Dagblaðið Vísir - DV - 03.12.2010, Blaðsíða 36

36 viðtal 3. desember 2010 föstudagur
Sjokkið kemur eftir á. Ég fann fyrir því þegar ár var liðið frá slysinu að það tók á,“ segir Björgvin Halldórsson um al-
varlegt bílslys sem Svala dóttir hans
lenti í ásamt sambýlismanni sínum,
tveimur bræðrum hans og föður. Hann
segir frá þessu í viðtali sem tekið var í
tilefni af árlegum jólatónleikum hans í
Höllinni núna um helgina.
Ég finn Björgvin á æfingu í Höllinni
þar sem stemningin er rafmögnuð,
eftirvæntingin leynir sér ekki enda er
þegar búið að fylla húsið þrisvar sinn-
um. Það á líka að tjalda öllu til. Björg-
vin hefur ekki aðeins fengið marga af
þekktustu tónlistarmönnum lands-
ins með sér heldur einnig Eurovision-
stjörnuna Alexander Rybak, Paul Potts
úr Britain‘s Got Talent og bresku óp-
erusöngkonuna Summer Watson. Á
listann vantar þó eina stjörnu sem
sungið hefur með honum undanfar-
in ár, Svölu dóttur hans. „Hún býr úti í
Hollywood. Annars er þetta bara æðis-
legt,“ segir hann brosandi og á við tón-
leikana. „Það er gaman að sjá hvað það
er mikil aðsókn á tónleika almennt. Ég
held að fólk sé farið að líta sér nær og
njóta þess að vera á landinu, enda fer
það kannski minna til útlanda en það
gerði áður. Ég hef ekki farið utan sjálfur
síðan í apríl í fyrra. Ég ætlaði að fara að
heimsækja dóttur mína en komst ekki
frá því ég var í upptökum í stúdíóinu
þannig að konan mín fór í staðinn.“
„Þetta var svo sárt“
Ég dreg Björvin með mér út í horn
þar sem við getum setið í ró og næði
ef okkur tekst að leiða hjá okkur Spice
Girls-tónlistina sem er spiluð í botni í
Höllinni. Hann er kominn með nýtt
lúkk, karlinn; með ný gleraugu, kattar-
augu með svartri umgjörð sem setja
heilmikinn svip á andlitið og gefa hon-
um karakter. Ekki það að hann þurfi
gleraugu til þess. Það er bara einn Bó
Hall.
En það er af sem áður var þeg-
ar ungir strákar brutu í sér tönnina til
þess að vera hann. Nú er ekki hægt að
merkja það að önnur framtönn hans
hafi einhvern tíma verið brotin, enda
er búið að gera svona listilega vel við
hana. Og hann saknar þess ekkert.
„Þetta var svo sárt. En það var ekk-
ert hægt að gera því beinið brákaðist.
En þetta gerðist þannig að við vorum
nokkrir strákar í leik á sundlaugar-
bakkanum sem snerist um það að
hlaupa hringinn í kringum laugina og
hoppa alltaf ofan í á hverju horni. Ég
ætlaði mér að taka þetta, hljóp af stað
og hoppaði út í. En það vildi ekki bet-
ur til en svo að ég lenti með andlitið á
kantinum og tönnin brotnaði. Og það
var svo sárt. Eftir einhvern tíma hætti
ég að finna fyrir því en mér líður miklu
betur eftir að þetta var lagað.“
Hann segist aldrei hafa fengið stað-
festingu á því að krakkar hafi brotið
í sér tönnina til þess að verða eins og
hann. „Þetta var sagt í blöðunum. En
ég hitti aldrei neinn sem hafði gert
þetta.“
Áfall sem breytti öllu
Hann segir líka frá því hvernig það var
fyrir hann sem föður að horfa upp á
dóttur sína þjást eftir alvarlegt bílslys.
Fyrir tveimur árum lenti Svala í al-
varlegu bílslysi þar sem hún rifbeins-
brotnaði og fékk innvortis blæðingar.
Með henni í bílnum var Einar, kær-
asti hennar, bræður hans Erling og Eð-
varð og Egill Eðvarðsson faðir þeirra.
Maðurinn í hinum bílnum slasaðist
líka mikið. „Þetta var svakalegt áfall
sem breytti okkar lífi og sjónarmið-
um. Þetta var mjög alvarlegt slys og
það var erfitt að fara í gegnum þennan
tíma. Þau voru á gjörgæslu í þó nokkuð
langan tíma og við óttuðumst að missa
þau. En þau eru öll að ná sér, þótt þau
muni kannski aldrei ná sér að fullu.
