Hagskýrslur um landbúnað - 01.01.1953, Blaðsíða 51

Búnaðarskýrslur 1951
49*
Framlag ríkisins til jarðabóta. 1 búnaðarskýrslum 1949
og 1950 var í fyrsta sinn í innganginum gert yfirlit yfir allt framlag
ríkisins til jarðabóta, líka framlagið til skurðgröfuskurða. I 7. yfirliti
er sams konar yfirlit yfir framlag þetta árið 1951, og er framlagið 1950
haft með til samanburðar.
13. Fjárfesting í landbúnaði 1951.
Agricultural Investments 1951.
í töflu XV, á bls. 30—31, er sundurliðað yfirlit yfir fjárfestingu i
landbúnaði 1951.
Tafla XV er byggð á töflum XIII og XIV að því er varðar tölu
jarðabótaframkvæmda í hverjum flokki, en við mat á hverri teg-
und jarðabóta til verðs er farið eftir tillögum landnámsstjóra og
Teiknistofu landbúnaðarins. Þvaggryfjur eru metnar á 200 kr. hver m3,
áburðarhús steypt með járnþaki á 150 kr. hver m3 og haugstæði á 100
kr. hver m3. Hver ha í nýrækt er metinn 3600 kr„ í túnasléttum 3400
kr„ í matjurtagörðum 3000 kr. Grjótnám er metið 20 kr. hver m3, opnir
skurðir 10 kr. hver m3, hnausaræsi 6 kr. hver m, önnur ræsi 10 kr.
hver m, girðingar 8 kr. hver m, þurrheyshlöður 150 kr. hver m3, vot-
heyshlöður 200 kr. hver m8. Reikningar eru til yfir kostnað við skurð-
gröfuskurðina, og er yfirlit yfir hann í töflu XIV. Um óstyrkhæfu jarða-
bæturnar eru engar skýrslur til, og er því grundvöllur undir áætlun
um lcostnað þeirra mjög óviss. Mest gætir þar kílræsanna, og er mest-
ur hluti þess lands, sem þurrkaður er með skurðgröfuskurðum, einnig
lcílræstur á næsta ári eða næstu árum, og auk þess talsvert af landi,
sem að vísu hefur verið framræst áður, en ekki fengið fullnægjandi
framræslu. Er hér áætlað, að jafnmikið land hafi verið ræst með kíl-
ræsum og með skurðgröfuskurðum, og að kostnaður við þau og aðrar
óstyrkhæfar jarðabætur hafi numið sem svarar fjórðungi af kostnaði
\ið skurðgröfuskurðina.
Búnaðarbanki íslands hefur gögn um kostnað við byggingar
peningshúsa, sem bankinn hefur fengið með umsóknum um lán
úr Ræktunarsjóði. Hefur ekki verið unnin heildarskýrsla úr þessum
gögnum, nema fyrir síðustu mánuði ársins 1951, í sambandi við undir-
búning lántöku í Alþjóðabankanum. Þessi úrvinnsla náði of skammt til
þess, að hægt væri að byggja á henni beinlínis áætlun um fjárfestingu
i peningshúsum. Því var sá kostur heldur tekinn að styðjast hér við
sjálfar lánveitingarnar á árinu. Það er höfuðreglan við lánveitingar
Ræktunarsjóðs, að lánað er út sem svarar 50—60% kostnaðar við
fjósbyggingar, 40—50% kostnaðar við byggingu fjárhúsa og nálega 40%
af kostnaði við byggingu annarra peningshúsa og verkfærageymslna,
eins og sá kostnaður er áætlaður af Teiknistofu landbúnaðarins. Út frá
þessu má áætla fjárfestingu í peningshúsum, enda má gera ráð fyrir,
g