Skírnir - 01.01.1981, Blaðsíða 234

232
PÁLL BAI.DVIN BALDVINSSON
SKÍRNIR
semi x bamabókmenntum okkar. Það verður tæpast breyting á fyrr en ný
kynslóð höfunda birtist, þó út hafi komið á síðustu misserum bækur sem
benda til þess að barnabókmenntir fari í ríkari mæli að draga dám af furðu-
sögunni. Silja er heldur svartsýn í lokaorðum sínum. Hún hefur mikla tiltrú
á stöðu bókarinnar í dag, telur hana þann miðil „sem stöðugastur er og stað-
fastastur og þess vegna best fallinn til að kenna og vekja til umhugsunar." (15)
Ahyggjur hennar eru fyrst og fremst sprottnar af neysluháttum fólks. Henni
óar við markaðssamfélaginu, en bækur eru eins og hver önnur vara. Og vilji
menn að innlend vara hafi betur í samkeppni á þeim markaði verður að
vinna vörunni hylli með vopnum sem duga, þekkingu á þörfum lesenda og
kunnáttu á mætti auglýsinga til að ná athygli þeirra. Þar dugar engin skin-
helgi, innlenda framleiðslu verður að kynna með snjallari hætti en þá er-
lendu. Höfundar verða að finna sér viðfangsefni sem brýn eru ungum lcsend-
um, þó svo þau kunni að þykja of „hastarleg".
Þrátt fyrir þær aðfinnslur sem hér hafa verið raktar er þessi barnabókasaga
mikill kostagripur. Hún er skrifuð af mikilli einlægni, höfundurinn hrífur
lesandann með sér. Um ókomna framtíð verður hún inngangsrit um þessi
fræði, og hún mun móta skilning ófárra á hlut barnabóka í menningu okkar,
jafnvel þó hver geti þar fundið eitthvað andstætt eigin skoðunum. Svo ótal
margt er vel unnið í verki Silju, það er yfirgripsmikið og rekur söguna í
grófum dráttum, en heiðarleiki höfundar og einlægni hlýtur að hrífa hvern
lesanda og þó neyða hann til afstöðu. Og það er fyrir mestu.
Páll Baldvin Baldvinsson