Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.2013, Blaðsíða 21

Jón Rúnar Gunnarsson
19
Fengin voru venjuleg línustrikuð harðspjöld af A5-stærð. Spjöldin
voru götuð á jöðrunum og hvert gat fékk sitt númer. Þá var útbúinn
lykill sem tók til allra frávika, lýsti þeim og flokkaði... Loks voru svo
Öll frávik skráð á spjöldin. Hvert barn hafði sitt spjald. Jafnóðum og
skráð var á spjöldin var klippt út úr þeim götum sem áttu við tiltek-
in frávik. Frávikin eru skráð sem frávik frá venjulegum framburði...
t.d. str -> [stð-] (í strákur), misnákvæm hljóðritun en þó þannig að allt-
af kemur fram hvert frávikið er. Ef við höldum áfram með ofangreint
dæmi, str- í strákur yrði að klippa út eftirfarandi göt:
4. Hliðar- og sveifluhljóð
7. (C) (C) + r, hr
16. s-klasar
29. Skipti á C^ í CCC-klasa
46. Frávik í framstöðu
Síðan er svo hægt að finna nánast hvað sem er með því að spyrja sig
einhverrar spurningar og stinga prjóni í tiltekið gat eða göt. Þá verða
eftir þau spjöld sem klippt hefur verið út úr, þ.e. þau spjöld sem inni-
halda tiltekin frávik eða flokk frávika.
Flokkarnir voru 48. Tölvan var handhæg, létt og þægileg, og þurfti ekki
rafmagn. Skömmu síðar kom til sögunnar önnur gerð af tölvum, en hún
var rafknúin. Þrátt fyrir það var hún notuð til þess að skrá öll gögnin
undir stjórn Benedikts Jóhannessonar (sjá Indriða Gíslason, Sigurð Kon-
ráðsson og Benedikt Jóhannesson 1986).
Ekki verður því haldið fram hér að stúdentinn sem lenti í úrvinnslu
hafi átt nokkurn þátt í prjónatölvunni. Eg hygg að á engan sé hallað þótt
sagt sé að Jón Gunnarsson hafi átt hugmyndina en Indriði Gíslason og
Höskuldur Þráinsson ráðlögðu einnig um framkvæmdina. Þó má fullyrða
að Jón ráðlagði um stærðina á prjóninum, númer tvö og hálft. En stúd-
entinn getur fullyrt að öll þessi vinna var afar lærdómsrík og prjónatölv-
an dugði vel til þess að semja kandídatsritgerð.
Lokaorð
Jón Gunnarsson naut mikillar almennrar virðingar sem kennari. Hann
hafði þann hæfileika að láta alltaf sem nemendur vissu eitthvað og hefðu
eitthvað lesið og sagði þá „A-ha“ og „Eins og þið vitið.“ Hann hvatti nem-
endur án þess að taka almennilega eftir því sjálfur. Sennilega var það