Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1991, Síða 60

samtímaverkið fremur fyrir efasemdum. Einmitt hjá þeim, sem hafa
það að atvinnu sinni að skoða leikhús og ættu eiginlega að leita uppi
ný verk, vekur samtímaverkið vantrú, eins og þeir óttist leikhús
samtímans. En þetta höfum við þekkt lengi. Einnig þótt „Sihanouk"
og sömuleiðis „Indiade" hafi ekki fengið sömu umfjöllun heimsins
og Shakespeareverkin, eru þau okkur samt sem áður jafn mikilvæg,
vegna þess að þau eru hluti af köllun okkar. Stórt orð: Köllun. Ég
viðurkenni það. En þau eru raunverulegur hluti leikhúsvinnu okkar.
Það sem gerir leikhús lifandi eru elstu verkin og þau langyngstu hlið
við hlið.
Catherine Schanb, kórstjóri
Þaðerafarsérkennilegt,aðmínuviti,að tengjaísyrpu „Ífígeníu"eftirhinn
„nútímalega" Evrípídesvið „Óresteiu" Æskílosar. Þessir sígilduhöfundar
tveir eru ákaflega ólíkir.
Það er rétt. Æskílos stofnaði leikhúsið, og Evrípídes stofnaði
60
Bjartur ogfrú Emilía