Félagsbréf - 01.10.1964, Side 15

og segir liann í formála að Hrönnum,
„að þessi háttur sé sá fegursti og
dýrsti, sem nokkur tunga á“ og bætir
við „að mikið sé vinnandi til að geyma
það með honum, sem maður vill láta
minnast lengi.“
í þessari rímu er m.a. þessi vísa
(sem má lesa aftur á bak eins og aðr-
ar sléttuhandavísur):
Falla tímans voldug verk,
varla falleg baga,
snjalla ríman, stuðlasterk
stendur alla daga.
Einar Benediktsson var eitt af höf-
uðskáldum íslendinga á vorri öld og
einhver stórbrotnasti maður, sem lifað
hefir. Hann hafði glæsilegar hugsjón-
ir um hag íslands og hann gerði alll
til að koma þeim í framkvæmd. Það
þurfti heimsstyrjöld til að hindra, að
Eann kæmi fyrirætlunum sínum um
virkjun Þjórsárfossa í framkvæmd. Nú
sér þjóðin öll, að þetta mál er fram-
tíðarmál íslands og sá dagur nálgast
óðum, er þjóðin mun fagna þeim úr-
slitum. Hann vígði beztu ár ævi sinn-
ar til undirbúnings stórverzlun, hafnar-
gerð og síðar námurekstri, og þessum
hugsjónum barðist hann fyrir allt frá
æskualdri, eins og kemur fram í kvæð-
inu um Dettifoss:
Hve mætti bæta lands og lýSs vors kjör
að ieggja á bogastreng þinn kraftsins ör,
a3 nota máttinn rétt á hrapsins hæðum,
svo hafin yrði í veldi fallsins skör.
— Og frjómögn lofts má draga að blómi
og björk,
já, búning hitans sníða úr jökuls klæðum.
Hér mætti leiða líf úr dauðans örk
og ljósið tendra í húmsins eyðimörk
við hjartaslög þíns afls í segulæðum.
Síðustu ár ævinnar var heilsa skálds-
ins þrotin og dvaldist hann þau ár í
Herdísarvík, í hraunjaðri undir hrika-
legri fjallshlíð við sævibarða strönd-
ina og lauk þar sínu margbreytilega
og söguríka lífi. Frú Hlín Johnson
bjó honum þar athvarf og annaðist
hann á aðdáunarverðan hátt.
FÉLAGSBRÉF 11