Morgunblaðið - 11.09.2015, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. SEPTEMBER 2015
✝ GunnlaugurKristjánsson
fæddist á Akureyri
14. janúar 1956.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi 2.
september 2015.
Hann var sonur
hjónanna Kristjáns
Bjarnasonar, f. 27.8.
1911, d. 5.2. 1992,
bónda að Sigtúnum
í Eyjafjarðarsveit, og Mekkínar
Guðnadóttur, f. 4.5. 1920. Systk-
ini Gunnlaugs eru Bjarni Bene-
dikt, f. 31.7. 1944, Gunnar Árni, f.
18.8. 1947, Jón Guðni, f. 28.11.
1949, og Sigrún, f. 31.8. 1954.
Fyrri kona Gunnlaugs var Huld
Ingimarsdóttir, f. 7.4. 1956, og
eiga þau soninn Loga, f. 16.10.
1975. Þau skildu 1998. Kona
Loga er Elísabet Guðjónsdóttir,
f. 25.5. 1973. Börn þeirra eru 1)
Daði, f. 9.3. 2008, og 2) Sölvi, f.
25.4. 2015. Þá átti Gunnlaugur
byggingatæknifræði frá Tækni-
skóla Íslands 1981. Hann starfaði
hjá Ármannsfelli hf. og Aseta á
árunum 1982-1987 og var tækni-
legur framkvæmdstjóri hjá Álft-
árósi ehf. frá 1987-1999. Árið
1999 hóf hann störf sem fram-
kvæmdastjóri þróunarsviðs ÍAV
og gegndi því starfi til ársins
2007. Gunnlaugur kom með
margvíslegum hætti að skipu-
lagsþróun og uppbyggingu ým-
issa merkra fasteigna á starfsferli
sínum, einkum á höfuðborgar-
svæðinu. Hæst ber þar tónlistar-
húsið Hörpu, en sem fram-
kvæmdastjóri þróunarsviðs ÍAV
dró hann vagninn inni í Portus
Group þar sem hann leiddi hóp
fagaðila sem í sameiningu unnu
samkeppni um húsið og lögðu
grunninn að Hörpu. Gunnlaugur
hönnunarstýrði því verki til árs-
ins 2007. Gunnlaugur gegndi
starfi forstjóra Björgunar frá
árinu 2007 til dauðadags. Þá var
hann einnig forstjóri eignarhalds-
félagsins Hornsteins og stjórn-
arformaður BM Vallár og Sem-
entsverksmiðjunnar síðustu árin.
Útför Gunnlaugs verður gerð
frá Hallgrímskirkju í dag, 11.
september 2015, og hefst athöfn-
in kl. 13.
soninn Halldór, f.
20.5. 1981, d. 23.10.
2012. Móðir hans er
Rósa Emilía Óla-
dóttir, f. 2.8. 1962.
Börn Halldórs eru
1) Ágúst Freyr, f.
10.3. 1999, 2) Elín
Helga, f. 3.10. 2005,
3) Sölvi Thor, f. 6.6.
2006, og 4) Emilía
Ósk, f. 25.2. 2007.
Gunnlaugur
kvæntist árið 2005 eftirlifandi
eiginkonu sinni, Helgu Sigrúnu
Harðardóttur, f. 12.12. 1969. Hún
á dótturina Írisi Helgudóttur, f.
19.2. 1986. Sambýlismaður henn-
ar er Ómar Freyr Sigurbjörns-
son, f. 22.3. 1982. Börn þeirra eru
1) Helga Vala, f. 1.5. 2006, 2)
Dagur, f. 10.8. 2013, og 3) Lóa
Björk, f. 31.12. 2014.
Gunnlaugur ólst upp á heimili
foreldra sinna að Sigtúnum við al-
menn sveitastörf. Hann lauk stúd-
entsprófi frá MA 1976 og prófi í
Elsku Gulli.
Með þér voru jól alla daga.
Þín,
Helga Sigrún.
Með sorg í hjata kveðjum við
okar frábæra tengdason. Elsku
Gulli, takk fyrir allt.
