Þjóðmál - 01.03.2011, Síða 5

Ritstjóraspjall
Vor 2011
_____________
Í hvers konar þjóðfélagi viljum við búa? Þetta er spurning sem sífellt fleiri Ís lend­
ingar spyrja sig . Í landstjórninni gætir nú
meiri forræðishyggju en þekkst hefur frá því
á kreppuárunum þegar svokölluð „stjórn
hinna vinnandi stétta“ deildi og drottnaði .
Stjórnarliðar bollaleggja í fúlustu alvöru um
að leggja 80% skatt á það sem þeir kalla
hátekjur og í röðum þeirra heyrast jafnvel
hugmyndir um að setja á fót ríkisrekna
verslun með nýlenduvörur sem myndi sjá
öllum landslýð fyrir nauðþurftum! Af Kefla­
víkur flugvelli berast þær fréttir að tollverðir
leiti á fólki innanklæða til að tryggja að það
sé ekki með í fórum sínum meiri gjaldeyri
en ríkið heimilar . Skattar á áfengi og tóbak,
bifreiðar og bensín eru hækkaðir upp úr
öllu valdi, ekki til að auka tekjur ríkissjóðs
heldur fyrst og fremst til neyslu stýringar,
þ .e . til að draga úr neyslu og at ferli sem er
stjórnarherrunum ekki þókn anlegt .
Þá hikar ríkisstjórn Steingríms J . Sigfús­
sonar og Jóhönnu Sigurðardóttur ekki við
að misbeita valdi til að klekkja á pólitískum
andstæðingum . Aðför þeirra að tveimur
fyrr verandi formönnum Sjálfstæðisflokks ins
er svívirðileg . Annar þeirra, Davíð Odds son,
var hrakinn úr embætti seðlabankastjóra með
sérstökum lög um frá Alþingi . Hinum, Geir
H . Haarde, var stefnt fyrir landsdóm, fyrst­
um ein staklinga . Aldrei fyrr í sögu landsins
hefur verið ráðist með viðlíka hætti að fyrr­
ver andi for ystumönnum andstöðuflokks .
Undanfarin tvö ár höfum við því búið við
vinstri stjórn eins og þær gerast verstar . Eftir
átján ára stjórnartíð Sjálfstæðisflokksins var
fólk farið að gleyma því hvað vinstri stjórn
raun verulega þýddi . En nú blasir það orðið
við öllum hvað vinstri stjórn hefur í för
með sér: sífelldar skattahækkanir, almennt
úrræða­ og getu leysi, endalaust rifrildi á
stjórnar heim il inu, rangsleitni og misbeitingu
valds, lam andi doða í atvinnulífi og lakari
kjör almenn ings .
Í kjölfar hruns bankanna hófst linnulaus áróður í fjölmiðlum um að hrunið væri
stjórn og stefnu Sjálfstæðisflokksins að
kenna . Ekki er óeðlilegt að sitjandi stjórn­
ar flokki sé refsað þegar áföll verða í þjóðar­
búskapnum . En í þessu tilfelli var aðeins
öðrum stjórnarflokknum refsað – þeim til
hægri . Hinn stjórnarflokkurinn, Sam fylk­
ingin, skerpti á sínum vinstri sjónar miðum
og tók eins og ekkert væri við stjórnar­
taum um eftir hrunið . Þetta var ekki aðeins
ómak legt heldur fullkomlega út í hött . Ef
ein hver flokkur var holdgervingur þess
sem úr skeiðis fór við hrunið – þjónkun við
bólu­auð vald – þá var það Samfylkingin .
Það var nefni lega ekki hægri stefna sem
Þjóðmál VOR 2011 3