Víkurfréttir - 15.12.1988, Síða 34

\iimn
JÓLABLAÐ1988
„Allir komnir
í hálfgerðan
bakkgír“
- Rætt við þau Huxley Ölafsson og Vilborgu Ámunda-
dóttur, sem eru ekkert á því að setjast í helgan stein,
þó þau séu komin á níræðisaldur
Þeir eru ekki margir Keflvíkingarnir sem ekki hafa heyrt minnst á þau hjón, Vilborgu Ámundadóttur
og Huxiey Ólafsson. Sama má raunar segja um flesta Suðurnesjamenn, enda er hér á ferðinni athafna-
fólk sem enn er á fullu þó þau séu bæði komin á níræðisaldur. Þessu fólki kynnumst við nú nánar.
Huxiey er fæddur 9. janúar 1905 að Þjórsártúni í Rangárvallasýslu. Eftir skólagðngu fór hann til
Sandgerðis 1922 og var síðan viðloðandi það pláss í margar vertíðar en á sumrin vann hann við verslun
heima í Þjórsártúni. Hann kom fyrst til Keflavíkur 1933 og var þar í nokkur ár en fór síðan til Reykja-
víkur en kom alkominn til Keflavíkur 1939 og hefur verið þar síðan.
Vilborg er fædd í Reykjavík 26. des. 1906 og þar uppalin, gekk í menntaskóla og fór einn vetur í heim-
speki eftir stúdentspróf. Vann siðan í verslun föður síns og sá síðan um hana ásamt stjúpmóður sinni
eftir að faðir hennar féli frá. Sú verslun var að Hverfisgötu 37, þar sem Kjöiur er nú tii húsa í Revkjavík.
Þau giftu sig 1934, bjuggu fyrst í Reykjavík og Huxley vann í Sandgerði. Hann fór, eins og áður
segir, til Keflavíkur 1939 en hún ekki fyrr en 1940 og þá hófu þau búskap í húsi Keflavíkur h.f.
Vistmenn
á Garðvangi
óska öllum þeim sem sýnt haía
þeim vinarhug
og glatt með heimsóknum,
gleðilegra jóla og íarsœldar á nýju ári.
Guð blessi ykkur öll.
Óskum öllum þeim sem sýnt hafa
okkur vinarhug og glatt
með heimsóknum,
gleðilegra jóla og farsœldar á nýju ári.
Guð blessi ykkur öll.,
Vistmenn á Hlévangi
ýumi
,Það voru mikil viðbrigði að koma hingað þá
„Það voru viðbrigði að
koma hingað þá. Er mér það
alltaf minnisstætt, ekkert raf-
magn til eldunar, engin götu-
ljós þarna vesturfrá. Fannst
manni það alveg dásamlegt
þegar vatnið kom en áður
hafði maður brunnvatn sem
var dælt upp til okkar. Svo var
eins og gengur og gerist kola-
vélar o.þ.h. En rafmagnið var
nýkomið til eldunar í Reykja-
vík þegar við fórum,“ sagði
Vilborg er hún lýsti þessum
fyrstu árum þeirra í Keflavík,
,,en hér hef ég alla tíð kunnað
mjög vel við mig og fólkið á
staðnum."
H.f. Keflavík
-Huxley, varst þú kominn í
útgerð á þessum árum?
„Ekki fyrr en ég kom í H.f.
Keflavík. Þá eign keyptum við
saman félagarnir, Hreggviður
Bergmann, Ólafur Jónsson,
Sandgerði, og Sveinn Jónsson,
Sandgerði, og Finnbogi Guð-
mundsson. Ég var verkstjóri á
síldarplani á Siglufirði sumar-
ið 1939 og á því ári tók ég við
rekstri H.f. Keflavík og rak
það í nokkur ár.
Fiskiðjan og
Flökunar-
stöðin
Á þessum tíma var öllum
fiskúrgangi fleygt. Það þótti
meira að segja kostur á frysti-
húsi, ef úrgangurinn gat runn-
ið kostnaðarlaust í sjóinn. Mér
blöskraði þetta. Fékk ég þá
flestöll frystihúsin í samtök
um að koma upp vinnslustöð
fyrir bein og úrgang. Fékk það
nafnið Fiskiðjan s/f. Skyldu
svo frystihúsin greiða upp-
bygginguna með væntanlegum
fiskúrgangi.
Uppbygging Fiskiðjunnar
tók mikinn tíma og fjarlægðist
ég því smátt og smátt rekstur
Keflavíkur hf., enHreggviður
Bergmann tók við. Gekk
þetta allt vel, enda samvinnan
góð.
Fiskiðjan byrjaði rekstur
1946 og gekk vel frá byrjun.
Tæknin fór að gera meira og
meira vart við sig. Meðal ann-
ars var í Þýskalandi farið að
framleiða flökunarvélar fyrir
fisk. Þetta voru dýrar vélar.
Það varð því að samkomulagi
hjá okkur, eigendum Fiskiðj-
unnar, að kaupa 3 Ilökunar-
vélar, með tilheyrandi. 1956
byggðum við hús fyrir þessar 3
flökunarsamstæður, ásamt
fiskmóttöku og slægingarað-
stöðu. Fiskinum var svo ekið
beint úr bátunum í fiskmót-
tökuna. Þar var hann slægður,
flakaður og flökunum ekið í
álbölum til frystihúsanna, í
sama hlutfalli og bátar hvers
húss höfðu lagt fiskinn inn.
Var þetta því sameiginleg flök-
unarstöð fyrir öll húsin.
Þegar betur fór að ganga hjá
frystihúsunum kom að því, að
þau vildu fara að fá flökunar-
vélar sjálf, í hvert hús. Keyptu
þau þá vélarnar af flökunar-
stöðinni og stöðin var lögð nið-
ur. - Eftir að flökunarstöðin
hætti, stækkuðum við Fiskiðj-
una með nýjum vélasamstæð-
um, sem við settum upp í hús-
um flökunarstöðvarinrtar og
þar var Fiskiðjan til húsa, þar
til hún var lögð niður - en það
er önnur saga.“
Engin götuljós
-Vilborg, þú sagðir áðan að
hér hefðu engin götuljós verið er
þið fluttuð?
„Ég segi nú kannski ekki að
við værum alveg án útiljósa,
þau voru þó ekki eins og í dag.
T.d. voru engin götuljós frá
Þorsteinsbúð (núverandi
Rafbær, innsk. blaðam.) og
vestur eftir. Var því mikið
dimmt þarna og þetta því
viðbrigði mikil. Þá voru
brunnar sem fólk sótti vatnið í
og sums staðar dælur eins og
þarna niður frá.. Hafði ég
þvottabala sem ég lét dæla
vatni í og úr honum notaði ég
það. Er mér því alltaf minnis-
stætt þegar það kom rennandi
vatn í kranana. Það fannst mér
svo dásamlegt."
Efsta húsið
-Hvað leið langur tími þang-
að til að þið fluttuð þangað sem
þið búið núna?
Huxley: „Við byggðum hús-
ið hér 1949.“ Vilborg: „Vorum
við ein tvö ár að byggja það.“
-Fólki fannst þetta hús vera
lengst uppi í heiði, langt frá öðr-
um húsum. Er einhver skýringá
því hvers vegna þið byggðuð
svona langt frá öðrum húsum?