Dagblaðið Vísir - DV - 23.05.2008, Blaðsíða 12

12 FÖSTUDAGUR 23. MAl 2008
Helgarblað PV
#
TRAUSTI HAFSTEINSSON
bladamadur skrifar: trausti@dv.is
„Ég hef það nú bara svona skít-
sæmilegt. Síðustu vikur og mán-
uðir hafa verið mér ansi erfiðir og
sárir," segir Birna Sigurbjörnsdótt-
ir, leikskólakennari og ekkja Birgis
Vilhjálmssonar, sem lést nýverið í
vélsleðaslysi, spurð um líðan sína.
„Nú þegar Birgir er dáinn er nafnið
mitt núll og nix, líkt og ég hafi aldrei
verið hluti af hans lífi. Það er alveg
ótrúlega sárt," bætir Birna við.
Á síðustu þremur mánuðum
hefur Birna misst þrjá nákomna
ástvini; mág, móður og ástmann.
Móðir hennar lést í febrúar síðast-
liðnum. Mágur hennar, Vilhjálmur
Rúnar Vilhjálmsson, lést 22. mars
síðastíiðinn og bróðir hans, Birgir
Vilhjálmsson, maður Birnu, lét líf-
ið viku síðar í vélsleðaslysi á Fjarð-
arheiði. Til að bæta gráu ofan á
svart hefur Birna ekki aðeins þurft
að syrgja ástvini sína og ástmann
heldur glímir hún við kerfið vegna
erfðamála og stendur í málaferð-
um vegna fyrirtækis sem þau Birgir
höfðu selt nokkru fyrir andlát hans.
Birna berst hetjulegri baráttu við
kerfið, svikara að hennar mati, og
sorgina.
Átakanlegur dagur
Birgir fór með eldri bróður sín-
um, Magnúsi Má, í vélsleðaferð á
Fjarðarheiði laugardaginn 29. mars
2008. Báðir voru þeir vanir vélsleð-
um, ekki síst Birgir sem þótti afar
fær snjósleðamaður, en Birgir fór

-- ■ júsÍ! ■ iMiitíM
fram af snjóhengju á sleða sínum
í afar slæmu skyggni og éljagangi,
og lenti ofan í gili. Magnús, eldri
bróðir hans, þurfti í angist sinni og
veikri von um að Birgir héldi lífi að
leita eftir hjálp en þegar læknir kom
á staðinn var Birgir þegar látinn.
Hann var 48 ára.
Kvöldið fyrir slysið höfðu íjöl-
skyldur bræðranna Birgis og Magn-
úsar setið á heimili Birgis og Birnu
við skipulagningu útfarar Vilhjálms
bróður þeirra. Aðspurð gat Birna
aldrei ímyndað sér hvað dagur-
inn eftir ætti eftir að hafa í för með
sér. „Bræðurnir ætíuðu að skreppa
stutta ferð á sleðunum en kvöld-
ið áður höfðum við borðað sam-
an heima hjá okkur. Svilkona mín
var hjá mér og vinkona mín, mik-
il björgunarsveitarkona, kom líka í
heimsókn á meðan þeir fóru í ferð-
„Ég er ekki komin yfir áfallið og það verður senni-
lega seint, ef nokkurn tímann, sem það verður. En líf-
ið heldur áfram. Ég reyni að muna allar fallegu stund-
irnar til að geta haldið áfram að lifa en ég veit að þeir
eru ekki farnir langt frá mér. Það styttist í þá stund að
ég hitti þá aftur fyrir handan," segir Oddrún Valborg
Sigurðardóttir, áttræð húsmóðir á Egilsstöðum, sem
hefur þurft að jarðsyngja 4 syni sína á lífsleiðinni. Tvo
þeirra missti hún með nokkurra daga millibili í mars-
mánuði og eiginmann sinn misstí hún fyrir áratug eft-
ir erfið veikindi.
Oddrún hefur alls eignast níu syni á lífsleiðinni og
fimm þeirra eru lifandi í dag. Hún missti næstelsta
son sinn, Jónatan Klausen, í bílslysi árið 1967. Annan
son missti hún árið 1958 við fæðingu tvíbura en ann-
ar þeirra fæddist andvana. Þriðji sonur Oddrúnar lést
22. mars 2008, Vilhjálmur Rúnar Vilhjálmsson. Fjórði
bróðirinn, Birgir Vilhjálmsson, lét lífið viku síðar í vél-
sleðaslysi.
Oddrún á mjög erfitt með að rifja upp hinn örlaga-
ríka dag og bendir á að kvöldið fyrir stysið hafi Birgir
gengið frá Vilhjálmi, yngri bróður sínum, í líkklæði og
komið honum í kistuna. „Daginn eftir voru þeir báð-
ir synir mínir í líkhúsinu," segir Oddrún og brestur í
grát.
„Þetta var grár og þungur dagur þegar mér var til-
kynnt um andlát Birgis. Þá hafði annar yngri sonur
minn, sá næstyngsti, dáið fyrir nokkrum dögum og
daginn áður hafði Birgir séð um að koma bróður sín

