Skólavarðan - 01.04.2010, Blaðsíða 30

30
Skólavarðan 3.tbl. 2010
Sigurlína Sjöfn Kristjánsdóttir
Kveðja frá Kennarasambandi Íslands
Sigurlína Sjöfn Kristjánsdóttir fæddist í Reykjavík 1. maí 1947.
Hún lést á Landspítalanum við Hringbraut 2. apríl 2009. Sigurlína
var elst sjö systkina. Foreldrar hennar eru Kristján V. Kristjánsson
kjötiðnaðarmeistari (1920-1998) og Ragnhildur Magnúsdóttir, f.
1924. Eiginmaður Sigurlínu er Trausti Björnsson kennari, f. 5.1.
1943. Börn þeirra eru Halldóra, f. 5.9. 1965 og Björn, f. 3.12. 1967.
Sigurlína ólst upp á Lambhól í Reykjavík. Hún gekk í Melaskóla
og síðan í Hagaskóla og varð gagnfræðingur þaðan árið 1964. Frá
þrettán ára aldri vann Sigurlína öðru hvoru í Fiskvinnsluhúsi Alli-
ance, síðan í kjötverslun J.C. Klein hjá föður sínum, á skrifstofu
Alþýðublaðsins, við handavinnukennslu á Laugum, í Hraðfrystihúsi
Eskifjarðar, á bókasafni Eskifjarðarskóla, sem læknaritari á Eski-
firði og læknaritari á Landspítalanum. Sigurlína hóf störf hjá Kenn-
arasambandi Íslands árið 1986. Hún var formaður Kvenfélags Eski-
fjarðar, söng í Eskjukórnum og síðan með Söngfélagi Skaftfellinga
og var formaður þess. Hún var félagi í BPW. Sigurlína og Trausti
giftust 30.12. 1969. Þau bjuggu fyrst í Reykjavík en svo á Laugum í
Suður-Þingeyjarsýslu 1971-73, Eskifirði 1973-82 og fluttust aftur til
Reykjavíkur árið 1982.
Úr minningarorðum Eiríks Jónssonar í Mbl. 15. apríl 2009
Sigurlína hóf störf hjá Kennarasambandi Íslands árið 1986 og var
sá starfsmaður sem lengst hefur unnið hjá sambandinu. Sigurlína
hefur alla tíð séð um símsvörun ásamt öðrum störfum sem henni hafa
verið falin og því verið eins konar rödd Kennarasambandsins. Flestir
sem hafa hringt eða átt erindi í húsið kannast við hana. Fólk hefur
haft orð á því að Sigurlína hafi jafnan tekið öllum af ljúfmennsku
og kurteisi og lagt sig fram um að leysa hvers manns vanda. Ég
held að á engan sé hallað þó að ég fullyrði að ekki er hægt að hugsa
sér betri starfsmann í því starfi sem Sigurlína gegndi. Það skiptir
verulegu máli fyrir samtök eins og Kennarasamband Íslands að þeir
sem þangað leita séu boðnir velkomnir og að þeim sé sinnt af áhuga
og skilningi. Þannig starfsmaður var Sigurlína, ljúf, jákvæð og lipur
í samskiptum. Hún hefur verið einstaklega góður samstarfsmaður
og félagi og jafnan staðið framarlega við skipulagningu alls konar
félagsstarfs meðal starfsmanna. Þá hefur hún einnig verið nokkurs
konar hirðljósmyndari í húsinu og ófáar myndir sem hún tók er að
finna í myndasafni í albúmum sem hún raðaði jafnóðum í.
Þó missir okkar starfsmanna í Kennarahúsinu sé vissulega mikill
við fráfall Sigurlínu er missir eiginmanns, barna, tengdabarna, barna-
barna og annarra náinna ættingja margfalt meiri. Sigurlína var mikil
fjölskyldumanneskja og talaði alltaf um sína nánustu af mikilli hlýju
og virðingu.
Ég vil persónulega og fyrir hönd Kennarasambands Íslands og
starfsmanna þess þakka Sigurlínu fyrir samstarfið, tryggð og vináttu.
Ég bið algóðan Guð að blessa minningu Sigurlínu S. Kristjánsdóttur.
Eiríkur Jónsson, formaður KÍ
fólkiÐ
Jón Hnefill Aðalsteinsson
Jón Hnefill Aðalsteinsson lést í Reykjavík 2. mars sl. hátt á 83.
aldursári. Jón Hnefill fékkst við kennslu nærri alla sína starfsævi,
bæði sem kennimaður og kennari á öllum skólastigum. Hann réðst að
Menntaskólanum við Hamrahlíð árið 1969 og kenndi þar til 1988 að
hann varð fyrsti lektor í þjóðfræði við Háskóla Íslands og prófessor
frá 1992 og vann þar gagnmerkt brautryðjendastarf.
Í Hamrahlíð kom Jón Hnefill í hóp ungra og róttækra kennara sem
á næstu árum umbyltu íslensku framhaldsskólakerfi undir forystu
Guðmundar Arnlaugssonar. Þó að Jón væri hvorki í hópi þeirra
róttækustu né hinna hraðskreiðustu lagði hann með hægð sinni,
íhygli og lævísum húmor margt gott til mála. Einkum verður hans
minnst fyrir frumkvæði og forystu í að taka upp nýjar kennslugreinar
á sviði sögu og félagsgreina sem áður hafði lítt verið fengist við í
menntaskólum landsins, svo sem hugmyndasögu þar sem eftir hann
liggur ágæt kennslubók.
Jón Hnefill tók virkan þátt í félagslífi menntaskólakennara og varð
formaður félags þeirra. Á árunum rétt fyrir 1980 var mikil hreyfing
í þá átt að sameina félög kennara en þá störfuðu fjögur stéttarfélög
kennara. Illu heilli tókst það ekki til fulls en þó tókst að sameina þau
tvö og tvö. Jón Hnefill varð fyrsti formaður Hins íslenska kennara-
félags (HÍK), en það varð til úr Félagi menntaskólakennara og Félagi
háskólamennaðra kennara.
Undir forystu Jóns Hnefils voru stigin fyrstu ákveðnu sporin í þá átt
að búa til úr klúbbi virðulegra verkfallsréttarlausra hámenntamanna
róttækt og baráttuglatt stéttarfélag meðvitaðra kennara. Sú leið var
löng og torsótt en skilaði á endanum verulegum árangri.
Fyrir þessi mikilvægu störf er samtökum kennara ljúft og skylt að
minnast Jóns Hnefils.
Jón Hnefill var hæglátur kennari, mjög fróður um marga hluti og
með hlýjan en oft meinlegan húmor. Hann var ráðagóður og hjálpfús
og greiddi eftir mætti götu nemenda sinna þótt það væri ekki endilega
í hans verkahring.
Blessuð sé minning hans.
MiNNiNGARoRð