Dagblaðið Vísir - DV - 24.10.2014, Qupperneq 32

Helgarblað 24.–27. október 201432 Fólk Viðtal
Þ
órhildur tekur á móti blaða-
manni á heimili sínu í Þing-
holtunum, með stóran
loðinn kött í fanginu. Hún
kynnir hann sem Tuma og
sleppir honum niður á gólf þegar
blaðamaður er kominn inn úr dyr-
unum. Hún býður upp á kaffi og við
komum okkur fyrir í bjartri og fal-
legri stofunni og Tumi gerir slíkt hið
sama. Hann leggst útglenntur á bak-
ið í sófanum og lætur fara vel um
sig. „Hann liggur alltaf svona,“ segir
Þórhildur og við hlæjum að kettin-
um sem lætur sér fátt um finnast.
Engin borgarstelpa
„Það er svo fyndið að fyrst þegar fólk
kynnist mér þá heldur það að ég sé
algjör Reykjavíkurstelpa,“ segir Þór-
hildur brosandi og fær sér sopa af
kaffinu sem hún drekkur úr Múmín-
bolla. En borgarstelpa er hún ekki,
allavega ekki nema að hluta til.
Þórhildur ólst upp á sveita-
bænum Ármóti í Rangárvallar-
sýslu til átta ára aldurs, en þá skildu
foreldrar hennar og hún flutti með
móður sinni á Flúðir.
Þar kláraði hún grunnskólann
og í kjölfarið kallaði Reykjavík hana
til sín. „Ég flutti 15 ára gömul í bæ-
inn til að fara í MH. Mamma grín-
ast stundum með að hún hafi séð
undir iljarnar á mér. Ég flutti bara
að heiman, fór í bæinn, byrjaði að
leigja og fór í skóla. Mig langaði
alltaf í MH og gat ekki hugsað mér
að fara í skóla á Selfossi,“ segir hún
ákveðið.
Bjó í ferðatösku
Þórhildur átti í raun enga fjölskyldu
í Reykjavík sem hún gat búið hjá,
þannig að hún varð að leigja sér
húsnæði sjálf. Þótt hún hafi reyndar
fengið að liggja á sófanum hjá bróð-
ur sínum í hálft ár, á tímabili. „Ég
bara reddaði mér. Vann með skól-
anum og setti það aldrei fyrir mig.
Eftir á að hyggja þá var þetta eigin-
lega fáránlegt. Ég var bara venjuleg
stelpa í MH og lifði eðlilegu félagslífi
og svo var ég líka að leigja og vinna.
Í dag skil ég ekki alveg hvernig ég fór
að þessu en þetta var einhvern veg-
inn ekkert mál á sínum tíma.“
Á menntaskólaárunum flutti
Þórhildur ansi oft og segir hún
ýmis legt hafa valdið því. Henni telst
til að á fjórum til fimm árum hafi
hún flutt tíu sinnum. „Ég bjó bara
í ferðastösku. Ég hef líka alltaf ver-
ið mikil ævintýramanneskja, hef
gaman af því að ferðast og stekk á
alls konar hluti. Það spilaði svolítið
inn í.“
Stökk fyrirvaralaust til New York
Þegar Þórhildur hafði lokið þrem-
ur árum í MH þá bauðst henni til að
mynda að fara sem au-pair til New
York með mánaðar fyrirvara. Hún
hafði hugsað sér að klára mennta-
skólann á einu og hálfu ári og fara
svo til útlanda. En þetta var tækifæri
sem hún gat ekki hafnað, og greip
það nánast án þess að hugsa sig
um. „Ég ákvað bara að fara og fresta
þessari einu önn. Ég sagði upp íbúð-
inni minni, hætti með kærastanum
mínum og fór,“ segir hún og hlær.
