Félagsbréf - 01.05.1960, Page 33

FÉLAGSBRÉF
31
Eigum við þá ekki bara að koma heim?
Nei, við skulum fara inná barinn.
Stóri maðurinn hafði sagt þetta í ákveðnum tón en samt sem áður leið
nokkur stund án þess að hann hreyfði legg né lið og litli maðurinn stóð
líka kyrr og virti félaga sinn fyrir sér í gegnum gleraugun. Svo fóru þeir
háðir inn á barinn þegar stóri maðurinn var búinn að koma úlpunni
sinni fyrir í fatastúkunni. Þjónarnir horfðu á eftir þeim þegar þeir fetuðu
milli borðanna í áttina að barnum. Sá stóri fór á undan. Hinn fylgdi svo
fast á eftir að hann rak tærnar tvisvar í hæla hans.
Ritstjórinn studdi olnboganum á barborðið og var að ráða krossgátu.
Hann hafði varla snert á viskíglasinu fyrir framan sig og leit ekki npp
þegar þeir komu inn. Það voru ekki aðrir gestir inni nema þrír ungir menn
útí horni sem virtust skemmta sér vel. Barþjónninn hélt áfram að þurrka
af borðinu eftir að tvímenningarnir komu inn. Þeir stóðu í nokkurri fjar-
lægð og horfðu á myndir sínar í speglinum bak við barþjóninn. Ungu
mennirnir þrír hlógu og það skvettist útúr glasinu hjá einum þeirra.
Þeir voru að segja sögur úr bankanum þar sem þeir unnu.
Loks var barþjónninn búinn að þurrka af horðinu og leit um öxl til
tvímenninganna um leið og hann fór að pússa glös.
Hvað var það?
Þeir svöruðu ekki strax og litli maðurinn leit á félaga sinn spyrjandi.
Sá stóri fálmaði með fingrunum einsog hann ætti bágt með að koma vinnu-
lúnum höndum sínum fyrir í heiminum og loks tók hann það til bragðs
að stinga þeim í vasann. Barþjónninn spurði aftur hvað þeir ætluðu að fá.
Ekki neitt, við ætluðum ekki að fá neitt.
Við verðum að panta eitthvað, sagði sá minni og lækkaði röddina.
Sama er mér, þú getur fengið eitthvað handa þér, sagði sá stóri og
starði sífellt á spegilmynd sína.
Ritstjórinn fyllti út krossgátu án þess að líta upp. Hann notaði sjálf-
blekung við krossgátuna.
Ég ætla að fá sítrón, sagði litli maðurinn og fikraði sig nær barborðinu.
Sítrón í hvað? spurði þjónninn, vodka, viskí?
Bara sítrón, sagði litli maðurinn.
Bara sítrón? spurði þjónninn og hætti að pússa glasið.
Nú leit ritstjórinn upp, hann horfði fyrst á litla manninn, rólega, næst-
um vingjarnlegu augnaráði, svo sneri han'n sér að barþjóninum og sagði: