Dagblaðið Vísir - DV - 15.07.2011, Blaðsíða 31

Viðtal | 31Helgarblað 15.–17. júlí 2011
hlaupum frá. Ég hef alltaf haft sterkar
stjórnmálaskoðanir en ég hef nú
vanið mig á að rífast við útvarpið og
kaffikönnuna í gegnum árin. Besti
flokkurinn varð bara til með jafnsér-
kennilegum hætti og raun ber vitni.
Ég tel það vera hans heilbrigðismerki
og því gekk ég með glöðu geði til liðs
við hann.
Alls konar fólk með alls konar hug-
myndir sem átti það eitt sameiginlegt
að að hafa aldrei ætlað sér að leggja
stund á það sem hefur verið kallað að
leggja stund á stjórnmál. Sum hef ég
þekkt lengi og vel. Annað alls ekki. Og
í þessu samhengi þekkti ég náttúru-
lega engan.
Orka þessa hóps er góð og byggist
á kærleika. Það hljómar ömurlega og
hallærislega í sumra eyrum, sérstak-
lega þeirra sem hafa kannski lengi
verið í eða fylgst með stjórnmálum.
En það getur ekki verið slæmt og alls
ekki hættulegt. Við erum ekki söfnuð-
ur. Og nauðsyn þess að breyta formi
samtalsins í stjórnmálum er ótví-
ræð. Og mér finnst eins og það séu
ákveðnir hlutir að breytast.“
Um fíflagang
Magga Stína finnur breytingar með
tilkomu Besta flokksins.
„Mér finnst á köflum eins og það sé
eitthvað að vakna, á einhvern ósýni-
legan máta. Það er ekki auðvelt að út-
skýra hvað það er. Bara svo ég nefni
dæmi, það að heyra mann sem starf-
ar sem borgarstjóri tala bæði skýrt og
óskýrt, sem sagt eins og manneskjur
tala, ekki eins og hann sé að sigra í
ræðukeppni.
Það er gott og mikilvægt þegar til
lengri tíma er litið. Ég held að það
stuðli að því að almenningur fái auk-
inn áhuga á að hafa áhrif á þennan
málaflokk. Ég held að þetta sé alveg
ótrúlega mikilvægt að hver og ein
manneskja finni til eigin máttar og
finni að það sé gott að hafa skoðan-
ir á málum sínum og umhverfis síns.
Fíflagangur er nefnilega ekki einsleitt
fyrirbæri. Margir hafa lagt stund á
fíflagang þótt í mismunandi myndum
sé. Skilji það hver eins og hann vill.“
Vill ekki aðskilnað kynslóða
Magga Stína segir það vera nauð-
synlegt að brjóta upp þennan marg-
fræga múr sem hefur verið á milli
borgarbúa og þeirra sem fara með
völd í borginni. Möggu Stínu er annt
um að fólk upplifi sig sem þátttak-
endur í heiminum og vildi óska þess
að við hólfuðum okkur ekki jafn-
mikið af í samfélaginu.
„Við setjum börn á barnaheim-
ili, gamalt fólk á elliheimili. Vinnum
eins og minkar og kynslóðirnar lifa
í alltof miklum aðskilnaði. Þetta er
ekki mín uppgötvun en engu að síð-
ur staðreynd sem við virðumst fest-
ast í. Mér finnst allur þessi aðskiln-
aður rangur og hann hefur slæmar
afleiðingar og verður til þess að við
missum af svo miklu í lífinu. Í sam-
skiptum hvert við annað. Þetta
þrengir sjónarhornið á lífið. Þessu
væri nú gaman að breyta því allir
yrðu ríkari af því held ég.“
Vaknar alltaf glöð
Magga Stína er alltaf með bros á vör
og í góðu skapi. Það segja þeir sem
eru nálægt henni og gleðin virðist
henni eðlislæg. Er það svo?
