Dagblaðið Vísir - DV - 19.09.2014, Blaðsíða 30

Helgarblað 19.–22. september 201430 Fólk Viðtal
merkilegt þótt ég gæti teikað með
annarri hendi. Svo hittumst við aftur
þegar við vorum bæði fráskilin fyrir
algjöra tilviljun. Ég hafði drukkið of
mikið og ég þekkti hana ekki strax
en kveikti um leið og hún kynnti sig.
Þetta voru stuttir endurfundir en ég
mundi daginn eftir hvað hún hafði
sagt mér og reyndi í framhaldi að
vera á þeim stöðum sem ég vissi að
hún sótti.
Ég varð strax hrifinn. Hún er ekki
alkóhólisti, kemur úr öðru umhverfi,
kannski þráði ég það,“ segir hann og
bætir við að hann honum hafi tek-
ist að heilla Kristborgu. „Ég kunni
öll trixin í bókinni. Var lítið drukkinn
næstu skipti sem við hittumst, svo
kom að því að ég brást. Ég fór að
mæta drukkinn, kom ekki og svona,“
segir hann og bætir við að fljótlega
hafi hann stefnt sambandinu í voða,
en áfengið hafi svo oft haft áhrif til
hins verra. „Það var erfitt þegar ég
sá son minn skipta um gangstétt svo
hann þyrfti ekki að mæta mér úti á
götu. Það var of mikil skömm fyrir
hann. Það var sárt og minnti mig á
samband mitt við minn eigin föður.“
Hvolpurinn blaðamanna-
verðlaunin
Hann talar fallega um Kristborgu og
segir hana sinn besta vin. „Við Krist-
borg höfum verið saman í um 20 ár.
Hún er sjúkraliði og tekur þetta nýja
hlutverk, að hugsa um mig, afskap-
lega hátíðlega og sinnir því af kost-
gæfni. Ég má ekki keyra eftir slysið
svo hún er minn einkabílstjóri, sér
um að ég taki inn lyfin mín á réttum
tíma og hjálpar mér að þurrka mér
eftir sturtu og annað sem ég er ófær
um að gera. Það er enn lítil svörun í
hægri handlegg sem gerir mér erfitt
með að gera eitt og annað. Í einhvern
tíma verð ég að viðurkenna að sumt
get ég ekki. Þá er gott að hafa Krist-
borgu. Ég er brotinn bæði framan
og aftan og verð að sofa á broti og ef
ég rumska þess vegna, vaknar hún
á undan mér. Ég er mjög lánsamur
maður.“
Þau Kristborg eiga ekki börn
saman en hún átti tvær dætur úr fyrra
sambandi, Hildi Sif og Evu Björk. „En
við eigum saman hund, hann Garp. Í
byrjun ársins 2009 var ég útnefndur
rannsóknarblaðamaður ársins. Við
verðlaunaafhendinguna fékk ég um-
slag sem ég setti í jakkafatavasann
án þess að hugsa meira um það. Við
Kristborg vorum að velta fyrir okkur
hundategundum. Ég vildi íslenskan
hund og við sáum hvolpa á netinu.
Hvolpurinn kostaði 150 þúsund og
í vasanum reyndist ávísun upp á þá
upphæð. Við geymdum því ávísun-
ina þar til við keyptum hvolpinn.
Garpur minn er því blaðamanna-
verðlaunin mín,“ segir hann bros-
andi.
Meiðandi komment
Miklar hreyfingar hafa verið á fjöl-
miðlamarkaðnum upp á síðkastið.
Til að mynda var ritstjóri hjá 365
látinn fara og annar sagði upp, og
svo voru aðrir ráðnir. Þar á með-
al reynsluboltinn Sigurjón eða SME
eins og hann er gjarnan kallaður inn-
an bransans.
Aðspurður segir hann af og frá að
hann sé fenginn inn sem handbendi
eigenda. „Ég á ekki þátt í fortíðinni á
365,“ segir hann en bætir við að það
sem sé kjaftað og skrifað um hann á
kommentakerfum í dag sé hátíð mið-
að við það sem hann hafi þurft að
venjast. „Ég hef verið kallaður öllum
illum nöfnum og það hefur oft verið
ósanngjarnt og meiðandi. En að ég
sé handbendi einhvers er ekki rétt,
það vita allir blaðamenn að svoleiðis
gengur þetta ekki fyrir sig. Ég get ekki
látið slíkt trufla mig, þótt það skipti
mig reyndar máli hver segir það. Það
sem fer hins vegar í taugarnar á mér
er þegar einhver talar illa um gesti
sem voru hjá mér í Sprengisandi á
Facebook-síðunni minni. Þá pirrast
ég og enda vinskapinn.
Ég hef reynt að láta umræðu síð-
ustu daga ekki trufla mig, það er ver-
ið að reyna að taka fólk á taugum.
Þetta er störukeppni. Ég veit ekkert af
hverju Mikael Torfasyni var sagt upp.
Ég þarf ekki að vita það. Ég vil ekki
blanda mér í fortíðina. Ég held að
þessar breytingar virki ágætlega. Það
er gaman að koma í vinnuna, andinn
er góður og þarna eru kappsamir
blaða- og fréttamenn. Hvorki ég né
Kristín Þorsteinsdóttir höfum verið
ráðin þarna inn til að gera byltingar.
