég líkamshlutana
í pott, bætti við sjö kílóum af vítis-
sóda, sem ég hafði keypt til að búa
til sápu, og hrærði í þangað til allt
var orðið að þykkum, dökkum vell-
ingi sem ég hellti í nokkrar fötur sem
ég tæmdi í nálæga rotþró.“ Leonar-
da beið þar til blóðið hafði hlaupið
og þurrkaði það síðan í ofni, malaði
það og blandaði saman við hveiti,
sykur, súkkulaði, mjólk og egg, auk
smjörklípu, og hnoðaði vel. „Ég
bjó til mikið af stökku tekexi sem
ég bauð upp á þegar konur komu í
heimsókn, reyndar neyttum ég og
Giuseppe þess einnig,“ sagði Leon-
arda í yfirlýsingu sinni.
Önnur konan til að falla fyr-
ir hendi Leonördu var Francesca
Soavi. Leonarda lofaði henni starfi
við stúlknaskóla í Piacenza. Að
morgni 5. september 1940 kvaddi
Francesca vini sína áður en haldið
skyldi til Piacenza.
Aðferð Leonördu var hin sama.
Hún hvatti Francescu til að skrifa
tvö póstkort og segja kunningja-
fólki sínu að hún væri á förum, en
ekki hvert, og sagði henni að póst-
leggja þau í Corregio. Þegar Franc-
esca hafði skrifað póstkortin myrti
Leonarda hana og önnur „fórnin“
var fullkomnuð.
„Virkilega sæt“
Lítið vissi Virginia Cacioppo hvað
beið hennar þegar Leonarda sagð-
ist hafa útvegað henni ritarastarf í
Flórens, hjá dularfullum umboðs-
manni við leikhús þar í borg. Svo
dularfullur var umboðsmaðurinn
að brýnt var að Virginia segði eng-
um frá.
Virginia, 53 ára fyrrverandi óp-
erusöngkona, lifði í heimi fátækt-
ar og gamalla minninga um betri
tíð, og taldi sig eflaust hafa dottið
í lukkupottinn og geymdi leyndar-
málið.
Þann 30. september 1940 fór
Virginia heim til Leonördu, en það
var allt annað en lukkupottur sem
hún hafði dottið í.
„Hún endaði í pottinum eins
og hinar tvær […] hold hennar var
feitt og hvítt, þegar ég hafði brætt
það bætti ég einni flösku af köln-
arvatni saman við og eftir lang-
an suðutíma gat ég gert þessa líka
fínu sápu. Ég gaf nágrönnum og
kunningjum sápustykki. Og einnig
kökurnar voru betri: Þessi kona var
virkilega sæt.“
Grunsamlegt og skyndilegt
hvarf
En tengdasystur Virginiu var ekki
rótt vegna skyndilegs brotthvarfs
hennar og hafði reyndar séð þeg-
ar Virginia fór inn í hús Leonördu.
Tengdasystirin hafði samband við
lögregluna og viðraði grunsemd-
ir sínar og skýrði frá staðreyndum
sem hún taldi máli skipta.
Aðstoðaryfirlögregluþjónn-
inn í Reggio Emilia gat fylgt fjölda
vísbendinga sem Leonarda hafði
skilið eftir sig og á endanum svipti
hann hulunni af „sápugerðarkon-
unni“ í Corregio. Leonarda Cianci-
ulli viðurkenndi án nokkurra víf-
ilengja að hafa myrt konurnar
þrjár. Hún var sakfelld fyrir hroða-
lega glæpi sína og dæmd til þrjátíu
ára fangelsisvistar og þriggja ára
dvalar á geðveikrahæli. Leonarda
Cianciulli lést á geðveikrahæli fyr-
ir glæpakvendi í Pozzuoli þann 15.
október 1970 eftir heilablóðfall.
UMsjón: koLBEinn þorstEinsson, kolbeinn@dv.is
44 föstudagur 6. nóvember 2009 sakamál
Leonarda beið þar til
blóðið hafði hlaupið
og þurrkaði það síðan
í ofni, malaði það og
blandaði saman við
hveiti, sykur, súkku-
laði, mjólk og egg, auk
smjörklípu, og hnoð-
aði vel.
Sápugerðarkonan frá Corregio Lét einskis ófreistað til að tryggja líf sonar síns.
Umboðs- og söluaðili
Birkiaska ehf.
sími: 551 9239
www.birkiaska.is
Birkilauf