Són - 01.01.2007, Side 137

Stefán Snævarr
Uml um ljóð
Örgreinar
Máttur ljóðsins
Sjá! Þeir sitja flötum beinum fjötraðir hershöfingjarnir úr fyrra heims-
stríði. Drýsildjöfull þylur þeim ljóð Owens um skelfingar skotgraf-
anna, hlær illgirnislega milli kvæða. Bandingjunum er ekki skemmt.
Skammt frá má sjá Hitler bundinn við risastóra Davíðsstjörnu.
Púki einn skelfilegur les Náfugu Celans fyrir hann. Hitler grettir sig.
Steinsnar frá honum gefur að líta Jósef nokkurn Stalín. Fyrir
honum er líkt komið, hann er hlekkjaður við altari. Vættur ein kveður
honum sálumessu Akmatovu. Stalín ygglir sig.
Þetta mun endurtaka sig aftur og aftur, frá eilífð til eilífðar. Gott á
suma.
Ljóðið mælir
Sæl öllsömul! Ég er ljóðið sjálft. Ætla að gera vart við mig svona rétt
áður en ég hverf með öllu. Ég var eitt sinn mikið að vexti, menn
tilbáðu mig og töldu göldrótt. En svo tók ég að minnka hægt og síg-
andi, nú er svo komið að enginn færir mér lengur fórnir. Nú gala
menn aðra galdra, rödd mín er heldur hjáróma í gaulinu því. Aðrir eru
tilbeðnir og helst gullkálfurinn, honum færðar dreypifórnir, brenni-
fórnir.
En viljirðu eiga rólega stund fjarri skarkala heimsins skaltu halda
til fundar við mig í litla kofanum sem eitt sinn var glæsihöll. Kofanum
vestan við sól og sunnan við mána.
Engin ljóðadýrð
Ljósadýrðin í loftum borga hefur hrakið stjörnurnar burt. Þær sjást
varla. Þess vegna er engin ljóðadýrð lengur.