Félagsbréf - 01.06.1961, Page 38

36
FÉLAGSBRÉF
sett í félaginu, og ég fer ekki a<5 brjóta þær og svíkja þannig fé-
laga mína.
BÓKAÚTGEF.: Ég myndi borga strax, ef ég bara sæi til þess nokkra leið.
En mér er lífsnauðsyn að fá að gefa út eitthvað eftir þig eða einhvern
af hinum andríkari höfundum. Takist mér það ekki, sé ég ekki, hvernig
ég fer að komast af.
RITHOF.: Ætli þú kljúfir það ekki einhvern veginn hér eftir eins og
hingað til að framfæra þig og fjölskyldu þína.
BÓKAÚTGEF. (dapurlega): Ég á ekki lengur neina fjölskyldu. Konan
mín fór frá mér í fyrra og tók litlu telpuna okkar með sér.
RITHÖF.: Æ, hvað er að heyra þetta! Er hún Kristín farin frá þér?
Þessi glæsilega kona, mér fannst hún a.m.k. vera það — og ég man
ég var afspyrnu feimin við hana. Sennilega af því að hún var kona
eins merkasta hókaútgefandans.
BÓKAÚTGEF.: Þú hefðir ekki þurft að vera 'það.
RITHÖF.: Nei, líklega ekki. En ég var það nú samt. Hún gekk í afai
fínni loðkápu og hefur sjálfsagt notað úrvals ilmvatn, því ég man
ennþá, hve góð mér þótti lyktin af því. Ég get enn í dag kallað þá lykt
fram í huga mér. En hvers vegna var hún annars að fara frá þér?
BÓKAÚTGEF.: Hún sagði, að ég gæti ekki séð fyrir henni og telpunni>
a.m.k. tilfærði hún þá ástæðu, þegar hún fór fram á skilnað. Og
óneitanlega hef ég verið fjarskalega fátækur upp á síðkastið.
RITHÖF.: A-ha, gerði hún það? Ætli hún hafi bara ekki verið hætt að
elska þig?
BÓKAÚTGEF.: Ég veit það ekki. Konum gengur að öðru jöfnu erfiðlegar
að elska menn, sem ekki geta séð fyrir þeim, heldur en ef þeir hafa
miklar tekjur. Kannske er henni ekki láandi. Fólk, sem er vant alls-
nægtum, sættir sig illa við fátækt og skort.
RIT-HÖF.: Þetta var nokkuð fallega sagt hjá þér, að konum gangi að öðru
jöfnu erfiðlegar að elska menn, sem ekki geta séð fyrir þeim. Ég ætla
að skrifa þetta hjá mér til minnis. En hvað varð svo af konunni þinni?
BÓKAÚTGEF.: Ég heyri sagt, að hún ætli að fara að giftast Konráði
Konráðssyni ljóðskáldi.
RITHÖF.: Heyri ég rétt? Honum Konráði?
BÓKAÚTGEF.: Já, 'það er víst þannig.
RITHÖF.: Sjáum Konna! Ég minnist þess, að á niðurlægingartímunum)