„Ég er rosamikið fyrir að grípa alltaf
þau tækifæri sem bjóðast. Vera ekki
að pæla of mikið í hlutunum.“
Hún var sérlega heppin með
fjölskylduna sem hún starfaði hjá
og segir dvölina í New York hafa
verið frábæra og lærdómsríka lífs-
reynslu. „Þetta var eiginlega það
besta sem hefði getað komið fyr-
ir mig á þessum tíma. Ég þroskað-
ist mjög mikið. Var mjög mikið ein
með sjálfri mér og fór á alls konar
námskeið. Náði að finna úr ýmsum
hlutum sem ég hafði verið að flýja
lengi.“
Þegar heim var komið lauk hún
síðustu önninni í menntaskólanum
og hélt áfram að flytja sífellt á milli
leigíbúða og sófa. „Þessi íbúð er
fyrsta íbúðin þar sem ég kem mér
virkilega fyrir,“ segir Þórhildur þar
sem við sitjum í fallegri íbúð henn-
ar á besta stað í Þingholtunum. En
áður en hún datt niður á hana hafði
hún verið á flakki í sex eða sjö ár.
„Þá fann ég að mig langaði að fara
að eiga heima einhvers staðar og ég
flutti í Þingholtin og fékk mér kött,“
segir hún kímin. Nú hefur hún
búið á sama staðnum í rúmt eitt
og hálft ár, sem er hálfgert met hjá
henni í seinni tíð.
Æðislegt að moka skítinn
Þórhildur er mjög þakklát fyrir að
hafa alist upp úti á landi og kann
alltaf betur að meta það. „Eins og
mér lá mikið á að fara þegar ég var
15 ára, þá finnst mér æðislegt að
eiga þetta athvarf í dag.“
Móðir hennar flutti fyrir
nokkrum árum á sveitabæ þar sem
hún heldur kýr, kindur og hesta.
Þórhildur nýtur að sjálfsögðu góðs
af því og á sjálf einn hest. „Mér
finnst æðislegt að fara í sveitina og
moka skít úti í hesthúsi. Það er al-
gjör jarðtenging fyrir mig. Ég sef
hvergi betur og það fyrsta sem ég
geri þegar ég kem þangað er að
leggja mig í sófanum og næ algjör-
lega að núlstilla mig,“ segir hún og
brosir.
Þórhildur er augljóslega sveita-
stelpa inni við beinið, þrátt fyrir
að búa í hringiðu lattelepjandi
lopatrefla í 101 Reykjavík.
Vinnur við áhugamálið
Þórhildur hóf fréttamannsferil sinn
sem sumarstarfsmaður á Vísi.is,
en henni hafði dottið í hug að það
gæti verið góð hugmynd fyrir hana
að sækja um starf í blaðamennsku.
Sem hún gerði og var ráðin. „Ég sá
fyrir mér að ég gæti sameinað það
sem ég væri góð í og áhugamál,“ út-
skýrir hún. Eftir að hafa tekið nokkr-
ar afleysingavaktir á fréttastofu
Stöðvar 2 um haustið fékk hún fast-
ráðningu og hefur verið þar síðan.
Hún segir það algjör forréttindi
að hafa, eftir svona skamman tíma
í fréttamennsku, fengið tækifæri
til að taka þátt í fréttaskýringaþátt-
unum Brestum. „Ég myndi segja
að það væri draumur allra frétta-
manna að geta unnið svona frétta-
skýringar. Það er vissulega erfitt og
krefjandi, en það er ótrúlega gaman.
Fréttamennska á Íslandi er oft hálf-
gerð framleiðsla og maður fær ekki
oft tækifæri til að sökkva sér svona
djúpt ofan í málin,“ segir Þórhildur
sem hefur augljósa mikla ástríðu
fyrir starfinu sínu.
„Ég get verið svolítið frek“
Í ljósi þess að Þórhildur hefur lagt
mikla vinnu í það á síðustu vikum
að rýna í bresti samfélagins er ekki
úr vegi að spyrja hvort það séu ein-
hverjir brestir í henni sjálfri?
