Dagblaðið Vísir - DV - 02.05.2014, Side 20

Helgarblað 2.–5. maí 201420 Fréttir
Lifir fyrir börnin
É
g sé engan tilgang með lífinu,
nema bara fyrir börnin mín,“
segir María Þórdís Guð­
mundsdóttir, ekkja Stein­
gríms Kristins Sigurðssonar,
Steina bakara, sem fyrirfór sér með
skotvopni í sumarhúsi fjölskyldunn­
ar í september 2012. Sjálf hefur hún
fjórum sinnum reynt að svipta sig
lífi og segir að sjálfsvíg eigi ekki að
vera feimnismál.
María Þórdís er búsett á Húsavík
þar sem þau hjónin áttu bakarí og
unnu synir þeirra við bakstur með
föður sínum. Þau hjónin höfðu átt
við erfiðleika að stríða allt frá því að
María Þórdís reyndi að að svipta sig
lífi snemma sumars, þetta ár. Í kjöl­
farið hittu hjónin geðlækna og sál­
fræðinga og í ljós kom að Steingrím­
ur glímdi við kvíðaröskun. Sjálf var
María Þórdís verulega þunglynd
og sett á geðlyf. Þennan örlagaríka
morgun sem Steingrímur fyrirfór
sér reyndi María Þórdís einnig að
svipta sig lífi, en þau voru grunlaus
um fyrirætlanir hvors annars.
Man óljóst eftir aðdragandum
María Þórdís rifjar atburðarásina
upp, en man óljóst eftir aðdragand­
anum. „Steini kom snemma heim
úr vinnunni og lagði sig. Ég var uppi
í rúmi. Hann kom síðan inn til að
segja mér að hann ætlaði upp í bú­
stað að mæla fyrir einhverju. Mér
þótti það ekkert skrýtið því það
þurfti að mæla fyrir ýmsu sem við
áttum eftir að panta. Mér fannst hins
vegar skrýtið að hann vildi ekki taka
hundinn okkar með þegar ég bað
hann um það. Hann hélt á byssunni
– ég man ekki nákvæmlega hvernig
þetta var en ég man eftir byssunni.
Svo sagðist hann ætla að skjóta gæs­
ir og ég spurði þá hvort hann vildi
ekki taka tengdapabba með. Þegar
hann neitaði því sagði ég við sjálfa
mig „já, ókei“. Það var eitthvað sér­
stakt við það. Síðan man ég ekki
meir. Ég man ekki eftir því þegar
hann fór út og ég man ekki eftir
því þegar ég fór í eldhúsið, náði
í lyfin mín og fór á þann stað
sem ég endaði á. Um leið og
hann fór út, fór ég af stað,“
segir María Þórdís.
Hún getur ekki lýst því
hvað fór í gegnum huga
hennar þennan morgun.
„Ég var ekki að hugsa um
þetta og ætlaði alls ekki að
gera þetta þennan dag. Ég
fór með yngsta strákinn
á leikskólann, kom heim
og lagði mig. Það var bara
eitthvað sem brenglaðist
í hausnum á mér þarna
um morguninn,“ segir
hún.
Áður hafði hún
nokkurn veginn ákveðið
hvernig hún ætlaði að
fyrirfara sér. „Þetta var í
bígerð hjá mér en þetta
átti ekki að gerast þenn­
an dag.“
Var á miklum lyfjum
Í kjölfar fyrstu sjálfs­
vígstilraunarinnar sem
átti sér stað í júní þetta
sama ár var María Þórdís
sett á geðlyf. Hún telur að
það hafi haft áhrif, því lyfin
hafi breytt henni mikið. „Ég
var mjög ólík mér allt sum­
arið, bæði það sem ég sagði
og hvernig ég talaði var mjög
ólíkt mér. Lyfin brengluðu
hugsun mína og ég sagði
margt sem ég hefði annars
aldrei látið út úr mér. Ein­
kennin voru mjög slæm, ég
var með háan púls og virki­
lega eirðarlaus.“
Að sögn Maríu var lækn­
irinn á Húsavík ekki sáttur
við samsetningu lyfjanna.
