Jökull - 01.12.1990, Síða 121

en meðalstyrkur salta í snjólaginu fyrir neðan sem
er frá ákomutímabilinu 1986-1987. Og á sama stað
er sýrustig snjólagsins frá 1987-1988, 0,28 til 0,14
pH einingum lægra en sýrustig snjólagsins frá 1986-
1987. Efnabreytingar með hæð á jöklinum og með
dýpi niður í gegnum tvö síðustu árlögin eru skýrðar
með efnaaðskilnaði samfara því að snjór bráðnar að
hluta. Við hlutbráðnun skolast jónimarúr snjónum og
eftir situr hreinsaður snjór. Jónimar skolast mishratt
úr snjónum. H+ jónin fer hraðast og svo koll af kolli
Mg2+ >cr >Na+ >S02_ >K+ >Ca2+. Þegar
bomar eru saman katjónir með sömu hleðslu, kemur í
ljós, að því stærri sem vötnuðu jónirnar eru, því hrað-
ar skolast þær úr snjónum. Hröð útskolun H+ veldur
því að pH bráðvatnsins er lægra en þess snævar sem
eftir verður. Þetta endurspeglast í háu pH-i snævar
sem hefur bráðnað að hluta miðað við óbráðinn snjó.
Hægt er að reikna sýrustig bráðvatns út frá mælingum
á sýrustigi óbráðins og hlutbráðins snævar. Með því
að bræða 10% af massa snævar með svipaða efnaeig-
inleika og snjór í nágrenni Grímsvatna, þá er reiknað
sýrustig bráðvatnsins meira en einni pH einingu lægra
en pH upprunalega snævarins. Það er athyglisvert að
sýrustig bráðvatns er lægra en upprunalega snævarins
jafnvel þó að hann sé ómengaður, þ.e. snjór sem inni-
heldur einungis hreint vatn og sjávarsölt en ekki sterk-
ar sýrur og eða sölt þeirra. Þetta stafar af mismunandi
útskolunarhraða anjóna og katjóna sem er jafnaður upp
með útskolun H+ jóna. Því meiri sem hlutfallslegur
styrkur ”torleystra“ katjóna er í uppmnalega snjónum,
þ-e. katjóna sem hafa tilhneigingu til þess að sitja eftir
í snjónum við hlutbráðnun, því lægra verður pH vatns-
ins sem myndast þegar snjórinn bráðnar að hluta.