Einar er öryrki eftir þetta og hún líka að
hluta. En þegar maður lendir í svona
aðstæðum gerist eitthvað. Viðhorfin til
lífsins breytast. Það er svo mikið sjokk
að lenda í þessu.“
Reiði var hans vörn. „Ég varð ofsa-
lega vondur fyrst. Út af Reykjanes-
brautinni því að það hafa allir keyrt
hana og það vita allir hvernig hún er og
hefur verið í gegnum tíðina. Þetta voru
mín fyrstu viðbrögð, sem er kannski
eðlilegt. En síðan fór einhver auto pilot
í gang, þetta var bara á borðinu og ég
varð bara að takast á við það og gera
það eins vel og ég gat. Ég læri þetta
ekkert.“
Erfiðasta lífsreynslan
Björgvin fékk fréttirnar þegar Einar
hringdi í hann, rétt eftir að áreksturinn
varð. „Hann hringdi úr slysinu og sagði
hvað hafði gerst. Alveg eins og hetja.
Þannig að við fórum upp á spítala og
tókum á móti þeim þegar sjúkrabílarn-
ir komu. Einar sat frammi í og var með
allt á hreinu. Hann sótti töskurnar sín-
ar og svona og var í því að redda öllu en
síðan kom á daginn að hann var lang-
mest slasaður. Adrenalínið tók bara
við. En hann fór í nokkra uppskurði
við innvortis áverkum. Þetta eru svo
slæm slys þegar öryggisbeltin valda
innvortis meiðslum. Þau voru með
svona mittisólar. En hvað veit maður?
Þetta var það erfiðasta sem ég hef gert.
Þetta var alveg ferlegt,“ segir hann yfir-
vegaður og bætir því við að nú sé þetta
búið. „Þau eru við ágætisheilsu núna
og eru að vinna úr þessu. Þau eru mjög
samrýmd og flutt út til L.A. með yngri
bróður Einars. Þar eru þau að elta
drauminn sinn, spila úti um allt með
hljómsveitinni, gefa út tónlist og eru
með fínan umboðsmann. Þannig að
það er margt spennandi fram undan
hjá þeim. Sem er alveg æðislegt.“
Gæti ekki elskað þau meira
Oft er talað um að sjokkið eftir áföll
komi oft upp þegar erfiðleikarnir
eru afstaðnir. Björgvin upplifði það.
„Sjokkið kemur eftir á. Ég fann fyr-
ir því þegar ár var liðið frá slysinu að
það tók á að hugsa um þetta. Eins þeg-
ar við sáum myndir af bílnum. Svo
hugsar maður alltaf ef. Ef þetta og ef
hitt. Þau voru á leiðinni út á völl því
þau voru að fara að túra um Ameríku.
Svala sagði að hana hefði langað svo í
pulsu og velti því fyrir sér hvort þetta
hefði nokkuð gerst ef hún hefði farið
og fengið sér pulsu. Fólk fer að velta
svona litlum atriðum fyrir sér. Ég veit
ekki hvað fer í gegnum hugann. En ég
gæti ekki elskað þau meira en ég geri.“
Skype-jól
Svala og Einar koma ekki heim um jól-
in. Þau koma ekki heim fyrr en í janúar
og þá í stutta heimsókn. „Hún kem-
ur ekki heim um jólin. Þetta verða því
fyrstu jólin án hennar. Það verður svo-
lítið skrýtið,“ segir hann en bætir því
við að þetta verði bara Skype-jól. „Og
þegar hún kemur í janúar ætlum við
að halda önnur jól. Málið er það að
við erum mjög samrýmd. Við erum
góðir vinir og höfum alltaf verið. Ég lít
á þau sem jafningja mína og er ekk-
ert að skipta mér mikið af því hvernig
þau haga sínu lífi eða sinni tónlist. Við
hjónin erum bæði hippar og frjálslynd
í hugsun. Við létum allt eftir þeim og
leyfðum þeim Krumma að vera eins og
þau eru.“
Engu að síður hafa bæði Svala og
Krummi fetað í fótspor föður síns og
starfað sem tónlistarmenn eins og
hann. Hann segist nú ekki hafa hvatt
þau áfram í þeim efnum. „Ég reyndi
frekar að draga úr löngun þeirra til
þess að fara í bransann en að ýta á eftir
þeim því þessi bransi er ekki fyrir alla.
En þau eru alin upp í bransanum, inn-
an um þetta fólk og músíkina. Þau eru
með þetta í blóðinu. Þau eru allavega
að gera það sem þau hafa gaman af og
það er aðalatriðið.“
Reynir að fullorðnast
Sjálfur segist hann hafa ætlað að læra
einhverja iðngrein. „Ég fór
í Iðnskólann og hefði alveg
getað hugsað mér að starfa
við tölvur og tækni. Ég er
mjög hrifinn af því. En svo
var ég í skólahljómsveit og
bróðir minn var í hljóm-
sveit og það var alltaf mik-
il músík á heimilinu. Og
þetta er þannig bransi að
þegar þú ferð inn í hann
og nærð sambandi losn-
ar þú ekkert út aftur. Ekki
skemmir það fyrir þeg-
ar það gengur vel. Þetta
er bara svo skemmtilegt.
