Dagblaðið Vísir - DV - 15.07.2011, Blaðsíða 29

Viðtal | 29Helgarblað 15.–17. júlí 2011
erandi og heillandi manneskja.“
Hélt áfram með lífið
Elva segist fljótlega hafa gert sér
grein fyrir því eftir áfallið að þessi
hluti lífs hennar væri búinn. Hún
yrði að halda áfram og Andri myndi
ekki koma aftur. Hún fór fljótt að vera
með öðrum manni og segist hafa
verið gagnrýnd mikið fyrir það. „Ekki
þó af mínum nánustu heldur aðal­
lega af þeim sem hvorki þekktu að­
stæður né komu lífi mínu við á neinn
hátt.
Elva ákvað að gefast ekki upp.
„Það tók tíma að læra að lifa við
breyttar forsendur. Það hjálpaði mér
að ég á góða fjölskyldu og vini sem
voru mér mikill stuðningur í gegn­
um þetta og stóðu við hlið mér eins
og klettar. Í kjölfar áfalls koma svo
margir hlutir upp sem eru svo flóknir
og erfiðir, bæði praktískir og svo and­
legir líka.“
Hún segir að þrátt fyrir að þessi
reynsla hafi verið ótrúlega erfið og
sársaukafull þá hafi hún líka kennt
henni ýmislegt sem hún nýtir sér í
dag.
„Öll reynsla sem við öðlumst og
allt sem við göngum í gegnum verður
óneitanlega til þess að ýta við þeirri
hugsun hvað lífið hefur upp á að
bjóða og hvernig við viljum lifa því.
Maður hugsar um lífið og tilveruna
á nýjan og annan hátt. Og akkúrat
þessi spurning, að þora að vera til, að
þora að lifa og þora að taka ákvarð­
anir. Það eru svo margir sem ganga
í gegnum lífið án þess að þora að lifa
því. Það finnst mér svo sorglegt því
við eigum bara þetta eina líf.“
Hlustaði ekki á kjaftasögurnar
Elva segist alltaf hafa haft þetta að
leiðarljósi. „Ég hugsaði alltaf svona
áður en reynslan skerpti á því og það
hefur hjálpað mér til að taka ákvarð­
anir óhrædd, þótt þær séu ekki endi­
lega alltaf réttar.“
Hún var óhrædd þegar hún steig
næsta skref í sínu lífi. Lífið hélt
áfram.„Ég var í rúm þrjú ár í sam­
bandi. Sem betur fer er manneskjan
þannig gerð að hún missir aldrei þá
þrá að elska og vera elskuð. Það er
eðlilegasti hlutur í lífinu finnst mér.“
Margir gagnrýndu hana en hún
lét það sem vind um eyru þjóta. „Ég
hef verið leikari í svo mörg ár og okk­
ar vinnu fylgir daglega gagnrýni í
blöðum. Það lærist smám saman að
höndla þessa hluti. Að lifa fyrir sjálf­
an sig en ekki aðra. Vera trúr sjálfum
sér. Ekki reyna að uppfylla óskir ein­
hverra annarra. Mitt líf er ekki þeirra
líf.
Það er voðalega sorglegt að sjá
hve margir hafa lítið að gera í sínu lífi
og eru að velta sér upp úr svona hlut­
um. Mér er bara nokk sama um hvað
fólki finnst,“ segir hún ákveðin.
Ástfangin á ný
Sambandið gekk ekki upp og þau
héldu hvort í sína áttina. „Síðan var
ég ein með börnunum í fimm ár
og það var bara tími sem ég og við
saman þurftum á að halda. Það var
ómetanlegur tími og ég virkilega
naut hans. Ég hugsaði samt að ef það
kæmi nú einhver æðislegur maður
þá væri ég til í að skoða það, en hann
þyrfti þá að vera ansi hreint fullkom­
inn,“ segir hún og skellir upp úr.
„Ég segi svona. Það er náttúru­
lega enginn fullkominn. Ég hef alltaf
verið svo sjálfstæð og svo næg sjálfri
mér og lifi góðu og skemmtilegu lífi
finnst mér.“
Í dag hefur hún fundið ástina á ný
og það hjá íslenskum manni, búsett­
um í Miami. Honum kynntist hún
fyrir tilviljun fyrir tveimur árum, í bæ
úti á landi.
„Þessi yndislegi maður heitir Ingi­
mar Örn Pétursson og býr í Miami.
Við kynntumst á Grundarfirði af öll­
um stöðum,“ segir hún hlæjandi með
glampa í augum.
„Við kynntumst í gegnum vina­
hjón okkar beggja, fyrir algjöra til­
viljun og erum búin að vera saman
síðan þá,“ segir Elva og brosir einlægt
og viðurkennir að hún sé ástfangin.
„Já, við erum mjög ástfangin. Ég
trúi á ástina og ég veit að hún er í
kringum okkur, en það er alls ekki
sjálfgefið að hún komi til manns.
Hún birtist þegar maður á síst von á
henni og er ekki að leita.“
Skoðar tækifæri erlendis
Ingimar er hér heima í sumar en
heldur svo aftur heim til sín í haust.
