Hagskýrslur um landbúnað - 01.01.1953, Blaðsíða 28

26*
Búnaðarskýrslur 1951
Greiðslur fyrir veiðileyfi og berjaleyfi hafa eigi áður verið
teknar á búnaðarskýrslu, enda gelur það orkað tvímælis, hvort þær
eigi þar heima. Þetta tvennt er eigi aðgreint — svo er nú heldur eigi
ætíð í framtölum — en það má fullyrða, að langmestur hluti greiðsln-
anna er fyrir veiðileyfi. Greiðslur fyrir veiðileyfi til þeirra, sem eiga
heima i sveitunum, eru sums staðar nokkuð vandlega fram taldar, en
hins vegar koma lítið sem ekki fram greiðslur til þeirra, sem veiðirétt
eiga, en eigi búa í sveitunum, enda getur þá orkað tvímælis, hvort rétt
er að telja slikt tekjur af landbúnaði. Allar greiðslur fyrir veiðileyfi
og berjaleyfi, sem fram eru taldar í búnaðarskýrslu, nema 546 þús.
króna, en veiðimálastjóri telur, að alls hafi verið greitt landeigendum
fyrir veiðileyfi um 1 millj. kr. eða nálægt helmingi meira en fram er
talið.
Selveiði er talin lítils háttar meiri 1951 en næstu ár á undan.
En annars hefur selveiði mjög þorrið frá því, sem áður var. Fyrir síð-
asta stríð voru oftast taldir fram um og yfir 4000 kópar (1935: 4001,
1936: 4004, 1937: 4031, 1938: 3846) og 200—500 fullorðnir selir (1935:
276, 1936: 439, 1937: 364, 1938: 216), og var selveiðin þó enn meiri
áður. Eflaust hefur selum fækkað, en minni alúð er lika lögð við
selveiðina en var.
Dúntelcjan er einnig minni en áður var. Hér fer á eftir yfirlit
yfir dúntekjuna frá byrjun aldarinnar:
Kg Kg
1901—05, ársmeðaltal 3 299 1946 2 142
1906—10, 3 472 1947 1 957
1911—15, 4 055 1948 2 008
1916—20, 3 679 1949 1712
1921—25, 3 715 1950 1918
1926—30, 4 007 1951 2 026
1931—35, „ 3 234
1936—40, 3104
1941—45, 2 602
1946—50, 1 947
Sú rýrnun, sem varð á dúntekjunum á stríðsárunum, hefur eflaust
mest stafað af því, að fuglinn týndi þá mjög tölunni, aðallega af því
að hann lenti í olíubrák. Sums staðar voru þá æðarvörpin líka verr
hirt en áður hafði verið, einkum þar sem ekki þótti eftir miklu að
slægjast. Á síðustu árum hafa nokkur brögð orðið að því, að \úllimink-
ur kæmist í æðarvörp, m. a. á Breiðafirði, þar sem þau eru flest og
mest. Samt virðist heldur liafa lifnað yfir æðarvarpinu aftur, eftir bún-
aðarskýrslum að dæma.
Egg villtra fugla voru fyrst talin til búnaðarskýrslu 1946. Fer
hér á eftir tala eggjanna það ár og síðan:
1946 ............ 77 987 1949 62 310
1947 ............ 55 100 1950 61 704
1948 ............ 51 962 1951 66 923