Erfitl að lýsa sorginni „Sorglnni er erfitt að lýsa og þetta
eru ansi stór högg sem ég hef þurft að þola. Það á enginn að
þurfa að jarða börnin sín, hvað þá fjögur þeirra, og það er
ekki hægt að ímynda sér hversu sárt það er fyrr en maður
upplifir það sjálfur," segir Oddrún.
um af líkbörunum yfir í kistuna. Síðan var Birgir lát-
inn daginn eftir," segir Oddrún titrandi röddu og tek-
ur hlé á máli sínu. Er hún heldur áfram ræðir hún
hina miklu sorg sem hún hefur þurft að glíma við á
lífsleiðinni.
„Ég missti þarna tvo syni á nokkrum dögum og það
er skelfileg upplifun. Sorgin er ekki notaleg og það
hefur verið mjög erfitt að glíma við hana. Tilvera mín
er öll eins og opið sár og ég reyni að þrauka hvern dag
fyrir sig," segir Oddrún.
ina. Allt í einu fær vinkona mín út-
kall vegna snjósleðasfyss," segir
Birna.
í algjöru áfalli
„Þá sagði ég strax við vinkonu
mína að láta mig vita hvort þetta
væru strákarnir og svilkona mín
fékk strax sjokk. Við vissum auð-
vitað að það væru fleiri sleðar uppi
á heiðinni og því ákváð ég bara að
vera róleg því Birgir var mjög vanur
á sleðanum og ekki vanur að vera
með neinn fíflagang," segir Birna.
„Svo þegar ég var við eldhús-
vaskinn að undirbúa kvöldmatinn
sé ég rauðan jeppa koma að hús-
inu. Út úr bílnum steig Magnús,
bróðir Vilhjálms, gjörsamlega í al-
gjörulosti, ogþávissiég að eitthvað
slæmt væri að gerast. Þegar ég kem
út kallar Magnús á mig; Birna, Biggi
er dáinn, Biggi er dáinn."
Þá hafði Magnús horft á eft-
ir Birgi bróður sínum ofan af snjó-
hengju og þurfti hann að grafa sig
niður að bróður sínum. Á leið-
inni ofan í gilið rann hann fram af
hengjunni og lenti í árfarvegi. Því
næst þurfti hann sjálfur að koma
sér til byggða til að leita eftir hjálp
fyrir bróður sinn. Birna telur lækn-
isaðstoð og lögregluhjálp hafa verið
lengi að berast þeim eftir slysið.
Bræður á líkbörum
„Þetta var alveg ótrúlega erfið
og sár upplifun. Við Birgir höfðum
átt alveg yndislega páska saman
þar sem við heimsóttum öll börnin
okkar og barnabörn til útlanda. Við
höfðum sem betur fer það mottó
að kveðjast alltaf fallega þannig að
áður en hann fór í ferðina tók hann
utan um mig, kyssti mig og sagði
mér hvað hann elskaði mig mikið,"
segir Birna.
Birgir og Birna höfðu verið par
frá unglingsárunum og eignuðust
sitt fyrsta barn saman árið 1976.
Þau ólu upp 4 börn saman, hið elsta
31 árs og hið yngsta 21 árs, sem öll
eru við háskólanám. „Þetta var al-
gjört sjokk. Það var ofsalega erfitt
að hringja í börnin út og tilkynna
þeim að Birgir væri dáinn. Ég bara
grét og grét í símann," segir Birna og
tekur hlé á máli sínu.
„Ekki nóg með það að hafa misst
móður mína stuttu áður heldur læt-
ur mágur minn lífið stuttu síðar. Við
Birgir vorum að vinna í því að ganga
frá útför hans og koma honum í
kistu kvöldið áður en Birgir sjálfúr
lést. Allt í einu er Birgir, maðurinn
minn, kominn við hliðina á látnum
bróður sínum," bætir Birna við.
Þarf að kaupa aftur eigur
sínar
„Þegar kemur að erfðamála-
pakkanum hef ég aldrei vitað ann-
að eins," segir Birna. Sökum þess
að Birna og Birgir voru ekki gift erf-
ir hún ekkert af eigum þeirra held-
ur ganga þær allar til barna þeirra.
Þrátt fyrir tilraunir reynist börn-
unum óheimilt að afsala sér eign-
unum og láta þær ganga til móður
sinnar. Fyrir vikið þarf Birna nú að
kaupa eigur þeirra aftur til sín með
því að leysa börnin undan öllum
sköttum og skyldum.
„Við Birgir vorum búin að búa
saman í 32 ár og höfðum verið
samsköttuð alla tíð. Öll fjármálin
höfðu aldrei verið neitt vandamál,
ég gat alltaf tekið út af reikningum
okkar, en núna skyndilega er það
aðalmálið að við vorum ekki gift. Ég
er í þeirri stöðu að þurfa að kaupa
allar eigur mínar til baka. Auðvitað
vorum við alltaf á leiðinni að ganga
frá þessu og fíflaskapur að hafa ekki
klárað þetta en maður er ekkert
að spá í þessi erfðamál á hverjum
degi," segir Birna.