Ég vaknaði snemma og frjálsari en fyr,
og fagnandi vorinu stökk ég á dyr,
og unað og gleði ég alls staðar sá,
og aldrei var fegra að lifa en þá,
því geislarnir dönsuðu um sveitir og
sæ,
það var söngur í lofti, ilmur í blæ.
Það var morgunn í maí.
Þá fann ég hvað jörðin er fögur og
mild.
Þá fann ég, að sólin er moldinni skyld,
fannst guð hafa letrað sín lög og sinn
dóm
með logadi geislum á strá og blóm.
Allt bergði af loftsins bikandi skál.
Allt blessaði lífið af hjata og sál.
jafnvel moldin fékk mál.
Allt vitnaði um skaparans veldi og
dýrð.
Öll veröldin fagnaði – endurskírð,
og helgaði vorinu ljóð sitt og lag
og lofsöng hinn blessaða hátíðisdag,
og geislarnir dönsuðu um sveitir og
sæ.
Það var söngur í lofti, ilmur í blæ.
Það var morgunn í maí.
(Davíð Stefánsson.)
Anna Sigurðardóttir
og Hörður Karlsson.
Að kveldi sólríks dags, 2. sept-
ember, barst sorgarfrétt. Það var
eins og sólin missti yl sinn og
birtu. Stórt skarð var höggvið í
myndarlega systkinahópinn frá
Sigtúnum í Eyjafjarðarsveit.
Yngsti bróðirinn, Gulli mágur, var
fallinn frá eftir harða baráttu við
illvígan sjúkdóm. Dugnaður,
vinnusemi, glettni og húmor ein-
kenndu Gulla og voru honum falin
mörg ábyrgðarstörf. Ákafur
fræddi hann mig um Hörpu og
samstarf við arkitekta og Ólaf Elí-
asson listamann. Ég hugsaði til
þín er ég fór á fyrstu tónleikana
þar. Ég varð uppnuminn og sann-
færðist um þýðingu Hörpu fyrir
framtíð tónlistar á Íslandi. Þinn
skerfur var ómetanlegur. Þökk
fyrir að bjóða mér í veiði með
skemmtilegum hóp í Laxá í Lax-
árdal fyrir nokkrum árum. Veiði-
ástríða þín var afar smitandi. Þú
ætlaðir þér í veiði í sumar þrátt
fyrir veikindin og þar hafði and-
legur styrkur sigur. Með hjálp
tókst þér að væta vöðlur og kasta
fyrir fisk í einni af bestu ám lands-
ins, frábærlega gert. Glettnin í
augunum og brosið á góðum sam-
verustundum verða minnisstæð
alla tíð. Ég mun minnast
skemmtilegra sagna um ykkur
„litlu krakkana“ sem þú og Sigrún
voruð kölluð af mömmu ykkar og
bræðrum fram eftir öllum aldri. Í
veikindunum sýndirðu ótrúlegt
baráttuþrek og vilja. Hugsun og
rökhyggja var skýr í blaðaviðtali
tveim vikum fyrir andlátið varð-
andi Björgun sem þú varst for-
stjóri fyrir. En þér varð ekki
bjargað. Húmorinn var til staðar
hjá þér til hinsta dags, kæri mág-
ur, þótt styrkurinn minnkaði mjög
ört. Það sýndi sig í síðustu heim-
sókn okkar á líknardeildina. Allt í
einu réttirðu höndina beint upp í
loftið og ég skildi ekki hvað var í
gangi, fyrr en þú sagðir: „Maður
þarf ekki annað en rétta upp
höndina þá er konan mín komin og
uppfyllir allar óskir. Ég vildi að ég
hefði uppgötvað þetta fyrr.“ Þú
gerðir þér örugglega grein fyrir af
hve mikilli fórnfýsi Helga Sigrún
hafði annast þig í sjúkdómsferl-
inu. Annars sagðirðu ekki margt,
og þrekið var lítið en þú fylgdist
með samtölum okkar og mér er
sérstaklega minnisstæð kveðju-
stundin. Þið kvöddust svo innilega
systkinin að ég átti bágt með til-
finningar mínar. Það þurfti ekki
mörg orð. Þín verður afar sárt
saknað af mörgum vinum, Gulli
minn, en sárastur er missir fyrir
Helgu Sigrúnu, Loga og fjöl-
skyldu. Guð gefi þeim, systkinum
þínum og móður styrk í sorgar-
ferlinu.
