Fréttatíminn - 16.10.2015, Blaðsíða 20

Drukkið
fólk er ekki
með húmor
Leikarinn og uppistandarinn Þorsteinn Guðmundsson venti
sínu kvæði í kross á dögunum og skráði sig í sálfræðinám við
Háskóla Íslands. Hann segir sálfræðina tengjast starfi leikarans
mjög náið og hans von er að geta nýtt sér sálfræðina í sínu
starfi sem uppistandari og námskeiðahaldari. Þorsteinn hefur
undanfarið haldið nokkur uppistandsnámskeið í Þjóðleikhúsinu
en er ekki smeykur um að kenna fólki öll trixin. Allir geti verið
fyndnir á sinn hátt.
J á, ég er kominn í nám,“ segir Þorsteinn Guðmundsson. „Ég byrjaði í sálfræði í HÍ haust.
Það er búinn að vera gamall draum-
ur að fara í eitthvert nám og ég var
að velta því fyrir mér hvað ég ætti
að velja. Ég var næstum því farinn í
sögu eða þjóðfræði sem mér finnst
spennandi,“ segir hann. „Svo varð
sálfræðin ofan á vegna þess að hún
tengist öllu sem ég er að gera. Öll-
um pælingunum, ritstörfunum og
uppistandinu og það er alltaf þessi
hugsun um hvernig manneskjan
tikkar. Ég er í þessu núna og sé svo
bara til,“ segir Þorsteinn. „Þetta er
svolítið „heavy“. Ég er í fullu námi
og fullri vinnu og það kemur í ljós
hvort ég tek þetta í áföngum eða
keyri þetta í gegn.“
Ekki allir með sama húmor
Þorsteinn hefur um árabil verið
einn vinsælasti uppistandari lands-
ins. Hann skemmtir ekki bara á
hinum hefðbundnu samkomum
heldur hefur hann fært sig mikið
inn í fyrirtækin þar sem hann er
fenginn til þess að létta andann
og tala við hina ýmsu hópa. „Uppi-
standið hefur verið mín aðal vinna
í mörg ár,“ segir hann. „Stundum
eitthvað með auðvitað, en núna er
það nánast eingöngu uppistandið.
Svo eru það þessi uppistandsnám-
skeið sem ég hef verið með og verð
áfram. Ég verð með einhver tvö til
þrjú í vetur og það fyllist mikið til
fyrirfram. Maður kennir uppistand
þannig að þetta er samvinna,“ segir
Þorsteinn. „Manneskjan kemur inn
með sínar sögur og sína brandara
og ég hjálpa henni að koma þeim á
framfæri. Þetta er svipað og að vera
leikstjóri. Láta manneskjuna koma
vel út og segja hvernig hún á að
standa,“ segir hann. „Móta sögurn-
ar og brandarana með þeim og svo
kynni ég stefnur í uppistandi fyr-
ir þeim. Fólk hefur yfirleitt klisju-
kennda mynd af uppistandi í hug-
anum og þegar maður hefur kynnt
fyrir fólki mismunandi stefnur, þá
er það tilbúnara til að vera það sjálft.
Þetta hefur verið mjög skemmti-
legt, einnig fyrir mig, og ég hef
lært mikið á þessu sjálfur,“ segir
Þorsteinn. „Ef einhver sem kemur
á námskeiðið er svo ekkert fynd-
inn, þá er það ekki mitt vandamál,
en það hefur nú ekki gerst ennþá.
Húmor er nú samt þannig að sami
húmorinn er ekki fyrir alla. Ég hef
upplifað það að vera með manneskju
á námskeiði og hugsað: „Þetta verð-
ur erfitt.“ Svo á lokasýningunni er
fólk sem veltist um og þá er maður
bara með annan húmor,“ segir Þor-
steinn. „Ég er annars bara að leið-
beina. Það eru margar týpur til af
uppistandi. Það hjálpar samt alltaf
ef uppistand er mótað á persónu-
legan hátt af aðilanum sem fer með
það, það er samt engin regla.“
Norm að vera á skjön
Uppistandarinn er alltaf að skrifa
og segir Þorsteinn það nauðsynleg-
an part af starfinu. „Ég er alltaf að
skrifa eitthvað, þó ég noti auðvitað
ekki allt,“ segir hann. „Ég gæti fyllt
nokkra klukkutíma með því efni
sem ég á í tölvunni. Þegar ég fer
hins vegar á svið þá líður mér stund-
um eins og ég nái varla að slefa upp
í korter sem auðvitað er ekki reynd-
in. Sumt efni á bara við á sumum
stöðum og annað ekki. Kikkið er
að búa til nýtt efni, og bjóða upp á
eitthvað nýtt. Ég meika samt ekki
pólitík og trúmál. Þessi tvö efni á
aldrei að tala um í partíum og þau
henta mér ekki í uppistandi.“ segir
hann. „Auðvitað gera sumir það vel,
en ég geri það ekki.
