Morgunblaðið - Sunnudagur - 24.01.2016, Blaðsíða 42

Viðtal
42 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24.1. 2016
á að áður hafi hún einnig fengið verðlaun, og
það í Suður-Kóreu. Þar fékk hún verðlaun
fyrir bestu leikkonu í erlendri mynd fyrir
hlutverk sitt í Myrkrahöfðingjanum. „Það
var mjög súrrealískt og algjört ævintýri, ég
fór þangað með Hrafni,“ segir hún. „Þetta
var stórkostleg skemmtun,“ segir Sara og
getur varla hætt að hlæja að minningunni.
„Að standa þarna rúmlega tvítug á sviðinu í
Suður-Kóreu var súrrealískt. Svo hvíslaði ég
að framkvæmdastjóra hátíðarinnar þegar
hann kom og óskaði mér til hamingju að ég
væri ekki lærð leikkona og hann bara suss-
aði á mig og bað mig um að segja ekki
nokkrum manni frá þessu,“ segir Sara.
„Ég fékk rosa fína gullstyttu þar. En með
Edduna, það var yndislegt. Með allt svona,
það er eins og lífið sjái um að halda mér
alltaf á jörðinni. Þegar ég fékk Edduna var
ég nýbúin að eignast strákinn minn og var
með hann fimm daga gamlan á brjósti og fór
ekki á hátíðina en Óskar (Jónasson) tók við
verðlaununum fyrir mína hönd. Ég heyrði
ekki einu sinni þakkarræðuna því sonurinn
grét svo mikið! Ég var búin að senda Óskari
hvað hann ætti að segja, á slitróttu sms-i, en
svo heyrði ég ekkert! En þá hugsaði ég
bara, hér er lífið, hér og nú. Þú lætur þetta
ekkert stíga þér til höfuðs,“ segist hún hafa
hugsað. „En auðvitað er gott að fá klapp á
bakið og hvatningu en maður þarf líka að
vera sinn eigin áttaviti og njóta þess þegar
maður gerir vel. Helsta viðurkenningin og
harðasta gagnrýnin kemur innan frá.“
Langur vetur að baki
Þegar sonur hennar var fimm mánaða veikt-
ist dóttir hennar og hefur þurft á langri og
strangri spítalameðferð að halda sem nú er
lokið.
„Ég er búin að vera núna heima síðustu
þrjú árin með lítið barn og veikt barn þannig
að við erum að koma undan löngum vetri,
getum við sagt. Nú erum við búin að klára
það,“ segir Sara og er nú tilbúin fyrir leik-
listina á ný. „Ég er búin að vera frá listinni í
þrjú ár. En það er bara þannig að þegar
maður finnur svona sterkt fyrir lífinu, þá
finnur maður svo sterkt fyrir sköpuninni.
Maður sér það fyrst og fremst í augum
barnanna sinna. Maður fyllist auðmýkt og
þakklæti fyrir að lífið hafi sigrað,“ segir hún.
Sara segir að þessi reynsla hafi breytt sér.
„Maður endurmetur hvað það er sem skiptir
máli. Og þá hefur maður engan tíma til að
eyða í leiðindi. Við viljum njóta lífsins og svo
sér maður betur fegurðina í hinu smáa. Í
hversdagsleikanum. Fortíðin er búin, fram-
tíðin ekki komin og það eina sem við höfum
er augnablikið og það fer maður að læra að
meta betur. Ég hélt alveg að ég kynni að
meta það en það breyttist. Þó að hér sé
snjór yfir öllu erum við samt með vor í
hjarta,“ segir hún. „Það er allt á uppleið.
Þetta var stóra verkefnið. Ég vona að maður
fái ekki fleiri svona.“
Alltaf verið andlega þenkjandi
Andleg málefni hafa alltaf vakið áhuga hjá
Söru og trúir hún á fyrri líf og á líf eftir
dauðann. „Ég trúi á þetta allt, alls konar líf,“
segir hún hlæjandi og segist sannfærð um að
hún fari eitthvað annað að þessu lífi loknu.
