Dagblaðið Vísir - DV - 30.12.2011, Side 50

50 Fólk 30. desember 2011 Áramótablað
M
æðgurnar Jussanam Da Silva
og dóttir hennar Jaqueline
da Silva Luquez hafa mætt
miklu mótlæti þau ár sem
þær hafa dvalið hér á landi. Í kjölfar
skilnaðar Jussanam var henni vísað úr
landi og beið hún lengi upp á von og
óvon eftir því að fá úr því skorið hvort
hún fengi varanlegt dvalarleyfi hér
á landi. Innanríkisráðuneytið veitti
henni langþráð dvalarleyfi í sumar
og byggði ákvörðun sína á sterkum
tengslum hennar við land og þjóð.
Hvað bar hæst á árinu
hjá þér og dóttur þinni?
„Án alls vafa bar það hæst að ég og
dóttir mín erum nú íslenskir ríkis-
borgarar.“
Voru einhverjar hindranir
í veginum á árinu?
„Helsta hindrunin var sú að missa
bæði dvalar- og atvinnuleyfi um þó-
nokkuert skeið og þurfa að þrauka
án tekna hér á landi.“
Náðuð þið að sigrast á þeim?
„Ég sigrast á mínum hindrunum
með því að syngja eins mikið og ég
get og með hjálp íslenskra verndar-
engla. Marga þeirra þekkti ég ekki
fyrr en ég lenti í þessum erfiðleikum.
Það var þeirra stuðningur í reynd.
Stuðningur Íslendinga, bæði vina og
þeirra sem urðu á vegi mínum, sem
gerði mér kleift að sigrast á öllum
hindrunum.“
Af hverju eruð þið stoltastar?
„Við erum sterkari eftir glímu okkar
og sameinuðumst í baráttunni. Ég
er mjög stolt af því að við unnum
eins og við gátum til þess að halda í
mannvirðingu okkar. Ég með því að
syngja og dóttir mín með því að gæta
barna. Ég verð að nefna að ég er líka
stolt af því að ákvörðun ráðherra er
byggð á hæfileikum mínum og fram-
lagi til menningarlífs auk sterkra
tengsla við land og þjóð. Sem lista-
maður gæti ég ekki verið stoltari.“
Hvernig hefur árið liðið
hjá þér og fjölskyldunni?
„Ég sneri aftur til vinnu í Hlíða-
skjóli í ágúst eftir að hafa beðið í eitt
ár eftir svörum og það var tilfinn-
ingaþrungin stund. Nú vinn ég á
leikskóla, dóttir mín vinnur í skóla
og aðstoðar við umönnun fatlaðra
barna. Ég hef eignast mikið af nýj-
um og frábærum vinum og ég hef
líka fundið ástina. En tíminn verður
að leiða í ljós hvort hún blómstrar.“
Hvað ber árið 2012 í skauti sér?
„Ég vona að þetta verði gott ár fyrir
okkur Íslendinga eftir áföllin sem
hafa dunið á okkur frá árinu 2008.
Ég vonast til þess að taka upp plötu
á næsta ári með frumsömdum lög-
um eftir mig og í samstarfi við fjöl-
marga aðra. Ég vona að ég finni
mér góðan útgefanda og að tónlist
mín haldi áfram að vaxa og þrosk-
ast.“
kristjana@dv.is
Árið okkar
Barneignir, útskriftir, majónesbrauðtertur og sigur
á skuldum eða kerfinu. Svona má draga saman líf
venjulegra íslenskra fjölskyldna í örfáum orðum. DV
náði tali af þremur fjölskyldum sem gerðu upp árið
og deila því með lesendum.
Sigldu upp úr kreppudalnum
B
jörn Þorláksson og Arndís
Bergsdóttir eiga stóra fjöl-
skyldu. Útskriftarbrauðtert-
urnar verða margar á næst-
unni því margir fjölskyldumeðlimir
sinna námi og uppskera senn árang-
ur erfiðisins. Þau glíma við að tvinna
saman fjölskyldulíf, nám og vinnu
og eru ánægð með að sigla loks úr
kreppudalnum.
Hvað hefur á dagana drifið hjá
fjölskyldunni þetta árið?
„Að búa til blað,“ svarar Björn en
hann gerðist ritstjóri nýs fjölmiðils,
Akureyrar vikublaðs, á árinu. Þau
hjónakornin, hann og Arndís, sóttu
einnig gull í greipar menntagyðj-
unnar á árinu. Arndís útskrifast senn
með meistaragráðu í safnafræði en
Björn lýkur BA-gráðu í þjóðfélags-
fræðum. „Við munum varla hafa
undan að framleiða og háma í okkur
útskriftarbrauðtertur því hún Karítas
okkar verður líka stúdent í vor,“ segir
Björn sem hræðist ekki majónesið.
Arndís og Björn eru af þeirri
gerðinni að eignast börn á 20 ára
fresti. Þótt bæði hafi orð á hve gef-
andi hafi verið að fylgjast með litlu
börnunum tveimur, Sól og Starkaði,
þroskast og dafna á árinu, hafi eldri
afkvæmin þeirra ekki síður blómstr-
að. Þorlákur, eldri sonur Björns, út-
skrifaðist sem stúdent frá Kvennó sl.
vor og Vigdís, frumburður Arndís-
ar, lauk kennaranámi á árinu 2011.
„Svo fór menntaskólapían Karítas
fjórum sinnum til útlanda á árinu
og geri önnur átján ára ungmenni
betur!“
Hvað af þessu bar
hæst hjá ykkur?