Kannski breytingar en ekki byltingar.
Þetta verður áfram sami fjölmiðill-
inn – hugsun reyndra blaðamanna
breytist ekki þótt ég eða aðrir komi
inn.“
Harka og ákveðni
Hann segist aldrei hafa fundið fyrir
áhrifum eigenda fjölmiðlasam-
steypunnar. „Ég hef einu sinni hitt
Jón Ásgeir á fundi árið 2006 og ekk-
ert tengt þessu. Jú, ég kinka til hans
kolli ef ég sé hann úti á götu en á
milli okkar eru engin samskipti og
hafa aldrei verið. En svo spyr maður
sig hvort eignarhaldið hafi ómeðvit-
uð áhrif, en því getur enginn svarað.
Ég vona ekki. Ég óttast ekki eigendur
blaðsins. Ég óttast ekki fólk almennt,
ég er óttalaus maður. Það er ýmislegt
sem er manni heilagt, eins og börn-
in og barnabörnin. Blaðamennskan
fyrir mér er líka heilög. Mér þykir
vænt um blaðamennskuna og ég vil
ekki bregðast henni.“
Sigurjón hefur áður verið yfir-
maður á Fréttablaðinu og eins á fleiri
fjölmiðlum. Sem yfirmaður seg-
ist hann oftast eiga góð samskipti
við fólk. „Heilt yfir hefur mér geng-
ið mjög vel að vinna með fólki. Ef-
laust hef ég einhvern tímann stigið á
tær sem ég hef ekki ætlað að gera. Ég
veit það. Ég veit líka að sumum hefur
mislíkað við mig. Að hluta til vegna
misskilnings. Þegar ég var fréttastjóri
í árdaga Fréttablaðsins var reiðileysi
yfir öllu; algjört agaleysi. Þá urðum
við að koma einhverjum böndum
á ástandið og búa til vinnuaga svo
menn vissu að morgni hvað átti að
gera yfir daginn. Þá notaði ég hörku
og ákveðni sem ekki allir kunnu að
meta. En heilt yfir er ég ágætlega
liðinn maður, ég vona það allavega.
Annars hef ég aldrei nokkurn tímann
sóst eftir að vera yfirmaður, það hef-
ur alltaf verið leitað til mín.“
Gervilimir og nýjar mjaðmir
Hann segist njóta þess að hlusta
á sér yngri blaðamenn á fundum.
„Það hjálpar manni að halda hug-
anum opnum og vakandi, að hlusta
á yngra fólkið og ég hef sérstaklega
gaman af því að sitja innblaðsfundi.
Þá tala þau um dægurmenningu og
hluti sem ég veit ekkert um,“ segir
hann brosandi en þvertekur fyrir
að það hafi reynst honum erfitt að
komast á sjötugsaldurinn. „Ég er nú
ekki svo hégómagjarn að ég finni
mun á að vera 59 eða sextugur. Ég er
svo mikill gæfumaður og krakkarn-
ir héldu mér flotta afmælisveislu og
gáfu út tímarit um afmælisbarnið.
Aldurinn truflar mig ekki neitt. Við
Kristbjörg erum enn að leika okk-
ur og spilum golf þegar við getum.
Samt er það fyndið að vera allt í einu
kominn á þann stað að í hópnum er
verið að ræða um gervilimi og nýjar
mjaðmir.“
Hann segir það eiga eftir að koma
í ljós hvort slysið eigi eftir að breyta
honum. „Auðvitað gerir það það að
einhverju leyti. Ég vil komast í göng-
ur og golf og vil ekki missa það út úr
mínu lífi. Ég vil geta notað líkamann
mér til ánægju og í starfi. Þess vegna
hef ég lofað konunni minni og sjálf-
um mér að hætta þessari áhættu-
hegðun,“ segir Sigurjón en hann
slasaðist einnig þegar hann hrapaði
í gönguferð á Ítalíu árið 2008.
Sáttur við sig í dag
Þrátt fyrir að hafa þurft að yfirstíga
ýmis ljón á veginum í fortíðinni
horfir hann björtum augum fram
á við. „Leiðin mín hingað var ekki
hefðbundin en ég er ekki eini mað-
urinn sem finn til yfir einhverju sem
ég hef gert fyrr á ævinni. Ég get hins
vegar ekki breytt þessu eða tekið til
baka það sem ég gerði,“ segir hann
alvarlegur í bragði. „Eini dómurinn
á sakavottorði mínu er fyrir birtingu
á áfengisauglýsingu í Mannlífi. Ég
vissi ekki að þetta væri auglýsing,
var sjálfur löngu hættur að drekka
og græddi ekkert á þessu. Ég er ekki
óheiðarlegur maður en ég brást
mér og fólkinu mínu. Í dag er ég
í góðu sambandi við börnin mín,
konuna mína og börnin hennar og
mér þykir vænt um manninn sem
ég er í dag. Ég verð að sætta mig við
þessa leið sem ég fór til að verða
sá sem ég er í dag. Ég vil ekki vera
neinn annar.“ n
„Jú, ég
kinka
til hans kolli
ef ég sé hann
úti á götu…
Ungur maður Tvítugur á lyftara.
Hausinn slapp Sigurjón
slasaðist alvarlega í
vélhjólaslysi fyrir tveimur
vikum. Mynd SiGtryGGUr ari