Skugga lengir, skinið dvínar,
skekur kuldi sálartetur.
Ei má gleyma að aftur hlýnar.
Aftur birtir, þá má betur
skynja kærleikskraft og ást.
Óravíddir alheims geyma
ár og vötn og fagrar strendur.
Þar á vinur vorsins heima
með veiðistöng og fimar hendur.
Von þín „bróðir“ aldrei brást.
(Haraldur Hauksson)
Haraldur Hauksson.
Það voru mjög slæm tíðindi
þegar Gulli sagði mér í upphafi
þessa árs að hann hefði greinst
með illvígan sjúkdóm. Hann tók
sér tímabundið frí frá störfum en
ætlaði sér þó sannarlega að snúa
aftur sem þó varð því miður ekki
raunin á, hann barðist til síðasta
dags fullviss um að hann myndi
hafa betur. Þó hann væri ekki í
daglegu starfi síðustu mánuðina
sinnti hann ýmsum sérverkefnum
fyrir Björgun, BM-Vallá og Sem-
entsverksmiðjuna sem stjórnar-
formaður og með margháttaðri
ráðgjöf. Eitt verkefni var honum
mjög hugleikið, en það var flutn-
ingur Björgunar á nýtt athafna-
svæði. Því verkefni hefur því mið-
ur ekki tekist að ljúka, en er núna
samt í góðum farvegi með aðkomu
Faxaflóahafna, en hann átti alla
tíð mjög gott samstarf við for-
svarsmenn þess fyrirtækis.
Ég kynntist Gulla fyrir tæpum
tíu árum, eða þegar hann var ráð-
inn sem forstjóri Björgunar og var
það upphafið að góðu samstarfi
sem þróaðist í mjög góða vináttu.
Gulli var frábær stjórnandi, hann
hafði gott mannlegt innsæi, tölug-
löggur, sanngjarn og framtíðar-
sýn hans var frábær.
Það var fyrst og fremst honum
að þakka hvernig sá hópur mynd-
aðist sem er eigandi að þeim fyr-
irtækjum sem fyrr eru nefnd, því
hann hafði traustið sem þurfti til
að koma þessum hópi ólíkra ein-
staklinga og fyrirtækja saman.
Þegar við hófum samstarf vissi
ég ekki að hann var alinn upp á
næsta bæ við bæinn sem konan
mín er frá, í Eyjafjarðarsveit.
Gulli hefur í gegnum tíðina
komið að mörgum stórverkefnum
og má þar sérstaklega nefna þró-
unarvinnu við uppbyggingu
Hörpu.
Hans verður sárt saknað hjá
okkur samstarfsmönnum og eig-
endum hjá Björgun og tengdum
félögum. Elsku Helga, Mekkín,
Logi, systkini og fjölskyldur, megi
góður guð vera með ykkur á þess-
um erfiðu stundum, hugur okkar
Þóru er hjá ykkur.
Þorsteinn Vilhelmsson.
Gunnlaugi Kristjánssyni
kynntist ég fyrir um 15 árum síð-
an og átti með honum kærar og
minnistæðar stundir í góðra vina
hópi. Gulli var húmoristi, lífs-
kúnstner sem ávallt bar höfuðið
hátt, yfirvegaður, íbygginn,
keppnismaður fram í fingurgóma
og alltaf var stutt í húmorinn hjá
honum. Gulli var vinur í raun og
höfðingi heim að sækja. Ef farið
var í heimsókn til Helgu og Gulla
brást ekki að borðið svignaði af
kræsingum samkvæmt uppskrift-
um sem Gulli töfraði fram. Gulli
var mikill veiðimaður og undi sér
best við árbakkann í faðmi náttúr-
unnar.
Vinahópurinn hefur fylgst með
Gulla og Helgu heyja baráttu við
krabbamein sem oft var óvægin og
hörð. Að lokum felldi krabbinn
Gulla langt fyrir aldur fram. Gulli
barðist eins og ljón við meinið,
óttalaus og gaf hann aldrei færi á
því eina mínútu að ræða uppgjöf.
