Félagsbréf - 01.06.1961, Síða 48

46
FÉLAGSBRÉF
Heimurinn þóttist hollur mér
og hvíslaði í mitt eyra.
Hann fýsti mig að fylgja sér,
fínt var þetta að heyra.
Huggun skaltu hljóta af mér
og hjartans gleðina nóga,
fjárhlut drag þú fast að þér
og flest allt þar til voga.
Meira er ráð að rækta plóg
og rausnarverki hrósa
en sýta í sína sálardróg,
svo munu flestir kjósa.
Mannorö þegar mektast þú
mun þér vaxa þaðra,
því sá er einskis nýtur nú,
sem nær ei beygja aðra.
Á þessi ráðin þegar í stað
þurfti ei lengi að eggja,
hugðist ég sem heimurinn bað
hvern mann undir leggja.
Ekki gafst þetta þó vel og samvizkan sagði fljótlega til sín. Snúast íot-
tölurnar nú á hinn betri veg, og koma margar vísur um það góða, sem
falli þeim í skaut, sem fara að guðs vilja:
Sá, sem skapaði hauður og haf
himna og mannkyn líka,
hann út í mína öndu gaf
orð og ræðuna slíka.
Ég var dreginn díki úr
með dauöans stríði hörðu.