„Ég held að glíman við að sinna
vinnunni, náminu, heimilinu og
fjölskyldunni og láta þetta allt koma
heim og saman með yngsta barnið
á handleggnum, hafi verið áskor-
un ársins,“ segir Arndís. „Úti í sam-
félaginu hefur verið mikil áskorun
að fylgjast með pólitíkinni, hvern-
ig höfundar hrunsins þvælast iðr-
unarlaust fyrir en eru samt alveg
hissa á að ekki séu allir í stuði,“ segir
Björn.
Var við einhverjar hindranir eða
erfiðleika að glíma á árinu?
„Árið 2011 var okkur einstaklega gott
í flestu tilliti. Heilsan góð og fjöl-
skyldan sigldi upp úr kreppudalnum.
Maður man engar hindranir aðrar en
þær sem maður glímir við þá stund-
ina og ég bara man ekki eftir neinni
núna,“ segir Arndís og hlær.
Af hverju eruð þið
stoltust þetta árið?
„Ég er stoltur yfir að bók mín, Heim-
koman, hafi verið kennd í kynjafræð-
um við háskóla hér á landi, meðal
annars við Háskóla Íslands. Svo er ég
alltaf stoltur af Arndísi minni,“ svarar
Björn. „Ég er stolt af rannsókn sem
við Andrea Hjálmsdóttir unnum á
árinu, rannsókn sem gefur konum
sem unnu í verksmiðjunum á Akur-
eyri rödd. Svo er ég stolt af því starfi
sem ég hef unnið á Iðnaðarsafninu
og ég er líka stolt af mínum maka og
börnum,“ segir Arndís.
Hvað haldið þið að árið
2012 beri í skauti sér?
„Ef pólitíkusar og glæpamenn – og
oft fer það tvennt í seinni tíð saman –
fá makleg málagjöld getur það lapp-
að upp á móralinn hjá hnípinni þjóð
sem hefur ekki séð nema skuggann
af réttlætinu síðan Sjálfstæðisflokk-
urinn reif landið í sundur. Það er orð-
ið tímabært að sauma það aftur sam-
an.“
indiana@dv.is
Fyrsta barnið
væntanlegt í maí
Ó
lína Viðarsdóttir og Edda
Garðarsdóttir búa í Svíþjóð
þar sem þær spila fótbolta.
Ólína hefur einnig starfað þar í
landi sem sálfræðingur og Edda hóf
nám með boltanum. Þær glímdu við
veikindi og meiðsli og eru stoltar af
gangi landsliðs kvenna í fótbolta.
Þær eiga spennandi ár í vændum því
þær eiga von á barni í vor.
Hvað hefur á dagana drifið hjá
fjölskyldunni þetta árið?
„Við höfum verið mjög uppteknar
þetta árið í fótbolta og vinnu. Meiri-
hluta ársins höfum við dvalið í Sví-
þjóð en einnig höfum við ferðast
með landsliðinu til Portúgal, Ung-
verjalands, Norður Írlands og til Ís-
lands. Við fengum tveggja vikna frí
í sumar og fórum til Ítalíu í algjöra
afslöppun á Sikiley. Ólína hefur
notið sín í starfi sem sálfræðingur á
sjúkrahúsinu í Örebro en það hefur
bæði verið krefjandi og spennandi
að byrja þann starfsferil. Edda byrj-
aði í einkaþjálfaranámi ÍAK með-
fram vinnu og boltanum og klárar
það í vor ef allt gengur eftir.“
Hvað af þessu bar hæst hjá
ykkur?
„Ætli hápunktur ársins hjá okkur sé
ekki glæsilegur sigur landsliðsins og
Ólínu á móti Noregi á Laugardals-
velli. Tímamótaár hjá landsliðinu.“
Var við einhverjar hindranir eða
erfiðleika að glíma á árinu?
„Ólína var veik fyrstu þrjá mánuði
ársins, fékk sýkingu í öndunarfærin
og ýmsir fylgikvillar ollu því að hún
var fjarverandi og átti í basli lengi
vel, en eftir margar rannsóknir og
miklar pælingar fékk hún rétt lyf og
komst af stað aftur. Edda meidd-
ist svo í haust og er enn að berjast
við að koma sér í boltann aftur með
hjálp góðra manna og kvenna.“
Af hverju eruð þið stoltastar
þetta árið?
„Við erum stoltastar af því að hafa
komist í úrslitaleik á Algarve og það
var gaman að koma aftur til Sví-
þjóðar eftir það mót. Það var í fyrsta
sinn sem stórþjóðirnar tóku eftir því
hversu góðar við getum verið.“
Hvað haldið þið að árið 2012
beri í skauti sér?
„Við spáum því að 2012 verði stórt
ár í sögu kvennalandsliðsins og að
framfarirnar haldi áfram. Við eigum
von á okkar fyrsta barni í lok maí og
það verður okkar stærsta og mikil-
vægasta verkefni.“
indiana@dv.is
Íslenskir verndarenglar veittu hjálp
n Björn Þorláksson og Arndís Bergsdóttir og fjölskylda
n Jussanam da Silva og dóttir hennar Jaqueline da Silva Luquez
n Ólína Viðarsdóttir og Edda Garðarsdóttir
Sterkar mæðgur Mæðgurnar Jussanam da Silva og Jaqueline da Silva Luquez.
Ólína og Edda Ólína Viðarsdóttir og
Edda Garðarsdóttir búa í Svíþjóð og eiga
von á sínu fyrsta barni í lok maí.
Fjölskyldan samankomin Brauðtertur munu koma við sögu árið 2012.