Mætti ég ráða myndi ég vilja hafa
Gulla með mér í orrustu til þess að
berjast við hlið mér til hinstu
stundar. Þannig held ég að best sé
að kveðja þennan heim áður en
lagt er af stað í ferðalagið til hafs
og himingeima. Gulli gaf aldrei
færi á uppgjöf eða ótta og er því
ókrýndur sigurvegari þessarar
orrustu.
Þó er eins og yfir svífi
enn og hljóti að minna á þig
þættirnir úr þínu lífi,
þeir, sem kærast glöddu mig.
Alla þína kæru kosti
kveð ég nú við dauðans hlið,
man, er lífsins leikur brosti
ljúfast okkur báðum við.
(Steinn Steinarr)
Ég geng í hring
í kringum allt sem er.
Og innan þessa hrings
er veröld þín.
Minn skuggi féll um stund
á gluggans gler.
Ég geng í hring
í kringum allt sem er.
Og utan þessa hrings
er veröld mín.
(Steinn Steinarr)
Nú ert þú, Gulli minn, staddur
utan veraldarinnar sem þú áður
þekktir. Vertu sæll, kæri vinur.
Ég kveð þig nú með þessum fá-
tæklegu orðum.
Magnús Ingi Erlingsson.
Það var endalaust sólskin þetta
sumar. Eyjafjörðurinn skartaði
sínu fegursta, iðjagræn tún og
stórbrotin fjallsýn. Nokkrar ung-
lingsstúlkur ofan af Akureyri
höfðu fengið boð um að sækja inn-
ansveitarball í Sólgarði, einu af fé-
lagsheimili sveitarinnar. Þetta var
sumarið sem við vorum 14 ára og
við tæplega með aldur til að sækja
sveitaböll, en þarna hittumst við í
fyrsta sinn. Hann stríddi okkur
vinkonunum dálítið, sagðist heita
Tryggvi og hvarf svo út í sumar-
nóttina. Það liðu tvö ár og þá hitt-
umst við um haust nýnemar í MA
og þarna var hann kominn.
Reyndist ekki heita Tryggvi, held-
ur Gunnlaugur, sagðist reyndar
heita Gunnlaugur Tryggvi og leið-
rétti það ekki fyrr en mörgum ár-
um síðar, grallarinn sá. Hann
hafði verið í skóla í Reykholti og
þá þegar þekktur fyrir lúmskan
húmor og skarpa greind. Í MA
varð til þéttur og góður vinahópur
sem við bæði tilheyrðum og eru
enn mínir bestu vinir. Já, Gulli var
einn af mínum bestu vinum. Og
hvílík heppni að kynnast honum.
Við töluðumst ekki endilega við í
hverri viku og stundum skildi okk-
ur að höf og lönd, en þegar við
spjölluðum eða hittumst var eins
og tíminn hefði staðið í stað.
Við áttum mörg sameiginleg
áhugamál eins og til dæmis mat og
matargerð. Við gátum talað enda-
laust um þetta áhugamál okkar en
skemmtilegast var að elda og
borða saman. Þær eru ófáar
matarveislurnar sem við höfum
setið saman og þar bera hvað hæst
gamlárskvöldin sem gleymast
aldrei, né snilld Gulla við pottana.
Hann fylgdi ekki uppskriftum
heldur prufaði sig áfram og við
sem vorum þiggjendum erum æv-
inlega þakklát fyrir þessar til-
raunir. Svo voru það ferðalögin
sem heilluðu, framandi heimar og
freistandi matur. Þarna áttum við
líka samleið í eiginlegri og óeig-
inlegri merkingu. Ítalía kom þar
sterkt inn og þar áttum við
ógleymanlegar stundir. Við fórum
á skíði og í veiði. Já, veiðin, Gulli
heillaðist af fluguveiði fyrir mörg-
um árum norður í Laxárdal og var
ástríðufullur og sérlega góður
veiðimaður. Við fórum stundum
saman í bíl norður og þá var margt
spjallað. Sumir kunna að segja að
Gulli hafi ekki verið sérstaklega
góður bílstjóri en ég get ekki tekið
undir það. Það er, jú, ekki á allra
færi að vera undir stýri, borða
pylsu, senda SMS, vera bara rétt
yfir löglegum hraða og það allt á
sama tíma, já og kannski kveikja í
sígó svona í leiðinni. Það þarf snill-
ing í svona verkefni.