„Ég er alveg handviss um það. Ef við mynd-
um vita hvað væri hinum megin þá myndum
við ekkert nenna að vera hér. Ég held að
það sé ástæða fyrir því að við fáum ekkert
að vita neitt!“ segir hún og hlær. „Ég hef
verið andlega þenkjandi frá því ég var
krakki, það hefur bara fylgt mér og er hluti
af því sem ég er,“ segir.
„Ég er að upplifa í gegnum það hversu
sterkt ég tengist náttúrunni, við erum svo
nátengd náttúrunni og það býr í henni svo
mikill kraftur sem við eigum að nota okkur
og þakka fyrir. Og þakka fyrir að vera
hérna. Manni þykir bara svo vænt um jörð-
ina, ég er þar núna,“ segir hún og segist
hugsa mikið um umhverfismál. „Hér býr
stórkostlegt fólk með fullt af hugmyndum,
og það þarf að virkja hugvitið og hugsa að-
eins með hjartanu. Og ekki aðeins í skamm-
an tíma,“ segir hún.
Sara tekur vini og vandamenn í nudd
heima hjá sér en hún hefur fengið leiðsögn í
ilmolíunuddi og heilun. „Ég elska það. Ég
ætlaði alltaf að verða læknir mjög lengi. Svo
þegar ég hætti við það var ég með nagandi
samviskubit, að ég ætlaði í alvörunni ekki að
hjálpa fólki. Þannig að þetta er leiðin mín,“
segir hún.
Dreymir fyrir hlutunum
Þar sem við erum komnar í djúpar pælingar
um andleg málefni er ekki úr vegi að spyrja
hvort hún trúi þá á drauga, en myndin Ég
man þig er einmitt draugamynd að hluta. „Ég
trúi alveg á að það sé fólk hinum megin sem
líði ekki vel og sé fast. Ég hef fundið fyrir ná-
lægð sem er köld og ónotaleg en aðallega hef
ég bara fundið fyrir góðu,“ segir hún en seg-
ist ekki vera skyggn þótt hún sé næm.
Sara er einnig mjög berdreymin og gerist
það oft að hana dreymir fyrir hlutum. „Mig
dreymir oft fyrir daglátum. Og svo hefur
mig dreymt fyrir hlutverkum. Mig dreymdi
fyrir Pressuhlutverkinu. Mig dreymdi að
maður að nafni Óskar færði mér risastóran
blómvönd. Svo mætti ég Óskari (Jónassyni)
á Skólavörðuholtinu þar sem hann var að
keyra barnavagn, og þá þekkti ég hann ekki
neitt og þá hugsaði ég já, það gæti verið
hann. Stuttu síðar fór ég í prufuna og fékk
hlutverkið,“ segir hún sem hefur trú á mátt
drauma. Það er svo mikil úrvinnsla í draum-
um. Það eru bara svo miklir töfrar í okkur.“
Ég læt það vera lokaorðin og kveð þessa
töfrandi konu og held út í hálkuna og svei
mér ef það er ekki komið smá vor í loftið.
Eða að minnsta kosti í hjartað.
Sara bregður á leik á
Eddunni með Pétri Jó-
hanni.
Morgunblaðið/GolliMorgunblaðið/Frikki
Sara leikur
blaðakonuna
Láru í Pressunni.
* Svo hvíslaði ég aðframkvæmdastjórahátíðarinnar þegar hann
kom og óskaði mér til
hamingju að ég væri ekki
lærð leikkona og hann
bara sussaði á mig og bað
mig um að segja ekki
nokkrum manni frá þessu.
„Ég er búin að vera núna heima
síðustu þrjú árin með lítið barn
og veikt barn þannig að við erum
að koma undan löngum vetri,
getum við sagt. Nú erum við
búin að klára það,“ segir Sara.
Sara leikur eitt aðalhlutverkið í Press-
unni en tökur á fjórðu seríu hefjast á
árinu. Óskar Jónasson leikstýrir.
Sara fékk eldskírn
hjá Hrafni Gunn-
laugssyni í
Myrkrahöfðingj-
anum þegar hún
var um tvítugt.