„Ég vakna alltaf glöð. Ég hef
stundum haldið að ég væri svona
vitlaus. En ég get verið ægileg byssa
líka þegar svo ber undir. Sumir segja
fallbyssa. Þannig að ég er síður en
svo skaplaus. En tilfinningin þegar
ég vakna á morgnana er samt alltaf
sú að í dag sé dagurinn! Það hljóm-
ar kannski ekki skynsamlega en ég
kann sífellt betur að meta þetta.“
Kyssir fýlupúka á nefbroddinn
En hefur hún hitt andefni sitt, sann-
an fýlupúka?
„Nei, það er enginn alger fýlu-
púki. Ekki frekar en að ég sé alger
gleðipúki. Það hlýtur að vera lífsins
ómögulegt. Ef ég myndi hitti slíkan
þá myndi ég kyssa hann bara á nef-
broddinn. Það ætti að snarvirka.
Gæti reynst góður ísbrjótur. Fólk er
auðvitað bara ólíkt og alls konar og
alveg eins og allt þar á milli. Ég held
að ef grunnurinn í uppeldinu er að
mestu leyti áfallalítill þá reddi mað-
ur sér nú nokkuð vel.
Þetta er þó ekki þrauthugsað en
samt eitthvað sem ég ímynda mér.
Í því felst sú hugsun að öll göng-
um við í gegnum eitthvað óvænt og
misþægilega reynslu á lífsleiðinni
og þurfum að takast á við alls kyns
hluti og ef maður hefur verið örugg-
ur með sig og sitt til að byrja með þá
tekst maður öðruvísi á við það en
ella. Ég hugsa að ég búi alveg að því
að hafa verið algjörlega ofvernduð í
æsku.“
Gerði öllum til hæfis
Magga Stína var ekki bara ofvernd-
uð. Hún var líka mikið í eigin heimi
þegar hún var lítið barn.
„Ég var svona barn sem gat horft
á olíupolla löngum stundum. Hvarf
bara inn í þá og horfði á litina hlykkj-
ast um, eitthvað svona skilurðu, það
er sterkt í mér. Ég er nú mesti sveim-
arinn af systkinum mínum hugsa ég.
Ég svaraði seint og var ekki alltaf á
staðnum.
Á meðan Sölvi bróðir minn
hringdi í rússneska sendiráðið og lét
þá vita að hann væri alveg að fara að
sprengja það í loft upp, bara sex ára,
þá man ég varla eftir því að hafa ver-
ið til.
En svo hugsa ég líka að á annan
hátt hafi ég verið of mikið til friðs, ver-
ið þannig barn sem varð að gera öðr-
um til hæfis. Svolítið með vindáttirn-
ar á hreinu og að lesa í aðstæður sem
ég átti ekkert með að vera að lesa í. Ég
átti auðvelt með að læra. Var að sögn
ansi mikið fyrirmyndarbarn.
Sprakk í loft upp
Einn daginn þá sprakk ég í loft upp.
Það hefur verið sumarið áður en ég
fór í gagnfræðaskóla. Það var nokkuð
hávaðasamt og pirrandi fyrir nær-
umhverfið geri ég ráð fyrir en það
var samt absalút hluti af því að tak-
ast á við eigin öfl og finna hver ég
var, hvað ég vildi vera og hvar ég vildi
vera. Ég man eftir því að hafa tekið
mjög einbeitta ákvörðun um að ég
skyldi aldrei fá hærra en núll á prófi
framar. Eitt prinsippið í viðbót. Einir
fjötrarnir enn.“
Var rekin úr skóla
En fékk hún aldrei hærra en núll í
gagnfræðaskóla?
„Jú, það gerðist nú. En ég reyndi
mitt besta til að vera nálægt núllinu
og var í mikilli baráttu við það að snúa
sem mestu á hvolf. Skólastjórinn vildi
oft reka mig úr skólanum og gerði það
í tvígang.
Þá var það hin ómótstæðilega
Jóna Hansen dönskukennari sem
hélt nú ekki. Og hafði feikilega trú
á mér. Það var alveg sama þótt ég
fengi tvo á dönskuprófi hjá henni,
þá horfði hún á mig eða jafnvel inn
í mig og sagði: „Þú hefðir getað feng-
ið tíu á þessu prófi og því næsta bara
ef þú hefðir áhuga á því.“ Trú hennar
var ótrúleg. Ég var ekki vinsæll nem-
andi hjá öllum kennurunum sem
ekki var von. Ég átti mína vini og hélt
fast við þá.