Gulli unni landinu sínu, var
náttúrubarnið frá Sigtúnum í
Eyjafirði með ríka réttlætiskennd
og trúði á jöfnuð og sanngirni.
Hann var áhugamaður um skipu-
lag og arkitektúr og var smekk-
maður fram í fingurgóma.
Það var í febrúar sl. að hann
færði mér fréttina um krabbann
sem hafði tekið sér bólfestu í hon-
um og nú er hann allur, aðeins sex
mánuðum síðan. Mikill harmur er
að okkur kveðinn. Við söknum
hans endalaust, hans fallegu nær-
Gunnlaugur
KristjánssonGísli var í orðu- og laganefndklúbbsins ásamt undirrituðum.
Það var einstaklega ánægjulegt
að starfa með honum, hann var
alla tíð mjög jákvæður og sá allt-
af ljós í myrkrinu. Hann var rétt-
sýnn og traustur félagi og vildi
allt fyrir alla gera. Við í orðu- og
laganefnd viljum þakka Gísla
fyrir samstarfið sem aldrei bar
skugga á.
Við kveðjum þennan litríka og
yndislega félaga með söknuði,
um leið og við vottum Bryndísi,
börnum og allri fjölskyldu hans
virðingu okkar. Megi góður guð
styrkja þau í þeirra sorg. Hvíl í
friði kæri vinur.
Orðu- og laganefnd Klúbbs
matreiðslumeistara,
Lárus Loftsson, Einar
Árnason, Brynjar Eymunds-
son og Ingvar Sigurðsson.
Mér er það bæði ljúft og skylt
að kveðja vin minn, Gísla Thor-
oddsen.
Ég kynntist Gísla fyrir hart-
nær 40 árum, þegar hann gerðist
meðlimur Tígulsjöunnar. Ég
kunni strax vel við Gísla, þarna
var greinilega hamingjusamur
maður á ferð, vel giftur og þau
áttu efnileg börn.
Gísli lærði matreiðslu, starfaði
í Kaupmannahöfn, Brauðbæ og
síðast í Perlunni. Hann varð
fljótt einn besti kokkur á Íslandi;
matreiðslumeistari, Masterchef
– hvað annað? Ekki eru slíkir
listamenn á hverju strái. Eitt
sinn þegar klúbburinn var hald-
inn hér þá hafði ég rétt sem í var
örlítið kúmen. Ég fann ekkert
bragð af því. Gísli smakkaði á
matnum og spurði strax „Ertu
með kúmen í þessu?“
Ég játti því og hugsaði: Þetta
er ekki normalt, en eru ekki
bragð- og lyktarskyn ein bestu
tæki matreiðslumeistara? Starfs-
lega séð var Gísli á réttri hillu í
lífinu, frábær kokkur sem alltaf
var duglegur að tileinka sér nýja
strauma í matreiðslu. Oftar en
ekki þegar ég var að vesenast í
eldhúsinu og varð strand – hvað
á ég að gera?
Hringja í Gísla, hann hafði
alltaf tíma: þú gerir bara svona
og svona þá ertu búinn að redda
þessu.
Stundum þurfti ég að fá eitt-
hvað lánað, ekkert nema sjálf-
sagt. Þegar ég spurði hvenær
hann vildi að ég myndi ná í hlut-
inn: „Hvenær sem er,“ var svar-
ið. Ég er varla búinn að leggja á
tólið þá hringir dyrabjallan.
Hver er ekki kominn með það
sem ég þurfti, nema Gísli. „Ég
átti leið fram hjá,“ sagði Gísli
brosandi.
Ég er ekki viss um að það hafi
alltaf verið satt. Greiðviknin
óendanleg og alltaf sjálfsögð.