Ég hef voða gaman af vísinda-
fréttum. Stundum heldur fólk að
ég sé að bulla en mér finnst þetta
áhugavert. Ég las um daginn um
konu sem lét græða auka stofn-
frumur í sig og henni fór að vaxa
nef á bakinu. Þetta er svolítið minn
húmor,“ segir hann. „Eitthvað
óvenjulegt en um leið áhugavert.
Ég hélt að ég væri á skjön, en ég
er búinn að vera það lengi í þessu
að ég hef áttað mig á því að það
eru ansi margir á skjön. Kannski
er það meira norm. Mörgum finnst
að uppistand eigi bara að vera um
samskipti kynjanna og einhverjar
rúm-senur, sem mér finnst alveg
svakalega leiðinlegt,“ segir Þor-
steinn. „Ég hef alveg skoðanir á
pólitík en ég er ekki á því að þær
eigi að rata í mitt prógram.“
Staða bíómynda skrýtin
„Ég er að skemmta nokkrum sinn-
um í viku og þannig hefur það verið
lengi,“ segir Þorsteinn. „Það sem
ég hef samt mest gaman af er að
koma inn í fyrirtæki og vera með
uppistand í hádeginu. Ég bjó til nýtt
prógram sem ég kalla Vinnusta-
ðavítamín, setti það á heimasíð-
una mína og fólk byrjaði strax að
hafa samband. Þetta finnst mér
miklu skemmtilegra en að vera að
skemmta á einhverjum börum,“ seg-
ir hann. „Það er enginn að hlusta á
þessum börum, og erfitt að halda
athygli fólks. Drukkið fólk er ekki
með rænu, og þar af leiðandi ekki
með húmor,“ segir Þorsteinn. „Ef ég
fæ boð um það að koma í fyrirtæki
með góðum fyrirvara þá næ ég að
setja mig aðeins inn í það starf sem
á sér stað þar. Ásamt því að fara í
almennar pælingar um lífið og til-
veruna. Ég skipti efni hægt út og er
með svona tvö prógrömm á ári, en
það er allur gangur á því. Sumt lifir
lengur en annað,“ segir hann.
Þorsteinn var áberandi leikari
áður en hann fór að einbeita sér að
uppistandi en segist þó ekki vera
hættur að leika. „Þetta hefur nú
bara æxlast svona,“ segir hann. „Ég
var reyndar að frumsýna myndina
„Humarsúpa innifalin“ á Riff um
daginn með Styrmi Sigurðssyni
leikstjóra. Hún verður sýnd á RÚV
í vetur og við Styrmir erum að þróa
nýtt verkefni þannig að ég þarf ekki
að kvarta. En það hentar mér ekkert
allt. Sumt passar maður bara ekkert
inn í og hefur kannski ekki áhuga á.
Eins og allir þessi sakamálaþættir.
Ungt fólk er að gera bíómyndir sem
er ekki einu sinni borgað fyrir,“
segir hann. „Myndir þar sem allir
hafa gefið vinnu sína. Það er ekki
góð þróun, enda eru sorglega fáir
sem fara í bíó. Það er ekki bara því
að kenna að fólk nennir ekki í bíó,
það er líka vegna þess að myndirnar
höfða ekki til fólks. Það er eitthvað
skrýtið við þá stöðu. Við þurfum að
hugsa okkar gang í þessu,“ segir
hann. „Ég sé þennan bransa tví-
skiptan; það er annars vegar Balti
og félagar sem eru að byggja upp
„kvikmyndaiðnað“ og allt í góðu
með það. Svo eru það hinir sem
eru að gera myndir sem eru nánast
bara gerðar fyrir kvikmyndahátíðir.
Örfáar þeirra fá reyndar ágætis að-
sókn en allt of fáar samt. Mér finnst
þetta dálítið varhugaverð þróun.“
Ögrun miðaldra manns
Þorsteinn hefur áhuga á að sam-
eina sálfræðina við uppistandið og
segir húmor mjög gott verkfæri
á mörgum stöðum samfélagsins.
„Sálfræðin er framlenging á þeim
pælingum sem ég hef verið í,“ segir
hann. „Ég er mjög oft beðinn um að
halda „alvöru“ fyrirlestra sem eiga
ekkert endilega að vera fyndnir.
Ég geri það eiginlega aldrei, vegna
þess að ef að ég á að setja eitthvað
fram af alvöru þá verður að vera
eitthvað í það spunnið,“ segir hann.
„Ég get ekki þóst vera einhver sér-
fræðingur en gæti alveg hugsað
mér að verða það. Ég hef nú þegar
lært fullt sem mig langar að koma á
framfæri og með þessu námi hef ég
kannski meira fram að færa en ég
„Ég meika samt ekki
pólitík og trúmál. Þessi
tvö efni á aldrei að tala
um í partíum og þau
henta mér ekki í uppi-
standi.“ Ljósmynd/Hari
Framhald á næstu opnu
20 viðtal Helgin 16.-18. október 2015