Jökull - 01.12.1990, Qupperneq 197

Vorferð JORFI 1987
Vorferð JÖRFI var farin dagana 17.-26. júní. Til-
gangur ferðarinnar var tvíþættur, annars vegar að flytja
nýjan skála á Grímsfjall, og hins vegar að vinna að
rannsóknum á Grímsvatnasvæðinu.
Ferðin hófst kl. 4.15 aðfararnótt 17. júní, þegar
skálinn var fjarlægður af hlaðinu á Sunnuflöt 48. Var
ekki laust við að söknuður hríslaðist um heimilisfólkið
þegar það horfði á eftir bílnum. Með skálanum fóru
fjórir jeppar og kvikmyndatökumenn frá Saga film.
Ekið var greitt og komið í Hrauneyjar kl 9.30. Þar var
stansað í tvo tíma til að taka upp timbur, bensíntunnur
og skíðin undir skálann.
Aðrir bílar lögðu hins vegar af stað frá Reykja-
vík kl. 8 .30 í blíðskaparveðri. Skammt undan Dreka
sameinaðist svo leiðangurinn og var komið að jökul-
röndinni kl. 16.00. Þá var strax hafist handa við að
losa skálann af bílnum. Skíðunum, fjórum að tölu, var
skellt undir skálann og snjó ýtt undir skíðin. Þar kom
snjóbíll Flugbjörgunarsveitarinnar að góðum notum,
því hann er með tönn að framan. Að því búnu var
vagninn dreginn undan skálanum og þarna stóð hann
í öllum sínum glæsileik og haggaðist ekki. Síðan
var snjóbílunum tveim frá Landsvirkjun og hjálpar-
sveit skáta beitt fyrir skálann og rann hann ljúflega af
stað. Braust nú út mikill fögnuður meðal viðstaddra
°g féllust menn í faðma og óskuðu hver öðrum til
hamingju með unnin afrek.
Að loknu kjötsúpuáti í Jökulheimum var svo lagt á
jökulinn. Þá varkl. 23.00 og færiðeinS gott og hugsast
getur. Tók ferðin upp á fjall um sjö klukkustundir og
höfðu bjartsýnustu menn ekki þorað að láta sig dreyma
um að svo vel myndi ganga. Veðrið var ákaflega
fallegt, glampandi sól og útsýnið unaðslegt.
Undirrituð varð þeirrar ánægju aðnjótandi að fá að
ferðast í Bombanum upp á fjall og öðlaðist þar með
loksins fullan skilning á kveðskapnum góða, ”Bomb-
inn er bestur", eftir Áma Reynisson. Einkum þó sér
í lagi þegar segir ”Aftursætisbekkur er brennheit vél-
arhlíf, þar búa menn sig undir næsta líf‘! Þegar á
fjallið var komið, ráfuðu menn um í sæluvímu og ætl-
uðu seint að hafa sig í pokana. í hádeginu var risið
úr rekkju og hafist handa við að útbúa hússtæðið og
mæla út fyrir undirstöðunum. Bora þurfti 35 holur, en
þegar til átti að taka, kom í ljós að aðalborinn hafði
gleymst í Jökulheimum og sá sem tekinn hafði verið
með, reyndist ekki nógu öflugur. Voru nú Hannes og
Skúli sendir á vélsleðum að sækja borinn og voru þeir
fljótir í förum þrátt fyrir þoku nánast alla leið.
Daginn eftir, þann 19. júní, var skálinn dreginn á
stæðið með aðstoð þriggja snjóbíla. Gekk það mjög
vel, enda fagmannlega unnið. Síðan var veröndin
smíðuð og klædd að ofan. Þetta er hin dægilegasta
sólbaðsverönd, enda var henni samstundis gefið nafn-
ið Sunnuflöt. En það voru fleiri en verkamennirn-
ir sem stóðu í ströngu þennan dag. Fríður flokkur
kvenna gekk í það aðkallandi verk að stofna Kvenfé-
lag Grímsvatnahrepps. Fór stofnfundurinn fram með
miklum glæsibrag. Ymis mál voru reifuð og rædd
og tillaga Sólveigar um að kvenfélagið beitti sér fyr-
ir byggingu bænahúss á Grímsfjalli, var sett í nefnd.
Þann 20. júní var lokið við að klæða veröndina og
lauk þar með formlega þessari skálabyggingu. Seinni
hluta dagsins fór svo allur hópurinn í útsýnisferð vítt
og breitt um Vötnin í glampandi sól og blíðu. Feg-
urðin á jöklinum var alveg hreint stórkostleg. Það er
með ólíkindum hvað þessi endalausa ísbreiða getur
verið heillandi, enda er ekki hægt annað en að fyllast
lotningu gagnvart sköpunarverkinu á slíkum stað og
stund.
Um kvöldið var slegið upp alvöru veislu. Fáni
var dreginn að húni og tappar úr freyðivínsflöskum.
Jón E. Isdal hélt hátíðarræðuna og á eftir fluttu kven-
félagskonur lofræðu mikla til dýrðar hjarnsveinum og
enduðu svo með því að syngja fyrir þá hátt og snjallt,
JÖKULL, No. 40, 1990 193