Þórhildur skellir upp úr þegar
blaðamaður ber upp spurninguna,
enda gerum við okkur báðar grein
fyrir því að hún er algjör klisja. Hún
hugsar sig vel um áður en hún svar-
ar. „Það er auðvitað enginn fullkom-
inn. Ég get verið svolítið frek. Ég er
mjög sjálfstæð og hef alltaf verið. Ég
hef farið svolítið mínar eigin leið-
ir. Það er erfitt að segja mér til um
ýmsa hluti því ég vil hafa rétt fyrir
mér, alltaf.“ Hún vill þó ekki meina
að hún sé algjör þverhaus, því hún
taki nú sönsum ef aðrir færi góð rök
fyrir máli sínu.
Forræðisdeilan hræðileg reynsla
Það hve sjálfstæð og ákveðin hún
er má að miklu leyti rekja til erfiðra
aðstæðna sem hún þurfti að takast
á við í æsku, og telur að hafi mót-
að sig. „Foreldar mínir skildu þegar
ég var átta ára og stóðu í mjög erf-
iðri forræðisdeilu í tvö ár. Það var
hræðileg lífsreynsla og eitthvað sem
ekkert barn ætti að þurfa að upplifa.
Þetta var rosalega mikið stríð. Ég og
bróðir minn fórum á tímabili á milli
skóla og vorum hjá foreldrunum sitt
á hvað,“ segir Þórhildur, en hún var
tíu ára þegar forræðsdeilunni lauk.
„Þegar ég hugsa til baka í dag,
þá hætti ég svolítið að vera barn á
þessum tíma. Ég tókst á við þess-
ar aðstæður þannig að ég hélt bara
með sjálfri mér og varð fyrir vikið
mjög sjálfstæð. Ég fann að ég hafði
bara mig. Í stað þess að verða lítil í
mér eftir þetta allt saman þá varð
ég mjög föst á mínu og fullorðnað-
ist allt of hratt. Ég fór að taka mínar
eigin ákvarðanir og fara mínar eigin
leiðir. Ég leit þannig á fólk gæti ekki
sagt mér til.“
„Ég treysti bara á sjálfa mig“
Þórhildur segist alltaf vera að sjá
það betur og betur hvað þessi
reynsla mótaði hana mikið, sérstak-
lega hvað sjálfstæðið varðar. Hún er
mjög fegin að henni hafi tekist að
taka þennan pól í hæðina, að vera
bara töffari, eins og hún orðar það
sjálf.
„Svo varð ég reyndar mjög lok-
Þórhildur Þorkelsdóttir hefur, þrátt fyrir
ungan aldur, vakið athygli fyrir vasklega framgöngu
sem fréttakona á Stöð 2 síðastliðið ár, en hún
er 24 ára. Þá er hún einnig einn umsjónarmanna
fréttaskýringaþáttarins Bresta sem hóf göngu sína
í síðustu viku, og hefur vakið mikla athygli. Hún
bjó í mörg ár í ferðatösku en hefur nú komið sér
fyrir í fallegri íbúð í Þingholtunum. Þórhildur segist
vera sveitastelpa, ákveðin og sjálfstæð, en erfið
forræðisdeila foreldra hennar í æsku hefur mótað
hana mikið. Blaðamaður DV settist niður með
Þórhildi og ræddi um lífið og tilveruna, starfið sem
hún elskar, ástina og alvarlegt bílslys sem fékk hana
til að hugsa skýrar.
Fullorðnaðist allt of hratt
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrun@dv.is
Stekkur á tækifærin Þórhildur
lætur yfirleitt ekki bjóða sér neitt
tvisvar. Ef henni líst á tilboðið þá
tekur hún því strax. MYNd SigtRYgguR ARi
„Ég hélt það yrðu
mín örlög að
deyja í þessu bílslysi
„Foreldar mínir
mínir skildu þegar
ég var átta ára og stóðu í
mjög erfiðri forræðisdeilu
í tvö ár. Það var hræði-
leg lífsreynsla og eitthvað
sem ekkert barn ætti að
þurfa að upplifa.