Þarna vaknaði líka áhugi minn
á tónlist fyrir alvöru. Það var mik-
ið um tónleikahald á þessum tíma
og hljómsveitir urðu til nánast dag-
lega sem var mikil breyting. Ég leitaði
uppi mína líka og þetta var mikill dá-
semdartími. Tími uppgötvana eins og
eðlilegt er á táningsaldri. En þetta var
svona svolítill þroskahvellur og ég er
mjög þakklát fyrir þetta.
Ef ég hefði ekki sprungið þarna,
hvernig sprenging hefði þá orðið síð-
ar? Kannski hefði það einmitt gerst
hérna í Alþingisgarðinum í miðju við-
tali,“ segir hún og skellir upp úr. „Þá
hefðir þú nú eitthvað til að skrifa um,
ha!“
Ævintýraleg ár
Magga Stína fann sig í rokkhljómsveit
með fiðluna að vopni og fann fyrir
frelsinu í því. Þegar klíkan sem Magga
Stína var hluti af var komin í mennta-
skóla hlaut tónlistaráhuginn að skila
sér í hljómsveit og þau Margrét Örn-
ólfsdóttir, Halldóra Geirharðsdótt-
ir, Sigurður Guðmundsson og Ívar
Ragnarsson ákváðu að stofna hljóm-
sveit sem þau nefndu Risaeðluna.
„Ég gekk svo til liðs við þau og
fleiri á eftir mér. Ég hef verið viðloð-
andi tónlist allar götur síðan. Bæði
samið sjálf og spilað fyrir dansi, gert
tónlist fyrir leikhús og nú legg ég
stund á tónsmíðar hjá Listaháskóla
Íslands.“
Galdrað með Hringjum
Sýrupolkasveitin Hringir hefur starf-
að í ýmsum myndum í 15 ár að sögn
Möggu Stínu. Þegar hún er spurð að
því hvernig hljómsveitin hafi tekið á
sig núverandi mynd heldur hún að
það hafi verið fyrir tilviljun.
„Eða bara eins og allt annað í líf-
inu. Ég leita það uppi eða aðrir leita
hver annan uppi og síðan er galdrað.
Ég hafði oft hugsað um það að mig
langaði til að syngja með þessari
hljómsveit. Og þá hafði náttúru-
lega dreymt villta drauma um að ég
myndi syngja með þeim og svo small
þetta bara allt saman einn góðan
veðurdag.“
Lögin sem sveitin spilar koma úr
öllum áttum. Þetta eru erlend lög
sungin á erlendri tungu, alíslensk lög
og einnig erlend lög með íslenskum
texta. Lögin taka þau síðan og setja
í sinn sérstaka búning og eru sögð
spila sýrupolka.
Elskar að spila í brúðkaupum
Magga Stína segir þau helst spila
í brúðkaupum og gleðiveislum og
hún geti ekki verið án þess því gleðin
og hamingjan sem einkenni slíkar
veislur sé gefandi orka.
„Það myndast yfirleitt alltaf mikil
gleði þar sem við spilum, þá sérstak-
lega hjá okkur sjálfum. Stundum get-
um við ekki hætt. Við höfum stund-
um spilað í fleiri tíma af því að okkur
finnst það svo gaman.
Tónlistin er líka minn helsti drif-
kraftur. Ég myndi hreinlega ekki
nenna að vera til ef ég gæti ekki notið
hennar.“
„Ég vakna alltaf glöð“
Getur verið ægileg byssa „Ég vakna alltaf glöð. Ég hef stundum haldið að ég væri svona vitlaus. En ég get verið ægileg byssa líka þegar
svo ber undir. Sumir segja fallbyssa.“
„Ég man eftir því að hafa tekið mjög einbeitta
ákvörðun um að ég skyldi aldrei fá hærra en
núll á prófi framar.