Gísli var mikill vinur vina sinna.
Við félagarnir reyndum að
spila hálfsmánaðarlega. Alltaf
gott að borða hjá Gísla – buff
tartar.
Það varð hefð fyrir nokkrum
árum, að Gísli byði upp á tartar í
spilaklúbbnum. Ekki slæm hefð
það.
Í vor þá ákváðu þau hjónin að
hætta að vinna, 1. júlí sl., og njóta
lífsins; ferðast og gera það sem
þau langaði til, en skjótt skipast
veður í lofti. Bryndís konan hans
hefur staðið eins og klettur við
hlið hans í veikindunum og er
sjálfsagt orðin örþreytt eftir
þennan erfiða tíma. Börnin gáfu
henni mikinn styrk enda dugleg
að styðja við bakið á mömmu
sinni. Bryndís mín, þrátt fyrir að
Gísli hafi farið allt of snemma þá
veit ég að þetta er erfitt en hugs-
aðu til baka, til allra góðu áranna
sem þið Gísli áttuð saman.
Gísli, þín verður sárt saknað.
Ég er betri maður fyrir að hafa
þekkt þig. Hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Ég votta nánustu fjölskyldu
Gísla mína dýpstu samúð. Með
vinsemd og virðingu,
Gísli Krogh.
Aðafararnótt fimmtudagsins
3. september dreymdi mig
draum. Ég kom í hús sem til-
heyrði samtökum sem ég sæki
reglulega og hef gert í mörg ár. Í
draumnum var líkan af breska
þinghúsinu og klukkuturninn,
Big Ben, var að brotna af mód-
elinu. Ég reyndi að festa turninn
en ekkert gekk. Við það vaknaði
ég.
Mín fyrsta hugsun var að Gísli
væri dáinn. Það var rétt. Því mið-
ur. Ég og Gísli áttum samleið í
nokkuð mörg ár. Hittumst und-
antekningalítið í hverri viku, sát-
um saman með góðu fólki þar
sem við samhæfðum reynslu
okkar, styrk og vonir. Þau sem
það gera kynnast vel og innilega.
Gísli var ómetanlegur félagi og
vinur. Það veit ég eftir áralöng
samskipti.
Því datt mér í hug að Gísli
væri dáinn þegar mig dreymdi að
kirkjuturninn væri brotinn og
fallinn? Jú, vegna þess að Gísli
var áreiðanlegur, tryggur, ná-
kvæmur og taktfastur. Eins og
heimsins besta klukka.
Félagar Gísla í litlu góðu
deildinni á miðvikudagsmorgn-
um sakna eflaust allir hins góða
vinar. Fjölskylda Gísla á hug
minn allan. Þau horfa á eftir ein-
staklega góðum og gefandi
manni.
Sigurjón M. Egilsson.
Gísli Thoroddsen
Það er þyngra en
tárum taki að hugsa
til þess að elsku
Viktor sé ekki leng-
ur meðal okkar, far-
inn úr lífinu sem hefur svo mörg
tækifæri.
Til ljóssins heima lífið snýr,
og lýsir dagsverk þitt.
Drottinn sem þér bústað býr,
barnið þekkir sitt.
Í margra huga er minning skær
og mynd í hjarta geymd.
Stöðugt okkur stendur nær,
stund sem ekki er gleymd.
Viktor Már
Axelsson
✝ Viktor Már Ax-elsson fæddist
11. september
1989. Hann lést 12.
ágúst 2015. Útför
hans fór fram 21.
ágúst 2015.
Nú er komið að kveðju-
stund,
klökkvi hjartað sker.
Nú genginn ertu Guðs
á fund,
sem góður líknar þér.
Lífið er tímans ten-
ingaspil,
tilgangur þess virðist
falinn,
en gott er að vita að
gerð eru skil,
og gengin spor vandlega talin.
Enginn veit hvorki um stað eða stund,
hvar stöðvast hin mannlega klukka,
og þegar réttlætis reiknað er pund,
þá ræður ei hending né lukka.
(Kristján Runólfsson)
Blessuð sé minning elsku Vikt-
ors okkar.
Kristín Axelsdóttir
(Didda amma).