Dagblaðið Vísir - DV - 23.05.2008, Blaðsíða 45

DV Helgarblað
FÖSTUDAGUR 23. MAl 2008 45

neyslutengdir dauðdagar." Margir
velta því eflaust fyrir sér hvort dóp-
istar íhugi ekki að gera eitthvað í sín-
um málum eftir áföll sem þessi. „Það
hugsa allir að svona komi ekki fyr-
ir sig. Hún segist ekki hafa treyst sér
í allar jarðafarirnar, stundum hafi
vinahópurinn bara fengið sér eina
línu fyrir félagann.
Sá spegilmynd mína
Þrátt fyrir að þau Kleópatra og
Bjarki væru skilin reyndi hann
reglulega að koma vitinu fyrir hana.
„Eitt skipti kom hann heim, æddi
að mér og reif í mig. Það fyrsta sem
fór í gegnum huga minn var að
hann ætlaði að berja mig og urðu
viðbrögð mín eftir því, ég hnipraði
mig saman og setti hendurnar fyr-
ir mig. Hann rétti úr mér fyrir fram-
an spegil og öskraði á mig, þetta er
móðir barnanna minna. Því miður
sá ég spegilmynd mína eitt augna-
blik. Ég hafði forðast það að horfast
í augu við sjálfan mig í lengri tíma.
Það sem blasti við mér var ekki fög-
ur sjón. Þegar þú segir orðið dóp-
isti færðu ákveðna mynd í hugann
og nákvæmlega þannig leit ég út á
þessum tíma. Ég var skítug, horuð
og ógeðsleg."
Forvarnarstarf
Eins og ffam kemur í byrjun við-
talsins hefúr Kleópötru nú tekist að
vera edrú í eitt ár. Hún segir það ekki
auðvelt að læra að lifa edrú. Hún hef-
ursetið 12sporafundi samviskusam-
lega síðan og einmitt á einum slflcum
rak hún augun í undirskriftarlista írá
samtökum sem nefnast Lundur þar
sem óskað var eftir sjálfboðaliðum.
„Blaðið var tómt og ákvað ég því
að skrá nafnið mitt á listann, mér
fannst eitthvað svo dapurt að enginn
hefði skráð sig." f dag hafa samtök
þessi haft mikil áhrif á líf Kleópötru.
Hún heldur reglulega fyrirlestra og
vinnur forvarnarstarf í þágu samtak-
anna. „Það er hluti af 12 spora kerf-
inu að gefa áffam það sem okkur
hlotnast og einmitt það er ég að gera
með því að hjálpa öðrum og miðla
reynslu minni."
Lundur
„Erlingur Jónsson Keflvíkingur
er sá sem átti hugmyndina á bak við
Lund," segir Kleópatra mér. „Hann
er sjálfur alkóhólistí og aðstandandi
alkóhólista. Eftir að hafa farið sjálf-
ur í meðferð komst hann að því að
engin eftírfylgni var í boði nema þá
í Reykjavík. í kjölfarið fór hann að
skrifa í blöðin og koma fram í hinum
ýmsu viðtölum. Eitt leiddi af öðru og
Lundur varð til." Hægt er að fá nánari
upplýsingar um starfið á heimasíð-
unni lundur.net
Rútínulíf
Kleópatra, og Bjarki sem hefur
verið edrú frá árinu 2005, eru nú tek-
in saman á ný og sýnir það hversu
sterk tengsl eru á milli þeirra. Kleóp-
atra segir þetta skrítið því í raun hafi
þau aldrei verið saman edrú. Hún
leggur lflca áherslu á það að ástín á
milli þeirra hafi aldrei verið vanda-
mál. Þau eru bæði útivinnandi, halda
heimili og eyða tíma með börn-
um sínum þrem sem hafa verið án
mömmu sinnar í langan tíma. „Ég
trúi því heitt og innilega að þau hafi
ekki séð neitt eða upplifað sem mun
hafa varanleg áhrif á framtíð þeirra.
Það er helst elsti sonur okkar sem
þarf að huga vel að. Hann er svolít-
ið týndur, alveg eins og ég var. Ég sé
spegilmynd mína í honum og það
hræðir mig stundum."
Vil vera heiðarleg
Kleópatra er staðráðin í því að
setjast niður með börnunum sínum
einn góðan veöurdag og segja þeim
ffá reynslu sinni. „Eg ætla mér að
vera heiðarleg við þau og vinna í því
að kenna þeim að breyta rétt. Ég hef
hins vegar líka hugsað út í það að ef
eitt barnanna minn myndi verða fflc-
ill væri það ekki í mínum höndum að
breyta því.
Það yrði ekki auðvelt en þannig er
það bara." Kleópatra er mjög meðvit-
uð um hversu heppin hún er að hafa
fengið tækifæri tíl að lifa heilbrigðu
lífi með börnunum sínum. „Ég hef
þurft að öðlast traust þeirra á ný og
núna fyrst finn ég fyrir því að þau
geri ráð fyrir mér í ffamtíðinni. Þau
voru orðin svo vön því að ég brygð-
ist þannig að eðlilega höfðu þau efa-
semdir í minn garð."
Þarf að vera til staðar
Það eru ekki bara börnin sem
Kleópatra hefur þurft að biðja fyrir-
gefningar og sanna sig fyrir. „Ég hef
sært marga og farið illa með í formi
svika, skjalafals, ömurlegri fram-
komu og svo framvegis. Það sem ég
sé hvað mest eftir er hvernig ég fór
með ömmu mína og afa, þau voru
eina fólkið sem stóð alltaf við bakið
á mér og veitti mér húsaskjól sama í
hvaða ástandi ég var. Orðið fyrirgefðu
kemur mér ekki langt eftír allt sem
ég hef gert. Það sem ég þarf að gera
er að sýna vilja minn í verki og vera
til staðar fyrir fólkið mitt. Mig lang-
ar að huga að ömmu og afa í ellinni,
passa fyrir systur mína og margt fleira
í þessum dúr sem ég hef aldrei gert
áður. Bara vera til staðar." Ég spyr að
lokum hvort hún telji sig vera búna
að sigrast á fflcninni fyrir fullt og allt.
„Við skulum bara orða það þannig að
ég er mjög meðvituð um að ég þurfi
að taka ábyrgð á þessum sjúkdómi
og halda áfram að gera það sem ég er
að gera. Með því að mæta á fundi og
vinna í mínum málum veit ég að ég
get haldið mér edrú. Ég er bara þakk-
lát fyrir hvern einasta dag sem ég er
edrú og í faðmi fjölskyldunnar. Ég er
stálheppin stelpa, ég á þrjú heilbrigð
börn og mann sem elskar mig," segir
þessi mikla baráttukona að lokum.