Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1968, Page 92

90
MÚLAÞING
að hann hefoi ekki gefið móður sinni af því, en hann var hin
mesta veiðikló bæði á sjó og landi, skaut seli, hnísur og fugl.
Eitt sinn að vetrarlagi gerði mikið norðan stórviðri með
snjókomu og fraus Hamarsfjörð langt út. Þegar lægði veitti
Bergsveinn því eftirtekt að úti á ísnum var mikill hrafnagang-
ur og máva. Þóttist hann þess fullviss að þarna væri eitthvað
sem vargarnir væru að gæða sér á. Hann lagði á fjörðinn með
stóra broddstöng og pjakkaði þarna upp 60 fiska sem rótazt
höfðu upp í ofviðrinu og dró þá heim. Þótt Bergsveinn gæti
oft verið hrjúfur við náungann og ekki ævinlega mjúkmáll
gat hajnn verið hlýr og hjálpsamur, og eftir kynni þeírra í
Hjáleigunni voru þau Ragnheiður ávallt vinir og mér er nær
að halda að hann hafi látið alla hennar ættingja njóta þess,
sem hann kynntist. En síðasta veturinn sem þau voru þar
dó Álfheiður kona Bergsveins, ég held eftir barnsfæðingu, en
barnið lifði, líka áttu þau annað barn ungt. Þá gat Ragnheið-
ur rétt honum hjálparhönd til endurgjalds.
Ragnheiður hættir búskap
Árið 1873 hætti Ragnheiður búskap og fór í vinnumennsku
að Búlandsnesi til Björns hreppstjóra Gíslasonar og var þar
í eitt ár og hafði yngsta barnið með sér á kaupi, Friðbjörgu.
Þangað fór líka Guðmundur sonur hennar og vann fyrir fæði
og fötum. En þær systur — Guðlaug fór í Hamar til Einars
Magnússonar frá Bragðavöllum og Guðfinnu Jóhannsdóttur
Malmquist og Sigurbjörg til Guðmundar Eyjólfssonar frá
Melrakkanesi og Helgu Magnúsdóttur frá Bragðavöllum. Þær
Ientu báðar í hina beztu staði. Frá Búlandsnesi fór Ragnheið-
ur í Starmýri til Stefáns hálfbróður síns og Ragnheiðar stjúpu
sinnar. Þar dvaldi hún þar til Ragnheiður dóttir hennar giftist
1880 frænda sínum Birni Björnssyni frá Melrakkanesi. Eftir
að hin börn hennar giftust og eignuðust heimili dvaldi hún
hjá þeim tíma og tíma en ekki langdvölum nema hjá Ragn-
heiði. En 1898 þegar Björn fórst í Hamarsfjörðinn fluttist
hún til Sigurbjargar og Eyjólfs í Borgargarð.
Eins og ég hef getið um í þessum fátæklegu línum um