Fólkið er skemmtilegt,
vinnan er skemmtileg og
svo er bara svo gaman að
búa til tónlist.“
Hann segist vera á kafi í alls kon-
ar verkefnum samhliða tónlistarsköp-
uninni og það hafi alltaf verið þannig.
„Ég er að gera svo margt sniðugt með
þessu. Nú þarf ég aðallega að reyna
að finna tíma til að sinna sjálfum mér,
fjölskyldunni og áhugamálunum. Það
skiptir mig máli. Ég les til dæmis mik-
ið og horfi á kvikmyndir. Ég er að reyna
að fullorðnast. Því þessi bransi teymir
þig áfram.“
Hann hefur víða komið við. Rót-
ari, háseti, rukkari, fararstjóri, deild-
arstjóri, sjónvarpsmaður, hand-
ritshöfundur, grafískur hönnuður,
stjórnandi hljóðvers, dagskrárstjóri
útvarps, dagskrárstjóri Bíórásarinnar,
eigandi vínyl plötupressu, afgreiðslu-
maður eru á meðal þeirra starfstitla
sem hann hefur borið um tíðina. Verst
var að vera í slorinu niðri á höfn þeg-
ar hann var að skipa upp úr skipun-
um á unglingsárunum. „Það var ekk-
ert skemmtilegt. En það er gaman að
hafa gert þetta. Síðan sópaði ég götur í
unglingavinnunni. Ég er búinn að gera
þetta allt.“
Ætlar að meika það
Hann segir aðalmálið við frægðina
vera að gleyma ekki uppruna sín-
um. „Það venst að vera þekktur. En ég
þarf að muna eftir uppruna mínum
og halda mér með fæturna á jörðinni.
Gleyma því ekki að ég er bara strákur
úr Hafnarfirði. Taka mig ekki of alvar-
lega.“
Það var hér í þessu húsi sem hann
sló í gegn árið 1969 og varð æðislega
frægur, eins og hann orðar það sjálf-
ur. „Þá var ég búinn að vera í nokkrum
hljómsveitum en var kominn í Ævin-
týr. Svo var haldin mikil popphátíð hér
í Höllinni þar sem vinsælustu böndin
kepptu í vinsældakosningum. Og við
unnum, bæði hljómsveitin og ég og
það þótti talsvert afrek að vinna Trú-
brot. Þannig að við urðum gífurlega
frægir og spiluðum úti um allt land í
kjölfarið. Þá fór ég að taka eftir því að
frægðinni fylgir ábyrgð og reyndi að
varast að taka þetta of alvarlega. Passa
það að sinna músíkinni sem best og
eiga svo mitt prívatlíf út af fyrir mig.
Það er svolítill geðklofi í þessu öllu
saman. Ég fer ekki heim í kvöld eftir
æfingu og syng með konunni það sem
eftir lifir nætur. “
Elsti sonurinn
Þegar hann varð faðir tuttugu ára
gamall var hann þegar kominn á kaf
í bransann. Hann var ekki tilbúinn til
þess að verða faðir og sinnti uppeld-
inu lítið sem ekkert. „Ætli ég sé ekki
tilbúinn í það loksins núna. Það er
meira en að segja það að eiga börn.
Það krefst þess að þú sinnir föðurhlut-
verkinu allan sólarhringinn
alla daga allt þitt líf. En son-
ur minn heitir Sigurður Þór
og er markaðsstjóri hjá Inn-
es. Ég á hann með konu sem
ég var með áður en ég hitti
eiginkonu mína. Við vorum
kærustupar en bjuggum ekki
saman og ég var ekki alveg
tilbúinn í að ala upp börn.
Ég var kominn á fullt í brans-
anum og hann átti hug minn
allan þannig að ég tók ekki
þátt í uppeldinu. En við urðum vinir
fljótlega eftir að hann komst til vits og
ára. Núna erum við alltaf í góðu sam-
bandi og hann ætlar að koma með
dóttur sína á tónleikana.“
Syrgir afabarnið
Björgvin er nefnilega afi. Hann á tvö
Björgvin Halldórsson segir frá reiði og
sorg sem hann upplifði eftir bílslysið sem
dóttir hans lenti í ásamt tengdafjölskyldu
sinni. Hann óttaðist að missa hana og
segir þetta erfiðasta tímabil líf síns. Hann
þekkir þó sorgina því fyrir ári missti hann
afabarn. Í viðtali við Ingibjörgu Dögg
Kjartansdóttur segir hann frá ástinni,
týnda syninum, tónlistinni og skapgerðar-
brestunum, en stælar eru hans vörn.
Svo kom
Sj kki
Við vorum kærustu par en
bjuggum ekki saman og
ég var ekki alveg tilbú-
inn í að ala upp börn.
Jökull Ljónshjarta Björgvin á fjórar kisur. Þetta er Jökull Ljónshjarta, sá sem vekur Björgvin á hverjum morgni klukkan sjö og dregur hann fram úr rúminu.