Sjálf hefur hún dvalið hjá kærast­
anum í Miami og líkar vel. „Ég fékk
launalaust frí frá leikhúsinu frá sept­
ember og þangað til í maí og var þá
úti hjá honum.“
Hún segir það hafa verið
skemmtilega tilbreytingu og þau
skemmti sér vel saman og séu góð­
ir vinir. „Við erum búin að þvælast
rosalega mikið um. Hann er mikill
mótorhjólamaður og ég er búin að
þvælast með honum út um allt. Það
er bara dásamlegt að fá tíma saman
og kynnast betur.“
Elva segist þó hafa saknað þess
sem var heima á meðan hún var úti.
„Ég vinn mikið og er mikil „career“
kona og allt það. Ég saknaði þess
svolítið þegar ég var úti. Ég saknaði
líka auðvitað vina og fjölskyldu.“
Elva hefur einnig verið að skoða
það að taka jafnvel að sér einhver
verkefni í Miami. „Ég hef ekki verið
með atvinnuleyfi þar, en nú er ég að
sækja um listamannavisa sem ég fæ
vonandi núna í haust. Það eru svona
þreifingar í gangi með hluti sem ég
hef verið að skoða. Það eru allavega
möguleikar þótt það sé ekkert borð­
fast sem ég get talað um. Þetta er á
algjöru byrjunarstigi svo ég get ekk­
ert sagt um það meira.“
Hún segir þetta einmitt vera einn
af kostunum við að vera ekki lengur
samningsbundin. Nú sé hún frjáls
og geti ráðið sínum verkefnum sjálf.
„Ég get valið verkefni eftir því hvern­
ig þau eru, hvort þau séu spennandi,
krefjandi, gefandi eða allt þetta.“
Persónusköpunin skiptir miklu
Leiklistin er Elvu hjartans mál. Hún
segir að það liggi mikil vinna að
baki hverri persónu sem hún leikur
og það geti verið í senn krefjandi og
skemmtilegt að undirbúa sig undir
hlutverk. Persónusköpunin sé mikil­
væg.
„Það eru tvær hliðar á öllum kar­
akterum. Það sem stendur í handriti
er bara önnur hliðin, þá er allur und­
irtextinn eftir og meira til. Grunnur­
inn ert þú og í byrjun gengurðu út frá
sjálfum þér. Hvernig þú sérð karakt­
erinn fyrir þér og síðan þróast hann.“
Elva segir mikla undirbúnings­
vinnu liggja að baki. „Það þarf að
komast að því hvernig persónan hef­
ur lifað áður, úr hvernig umhverfi
hún kemur, hvernig hún bregst við
áreiti og hvort hún segi eitt en meini
annað. Þetta er heilmikil sálfræði­
pæling. Ég les mér til ef verið er að
fjalla um eitthvað sem ég hef ekki
þekkingu á. Til dæmis ef um er að
ræða fólk fyrr á öldum eða fólk sem
hefur sérkenni og þess háttar.
Sagan öll hefur áhrif á sköpunina.
Ég byrja að vinna karakterinn inn­
an frá. Leikarar byrja oftast að vinna
karakter innan frá og enda síðan á
pælingum um útlit og líkamsburði.
Eins og hvort manneskjan er hokin,
tannlaus, klæðist Chanel­drögtum
eða þess háttar,“ segir hún og segist
oft hafa notað eiginleika frá fólkinu
í kringum sig þegar hún býr til pers­
ónu.
„Ég hef notað ýmsa takta og annað
frá fólki sem ég þekki, ég nefni samt
engin nöfn,“ segir hún og skellihlær.
Getur ekki hugsað sér að hætta
að leika
Leiklistin er enn hennar líf og yndi
og hún segist ekki geta hætt að leika,
allavegana ekki alveg.
„Ég hef oft hugsað um það að gera
eitthvað annað en það er svo skrítið
að það kemur alltaf yfir mig að ég get
ekki hugsað mér að hætta. Mér finnst
þetta líf bjóða upp á það að prófa
sem flest. Það eru svo margir mögu­
leikar í kringum okkur.“
Það er margt í pípunum hjá Elvu
Ósk og mörg spennandi verkefni
fram undan. „Það eru til dæmis ein­
hverjar kvikmyndir í bígerð og stutt­
myndir, síðan fer ég með Vesturporti
til Síberíu í október og svo til Suður­
Kóreu. Og svo er ýmislegt spennandi
sem ég er að skoða. Meðal annars tvö
ný íslensk verk sem fara á fjalirnar á
þessu leikári.
Það er margt að gerast og þetta
eru hlutir sem ég hefði ekki getað
gert ef ég væri föst á samningi. Þann­
ig að þetta er bara mjög gott og já­
kvætt allt saman.“
viktoria@dv.is
„Það er svo auðvelt að lifa í
blekkingu, þykjast og búa
til eitthvað sem ekki er. Stundum
er raunveruleikinn svo sársauka-
fullur að það er næstum ógjörn-
ingur að komast í gegnum hann.
Algengt er í slíku ástandi að fólk
ljúgi að sjálfu sér til að lifa sárs-
aukann af. Ég gerði það aldrei.