Hann vildi breyta lyfjagjöfinni eða
taka hana af lyfjunum. Það var ekki
gert. „Svo fór ég í viðtal til geðlækn­
is á Akureyri sem sagði við mig að á
meðan ég sæi ekki ofsjónir þá væri
allt í lagi með mig, þrátt fyrir
háan púls og eirðarleysi.
Hann jók skammt­
inn. Þegar ég lá á
geðdeild eftir að
Steini dó hitti
ég hjúkrunar­
fræðinginn
sem sá um
lyfjagjöfina
mína að
beiðni hans.
Hún viður­
kenndi fyrir
mér að hún
hefði furðað sig
á þessari aukn­
ingu, en hún fór
auðvitað að fyrirmæl­
um læknisins. Ætli ég
hafi ekki tekið svona
20–30 töflur á dag í
heildina.“
Eftir fráfall Steingríms hætti
María Þórdís á lyfjunum. Segir hún
að strákarnir hennar hafi þá talað
um að mamma þeirra væri loks
komin aftur, en sjálf hafði hún ekki
haft hugmynd um að
þeim þætti hegðun
hennar óeðlileg.
Grunlaus um
andlátið
Eftir sjálfs­
vígstilraunina
í september
var Maríu
haldið sofandi.
Hún vissi því
ekki af andláti
eiginmannsins
fyrr en hún vakn­
aði. „Þetta gerðist
á fimmtudegi og ég
man ekki hvort ég fékk
að vita þetta á laugar­
deginum eða sunnu­
deginum. Ég man
ekki heldur
eftir mínum viðbrögðum en mér
var seinna sagt að ég hefði farið að
skæla.
Á miðvikudeginum, tæpri viku
síðar, man ég aðeins eftir mér, að
ég hafi grátið mjög mikið. Í raun
man ég ekkert eftir fyrstu vikunni,
ekki nema smá minningabrotum
en þau eru fá. Sennilega er það af­
leiðing lyfjanna sem ég tók þegar ég
reyndi að fyrirfara mér.“
Reyndi aftur
„Ég get ekki sagt að ég hafi metið
lífið meira eftir þetta. Kannski gerði
ég það í einhvern smá tíma, þá að­
allega barnanna minna vegna.
Við seldum bakaríið í fyrra og
það var mér mikið áfall. Eina leiðin
til að halda rekstrinum áfram var
að binda börnin mín hér á Húsavík.
Ég vildi ekki gera það. Strákarnir
fluttu síðan í burtu og það var ann­
að áfall. Skyndilega vorum við bara
þrjú á heimilinu en áður vorum við
alltaf átta.
Ekki það, ég vildi að þeir færu
til Akureyrar eða Reykjavíkur. Þeir
höfðu ekkert að gera hér
og tækifæri þeirra
n Reyndi sjálfsvíg sama dag og eiginmaðurinn fyrirfór sér n Vissu ekki af hvort öðru n „Þetta er sjúkdómur“
Rögnvaldur Már Helgason
rognvaldur@dv.is
„Finnst hjarta
mitt tómt
„Sjálfsvíg
er ekki
feimnismál
Maja og Steini Hjónin María Þórdís, eða Maja og Steini bakari eins og
þau voru kölluð, áttu bakarí á Húsavík. Myndin var tekin þegar þau opn-
uðu Lenubæ Café þar sem hægt var að setjast niður og fá sér kaffi með
sætabrauðinu. Í september 2012 reyndu þau sjálfsvíg sama dag, án þess
að vita um áform hins, hann dó en hún lifði. Mynd SkaRpuR/JóHanneS SiGuRJónSSon
Steingrímur
Sigurðsson
F. 30.09. 1964 D. 13.09. 2012
Bræðurnir Hér eru bræðurnir sex allir saman um síðustu áramót.
Mynd úR einkaSafni